REAŞKARNASYON

REAŞKARNASYON -5-

"Uyum olacak,doyum olacak,ego olmayacak,zulüm olmayacak,mesafe olmayacak.Kalp kalbe değecek,göz göze değecek,ömür ömüre değecek."

"New York'tan İstanbul'a...Vay canına! Anlat bakalım seni dinliyorum Sandra."

"Pekala, babam emekli bir bankacı ve annem de emekli bir öğretmen.Eskiden babamla annem sık sık kavga ederlerdi. Annemin söylediğine göre bunun temel sebebi babamın stresli işiydi. En güzel yıllarını birbirlerini sevmelerine rağmen tartışarak geçirmişlerdi ve ben o günleri hiç unutmuyorum.Bu yüzden okul bittikten sonra kendime sevdiğim işi yapacağıma dair söz verdim.Manhattan'dayken geleceğim için endişelenmeye başlamıştım. Yüksek lisans için İşletme okumaya karar verdim ve sonra insan kaynakları yönetimi üzerine yoğunlaşacaktım. Yüksek lisansı farklı bir ülkede yapmak için araştırmalar yapıyordum ve duygusal biri olduğum için sanırım, Türkiye bana en uygun yer gibi görünüyordu. İnsanların yardımseverliği ve ülkenizdeki kültürün içerdiği maddi manevi o tüm bolluklar, samimiyet hatta yiyecekler ve dükkanlar bile beni buraya getiren şeyler oldu ve şu an geldiğime hiç pişman değilim,çok mutluyum."

Bir süre birbirimize bakakaldık, o benim saçlarıma ve gözlerime bakarken ben de onu inceliyordum. Yeni çıkmaya başlamış kadife dikenli sakalları ve temiz gülümsemesi içime huzur dolduruyordu. Çay bardağımı avucumda biraz daha sıkı sardım, Tolganın güven veren sıcaklığını şimdi içimde hissediyordum.

"Sen farklı bir kızsın Sandra. Ruhundaki eksiği tamamlamak için böyle bir yol seçmek, cüretkar,etkileyici ve kesinlikle yerinde bir seçim. Bu arada hava soğuyor,kapalı bir yere gidelim,ülkeye geldiğin gibi üşütmene sebep olmak istemem."

"Yok, soğuktan değil de dergide nargile diye bir şey gördüm,o nedir?"

"Ha evet, nargile Türkiye'nin kültürel sembollerinden biridir. Her şehirde sıkça kullanılan bir tür keyif verici aromalı dumanı içine çekiyorsun. Sürekli kullanım için zararlı elbette; ama buraya geldiysen denemeden ayrılmak olmaz değil mi? İyi ki hatırlattın, hadi seninle nargile içmeye gidelim." motorla biraz ilerledikten sonra rengarenk ışıklı bir kafenin önünde durduk.

Kafeye girdiğimiz gibi genzimden aşağı akan aromalı bir koku almıştım. İnsanların havaya üflediği dumanı görünce bu kokunun nargileden geldiğini anlıyordum. Masamıza gelen gösterişli şişenin üstündeki kızgın kömürlerden biraz korkmuştum; ama aromalı dumanı içime çekince kömürlere olan güvenim artıyordu.

"Aman Tanrım! Bu gerçekten harika Tolga."

"Böyle şeyler Amerika'da pek bulunmuyor öyle değil mi?"

"Maalesef ki öyle; Amerikan eğlencesi bira,teknoloji,müzik ve gece hayatı üzerine kurulu. Bunun gibi ince mutlulukları tanımaya hiç şansımız kalmıyor."

"Burada da aynı türden eğlenceler var; fakat sizden tek farkımız sakince eğleneceğimiz zaman çoğunlukla, dünyanın ve bizim kültürümüze işlemiş şeyler seçeriz. Dünyanın birçok yerinde insanlar kafa dinleyerek eğlenecekleri şeylere sahip değiller.Eğlencenin sadece sinema , partiler ya da alkol almak olduğunu düşünüyorlar. Bence gerçek mutluluk eski tarihlerden gelen, geçmişi derin, ölümsüz olan şeyleri keşfetmektir. Bunu her insan kabul edemez; çünkü ön yargılarla yaşıyoruz. ön yargılarımızı kırdığımız anda dünya bize bambaşka bir boyutun kapısını açıyor. Amerika'daki hayatından anladığım kadarıyla da Türkiye'ye gelmen o boyutu keşfetme isteğin. Sınırsız,engel tanımaz bir ruhun var ve bu dünyada neler olduğunu anlamak istiyorsun,huzura kavuşmak istiyorsun,meraklı insanlardansın.

"Hey sen şu falcılardan mısın yoksa! Tanrım, Tolga sen insanların içini görebiliyorsun,gerçekten. Bu ülkeye gelme isteğim tamamen kendi içime bir yolculuk yapmaktı ve huzuru bulma amacımdı. Yaşadığım yer ve insanların bakış açısı benim sorularıma cevap vermiyodu. Artık nefes alamaz hale geldim,bir gün bu dünyaya veda edeceğimi biliyorum ve ölmeden önce neden burada olduğumu,bu dünyada neler döndüğünü, kim olduğumu bilmek istiyorum.Hayatta bundan daha fazla merak ettiğim bir konu yok."

"Anlıyorum, seçtiğin yol gayet iyi ve harika gidiyorsun,güven bana."

"Evet,sana güveniyorum..."