A Wonderful moment

Chapter - 13

Chapter - 13

>//< awkward feeling!Sa tuwing naiisip ko na sya yung nagpaanak sa akin ay nahihiya talaga ako..Mygod!Ang lakas ng kabog na puso ko...

"tsk!st*pid bastard! Why did they left me here?"sabi nya,kalong kalo nya ngayon ang anak ko habang nakaupo sa sofa sa harap ko..Gusto kung tumalikod pero baka kung anu isipin nya..

Sa baba ka lang tumingon jen!wag sa harap!Nararamdaman ko kasi yung laser beam na tingin nya.Alam ko kasing naiinis to dahil sa pag iwan nila dito..

"hey!!"

alam k0ng kasalanan ko kung bakit sila napadpad dito..

"jen??"

hindi ko naman sinasadya--

"hoy!!"

"ay!Kalabaw!!A..Ahh!Anu yun?"napatingin tuloy ako sakanya.

@//@ ang guwapo nya!Kaya nga ayaw kung tumingin eh!

Ngumisi sya bigla sakin..Bipolar mood?0__o kanina Nakasimangot ngayon naman nakangiti?

"you look so nervous huh?"

"a-ahh!Anu?h-hindi!kasi anu..K-kasi.."wala akung mahagilap na idadahilan.Nagblush ako alam ko,Nakakahiya eh!

"i know your thinking Jenny. Just don't think about that." Sinabi nya iyon na parang wala lang.

>///< "p-pero nakakahiya.."bulong ko habang nakatungo.Iniisip ko palang yun..Gusto ko ng matunaw sa kahihiyan!Kung pwede lang lamunin ako ng pader ginawa ko na..

"pfft!.."

o.O+ "huh?"napatingin tuloy ako sa kanya.

"hahaha.."tumawa sya."Bakit ka nahihiya?Hindi mu naman yun sinasadya tsaka tinulungan lang naman kita para lumabas ang baby ah!Kaya wag mu ng isipin yun.."sabi ko nga. >.<+

"salamat nga pala sa lahat.."Pag-iiba ko ng usapan.

"Well, it happened already kaya just thank god na ako ang nakakita sayo sa situation mo.."sabi nito tapos tiningnan ang anak ko,pinagmasdan ko ng mabuti ang mukha nya. Ang gwapo gwapo nya talaga. Actually, kashape nga ng mukha nya ang anak ko.Ang tangus rin ng ilong niya, ang mata nya parang nang-aakit,ang ganda ng mga labi nia kaya ang guwapo nya kung ngumiti..Ang puti nya at ang kinis pa ng balat--

"Stop staring and make me feel uneasy."sabi nya tapos tumingin sya sa akin.

Napapitlag ako sa gulat.."a-aah?"alam nyang tinititigan ko sya! Baliw ka talaga jen.

"Are you aware that observing people incessantly can make them feel uneasy and weirded out?" Tinitigan nya ako.

Napababa agad ako ng tingin sa sinabi nya."Ah sorry, sorry." Gaga ka talaga Jen! Nahuli ka pa nyang tumititig sa kanya.

"It's okay. Anyway, Nakakain ka na?" Tanong nya bigla.

Ngumuso ako..(>o<)"Wala pa eh.." di na tuloy ako makatingin sa kanya.

"Just start eating, you can not be completely over the food, if you just look at my face." bumalik agad yung facial expression nya. Namula ako ulit sa sinabi nya..>//< natatarantang inabot ko iyong pagkain sa table na maliit sa gilid ng hospital bed ko.

Agad kong binuksan ang supot at nakita ko ang mga pagkain na binili nila. Ang sarap! Natakam tuloy ako ng malanghap ko ang amoy nito mula sa supot.

"kumain ka na habang tulog pa itong si baby.."sabi nya saka nagfocus sa cellphone na hawak nito.

"Hindi ka ba kakain?"