This is Love

Chapter VI: Close enough

Jenny gave me the silence I need. Until we arrived at our boarding house.. Until I fall asleep because of crying.

The next morning, I found myself holding my phone and staring at Maestro Pablo's home number.

How am I supposed to ask Maestro about Xander? Paano ko sasabihin na nagpunta ako sa Seminary at nagtanong tungkol kay Xander, na pinagbawal mismo ni Xander?

I pressed the green button and lift the phone on my ear. First ring.. Second ring.. I can't breath.

"Santiago's residence. Sino po sila?" Said a woman's voice. Yung katulong nila.

"Uhm.. Ate, si Hannah po ito. Yung pumunta po dati sa inyo.." Panimula ko. I need water. I felt thirsty with my words. May matagal na pause bago ko ulit narinig ang boses ng katulong.

"Si Kuya Pablo po ba ang hinahanap nyo?" Tanong nya.

"Nandyan po ba sya?" Tanong ko.

"Wa-wala po sya. Maaga umalis eh." Halata sa boses nya na naging kakaiba sya.

"Meron ba akong pwedeng makausap na iba? Kailangan na kailangan--"

"Wala pong ibang tao dito." Mabilis na sagot nung katulong.

"Emergency po kasi 'to.." Pagpipilit ko. Kung wala si Xander sa Seminary, malamang nandun lang sya sa bahay nila. Kailangan ko syang makausap.

"Wala po talaga eh. Kung gusto nyo po, pag dumating na si Kuya Pablo, sasabihin ka na tumawag kayo at kailangan nya kayong tawagan agad." Ang galing naman ng naisip nya. Parang planado na nya na ganun ang gagawin.

"Sige. Ganun na nga lang po. Please po.. Kailangan kong makausap si Maestro agad or kahit sino pong.. kamag-anak.. Salamat po." I ended the call. Pumikit ako para pakalmahin ang sarili ko.

"What are you doing?" Nakita ko si Jenny sa may doorway, her arms crossed.

"Uhm.." I looked away, unsure of what to say. She gave a don't-lie-to-me look. "I'm just checking--"

"Xander. Yeah, I guessed it correctly." Dugtong nya. Hindi ako nakasagot. Lumapit sya sakin at halatang di nya na mapigilan ang kung ano mang nararamdaman nya. "I know you're upset.."

"I'm not upset, Jenny.. I felt betrayed. Feeling ko wala akong kwentang tao.." I started to sob. My eyes were hurt from crying a lot. "Pagod na pagod nako."

"No one's telling you to go after him, Hannah. You put yourself into that situation." Jenny said, calmly but there's a hint of anger. Ubos na ba ang pasensya nya sa pagiging ganito ko? "I felt sorry for Xander, too.. Pero tama pa ba 'tong ginagawa mo? Masasaktan mo lang ang sarili mo. Masasaktan mo si Ismael! Mag-isip ka naman.. Don't waste your time on someone who doesn't even told you what had happened to him after all this time.." Jenny preached. I hate to hear the next phrase or word she's going to say. Gusto kong takpan ang tenga ko.

"He's not worth it, Hannah. He's not."

"Why are you telling me that he's not worth it!? You don't know much about him!" I shouted, fighting back my tears.

"Oo nga't hindi ko sya ganun kakilala.. Pero hindi ako bulag para hindi makita na masama ang dinudulot nya sa'yo!" Jenny shouted back.

"Anong masama ang dinudulot nya sakin, ha, Jenny? Sabihin mo nga!" Hinintay ko ang sagot nya pero wala akong narinig na kahit ano. Binato ko kung ano mang gamit ang mahawakan ko. Galit na galit ako! Hindi ko alam kung paano ilalabas 'to. Tumabi si Jenny sakin at hinimas ang likod.

"Hannah, please understand.. Nag-aalala lang ako sa'yo."

"Hindi ko kasi maintidihan kung bakit sya nagpaparamdam.. T-Tapos tinatago naman satin yung tungkol sa mga nangyayari kay Xander." Sabi ko. Huminahon na ako ng konti.