This is Love

Chapter XXIV: Do Me A Favor

Halos isang araw ang dumaan bago bumalik ang paningin ni Xander. It got everyone worried, especially me. Kahit na inassure ako ni Xander na okay lang sya at wala syang ibang nararamdman, I can see how scared he was. Lalo tuloy akong hindi makapagfocus sa exams ko. Nawala lang ang kaba at takot ko ng umuwi ng Cavite si Xander at ayos na din ang paningin nya.

"Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko kay Xander. Inabutan namin sya nila Jenny at Grace na nakatayo sa labas ng boarding house.

"Came here to see you. Masama ba yun?" He smiled that got my heart went on rampaged.

"Pasok na kami, Hannah." Sabi ni Grace. Nauna na sila pumasok.

"Kumain ka na ba?" Tanong ni Xander.

"H-Hindi pa."

"Halika, kain tayo."

*****

We went to a karinderya with videoke na malapit sa boarding house. I saw a few people I know from school. Syempre, natukso na naman nila ako kay Xander. Bakit ganon no? Basta pag isang babae at lalaki ang magkasama, conclusion agad ng mga tao magjowa sila. Hindi ba pwedeng magkaibigan lang muna?

"Tinext ako ni Kuya Hanz." Sabi ni Xander.

"Ha? Bakit daw?"

"Kinakamusta nya ako. Siguro namimiss nako nun." We both laughed.

"Nagworry silang lahat sa'yo, kung alam mo lang kung gaano sila nagOA nung hinahanap ka namin."

"Feeling ko tuloy sobrang importante ko." He whispered, "Everyone's been all over me since that day. Muntik na nga nila akong hindi pabalikin dito. Mas mababantayan nila ako kung nandun ako sa bahay ni Ate."

"Xander.." hinawakan ko ang kamay nya, "Tama naman sila. Kailangan lagi kang may kasama. Kung nandito ka, hindi oras oras nandyan kami. Si Margarette din."

"But.." Tumayo ang mga balahibo ko dahil sa tingin nya. His eyes sparked, "Nandito ka. Ayokong malayo sa'yo."

"Bibisitahin naman kita. Uuwi din ako dun pag may time." Sabi ko.

"It's better kung dito ako magstay. I'm happy here. Couldn't get any further from you than I am now." It struck my heart straight. He smiled at me, wala akong nagawa kundi ngumiti lang sa sobrang kilig.

"Tigas talaga ng ulo mo." I said, smiling.

"Ngasalita ang hindi matigas ang ulo." His laugh lightens up my world. "Kanta tayo?" He stood up.

"No. no. Baka umulan pag kumanta ako."

"Come on, Hannah. Minsan lang eh." Lumapit sya sa karaoke at kinuha yung microphone.

"Kaya mo na yan! Go, Xander!" I cheered. Ngumiti lang ako habang tinatype nya yung number ng kakantahin nya. The music started, he turned to me and gestured This song is for you.

As I lay me down

Heaven hear me now

I'm lost without a cause

After giving it my all

Winter storms have come

And darkened my sun

After all that I've been through

Who on earth can I turn to?

I look to you

I look to you

After all my strength is gone

In you I can be strong