Ejder Lordu

Bölüm 15

Ariana gözlerimin önünde kendini boşluğa bırakırken öylece arkasından bakakaldım. İçimde bir yerlerin koptuğunu hissettim. Sanki onun cansız bedeni boşlukta süzüldükçe içimde bir yerler kopmuş ve bağlanacak bir yer bulamamış gibi geliyordu. Ayaklarımda can hissedemiyordum. Kolum kanadım kırılmış, başımdan aşağı kovalarca kaynar su dökülmüş gibi tüm bedenim yanıyordu. Haykıracak gücü, kendimde bulamıyordum. Tepemde bir az önce süzülen ejderha, şimdi yanı başıma konmuş başı bana dönük bir şekilde duruyordu.

'Onu kurtar' dedim. Sesim fısıltıyla karışık içimden konuşur gibi çıkmıştı. Ama ejderha bunu duymuştu. Neden böyle bir şey söylediğimi bilmiyordum. İçgüdüm onun benim için her şeyi yapabileceğini söylüyordu. İçimde bir yerlerde Ariana'yı kurtarabilecek bir güç vardı. Bu imkansızdı, biliyordum. Şimdiye dek bedeni suların dibine gitmiş olmalıydı. Neden atlamıştı? Nefes almam güçleşirken, elimi boynuma götürdüm. Nefes almak için öksürmeye başladım. Ama bu güçleşiyordu. Sanki birisi boğazımı sıkıyordu. Nefes almak zorlaşırken, bakışlarımı bir an olsun ejderhanın gittiği uçurumdan çekemiyordum. Sanki şimdi ejderha onun çelimsiz bedeniyle oradan çıkacaktı.

Birkaç saniye daha geçtiğinde hala yoktu. Ayağa kalkmak için kendimi zorlarken, kanat sesleri yoktu. Tek duyduğum ses uğultuyla esen havanın sesiydi. Bir anda hava soğumuştu sanki. Bu soğuk hava bile kollarımda ve bacaklarımda ki yangını geçirmeye yetmiyordu. İçim de yangın bir tek Ariana'nın buraya gelmesiyle geçebilirdi. İçimde yeşeren küçük bir umut tohumu vardı. Onun ölmediği birazdan buraya geleceğiyle ilgili saçma bir umuttu bu.

Ayaklarımda gücü zar zor bulurken, dizlerime tutunarak ayağa kalktım ve ağır adımlarla uçuruma doğru ilerlerken hala bir ses yoktu. Korku tekrar bedenimi kaplarken, aşağı görebilecek kadar yaklaştım. Aşağıda kaya olmayışı benim tekrar rahatlamama sebep olurken ne ejderha ne de Ariana'ya dair bir iz vardı. Gözlerimi kapatırken, aceleyle sanki ne yaptığımı biliyormuşum gibi, hemen elimi sırtımda ki göz dövmesine götürdüm ve gözlerimi kapattım.

Gözlerimi kapattığımda gördüğüm görüntü su altıydı. Ejderhanın içindeymişim gibi gördüğüm bu görüntü de suyun içinde yüzüyordum. Ariana'yı görebilmek için etrafa bakınmayı düşünürken ejderhanın kafası da bakmak istediğim yöne doğru çevrildi. Birkaç saniye sonra Ariana'nın bedenini görünce onu kurtarmak için daha hızlı yüzmeye başladım. Gözlerimi açtığımda tekrar uçurumun kenarındaydım. Birazdan Ariana'nın burada olacağını bilerek telaşla yürümeye başladım. Üzerimde ki ağırlığı atıp hemen onu kurtarmalıydım.

Elimi cebime atıp telefonu çıkardım. Hemen şoförü aramak için, rehbere girdim. Telefon ilk çalıştan sonra meşgule düştü. Tekrar denediğimde telefon tamamen kapalıydı. İçime dolan öfkeyle telefonu fırlatmamak için kendimi zor tutarak cebime tekrar koydum. Arayabileceğim başka kimse yoktu. Alex gitmişti. Neden böyle bir şey yaptığını aklım almıyordu. Nasıl beni burada bırakırdı? Sanki biliyormuş gibi buraya getirmesi de cabasıydı. Bir şeyler bilmesi imkansızdı. Ariana bana başka bir yerde olacağını söylerek gitmişken o bilemezdi ki.

Denizin içinde çıkan devasa ejderhayı gördüğümde kalp atışlarım tekrar hızlandı. Hemen olduğum yerde durarak üzerinde bir yerlerde Ariana'yı görmek için bakındım. Sol pençesinde Ariana'yı gördüğüm de tüm bedenim tir tir titriyordu. Ejderha hemen Ariana'yı önüme nazikçe bıraktı ve yanı başıma kondu.

Ariana sırılsıklam, kanatsız bir şekilde öylece yatıyordu. Tek bir yaşam belirtisi yoktu.

Telaşla üzerine doğru giderek önce nefes alıp almadığına baktım. Almıyordu. Hemen onun daha önce benim için mücadele ettiği gibi, şimdi var gücümle onu bana geri getirmek için kalp masajı yapmaya başladım. Suni teneffüs yapıp, tekrar kalp masajı yapıyor ikisi arasında gidip gelirken nefes nefese kalıyordum. Yanımda gürültüyle nefes alan ejderhanın sesinden başka hiçbir ses yoktu. Onu kurtarmam lazımdı. Bu kadar kısa sürede gelen ölüme katlanamazdım. Onu bana geri getirmek zorundaydım. Tekrar nefes almasına ihtiyacım vardı.