My Alien Best Friend(BTS Fanfiction Story)[COMPLETED]

Chapter 55 - Solving Another One

Chapter 55 - Solving Another One

Mark's Point of View

"Mark hyung,may naghahahanap sayo sa labas." Sabi ni Bambam tsaka lumabas sa kwarto ko.

Lumabas na ako para malaman kung sino ang taong nasa labas.

"What are you doing here?"

"Hey oppa~ Hindi ganyan ang inaasahan ko." Sabi niya tsaka nag-pout "Hindi mo ba ako namiss?"

"Ano bang sinasabi mo?"

"Alright,nandito lang naman ako para sabihin sayo na.. lubayan mo na si Hannah ikakasala na siya."

"Alam ko na ikakasal na siya,Hindi ako makikinig sa mga sinasabi mo.Pagkatapos ng lahat ng ginawa mo."

"Oppa! I didn't mean it."

"But you did.Just because you're really obsessed with Taehyung."

"Look.Kung maibabalik ko lang ang nakaraan,Hindi ko gagawin yun.Pinagsisihan ko yun.After all naging mabait si Hannah sa akin.Masyado lang akong nasakop ng galit."

"I don't need those things.Ano ba talagang kailangan mo?"

"May sasabihin lang ako,Sana kahit ito lang sundin mo."

"Oppa,Nagparaya ako." Dugtong niya.

" Nagparaya? Para saan?"

"Para kay Hannah,ito na ang kapalit ng lahat ng nagawa ko.I'll let her to be with Taehyung but please start to forget her.Gusto kong mabuhay sila ng masaya,ayokong masira lahat ng ginawa ko.Hannah deserve a happy and peacefull life a life without problems." She explained

Halos manigas ako sa kainatatayuan ko ngayon, sinasabi ba niyang magparaya nalang din ako katulad ng ginawa niya?

"What if I don't want to?"

Nagulat ako sa sunod niyang ginawa,
Lumuhod siya sa harap ko at nagsimulang lumuha."Please oppa! palayain mo na siya.Gawin mo 'to para sa ikakabuti ng lahat."
Umalis ako at iniwan siya.

Kailangan ko muna ng oras para turuan ang puso ko na kalimutan siya.

Ayoko ipangako kay Sheenah na kakalimutan ko na si Angela dahil baka hindi ko magawa.

Pero para sa kanya,gagawin ko.

----------

Hannah's Point Of View

Nagising ako ng maramdaman ko ang sinag ng araw na tumatama sa mga mata ko.

Puffy eyes

Hindi ko namalayan na nakatulog ako dahil sa kakaiyak

Yes,I admit.I think I still loved Jungkook until now.

Tumayo ako at naghilamos,Mabuti naman at hindi masyadong halata ang pagging puffy ng mata ko dahil ito sa kakaiyak.

Kagabi,pinangako ko sa sarili ko na yun na ang una at huling beses na iiyak ako.

Naligo at nagbihis na ko at dinala ang purse ko.Pupunta muna ako sa mall para maglibang.

"Hannah!" Tawag ng pamilyar na boses sa likod ko.

Humarap ako at nakita kung sino ang tumawag sa akin,

"Bomi eonnie?"

"Hannah!" Tawag niya ulit tsaka ako nilapitan at niyakap.

Di ko inexpect na magkikita kami ngayon.

"Kamusta kana? Handa kana ba para sa kasal mo?" tanong niya.

Binigyan ko siya ng isang matamlay na ngiti,"Sinusubukan kong maging handa."

"May problema kaba? Okay ka lang?"

"Okay lang ako."

"Mabuti naman.Ay! Kailangan ko na palang umalis baka hinahanap na nila ako,Bye Hannah! Kita nalang tayo sa kasal mo." Sabi niya at binigyan ako ng mabilis na yakap.

----------

"Mom,please understand." Pagpilit ko kanya.

Pinuntahan ko siya sa office dahil sinabi ko lahat ng nangyari.

At hiniling ko ang isang bagay

"Hmm. Princess,I understand you.Ako na ang bahalang magsabi kay Emily at Edward." Sambit niya.

"Really? Thank you Mom." Lumapit ako sa kanya at niyakap siya

Ang swerte ko dahil nagkaroon ako ng ina na katulad niya.

"So when do you decided to leave?" She asked.

"I want to go tomorrow."

"Okay,As you said.Magpaalam kana sa mga kaibigan mo at kay Taehyung." Tumango naman ako.

Pinaliwanag ko sa kanya na hindi pa ako handa na magpakasal,at dahil ko pa nakakakalimutan si Jungkook.

Naisip ko na umalis muna at magpakalayo layo.

Pupunta ako sa France kung saan nakatira ang grandparents ko.Sinabi ko na magtatagal lang ako ng anim na buwan.Pero ang totoo,hindi ko pa alam kung ilang buwan o taon ang kailangan para makalimot at maihanda ang sarili ko.

Nagpa-alam na ako at lumabas ng opisina niya.

Kailangan ko ng puntahan ang lalaking labis na masasaktan sa pag-alis ko.