Vesikalı Yarim - Kadın Serisi (II)

Alıntı

Ben her ''Ünzile ''dinlediğimde aklıma gelen çocukluk anılarımdan birinde adı gibi kendi de Ünzile adında bir kadının hikayesini yazacağım bu sefer... Kaç bölüm olur ne kadar sürer bilmiyorum ama Ünzile bizim mahallenin en güzel kızıydı... Yazık oldu diyenler de oldu...Hak ettiğini buldu diyenlerde... O kötü insanlara inat yaşadı,yaşattı... Gerisi ben yazdıkça oluşacak ama nasıl yazarım ..işte orası biraz beni zorlayacak...

Çünkü Ünzile gerçek...

.....

Ya da adı ne olursa olsun onun gibi binlerce kadının olduğu gibi gerçek...

Yanımda olursanız sevinirim... Olmazsanız da eyvallah...

                                                      

    ....Alıntı....

''Ben kaç paraya satıldım biliyor musun komiser?''

''Ben satıldığımda kaç yaşındaydım biliyor musun?''

''Beni, benden kaç yaş büyük bir adama kendi elleriyle veren babam ne tembihledi biliyor musun?''

''Sakın adamı kızdırma... derini yüzerim... Şimdi sen söyle komiser bir kız çocuğu ne kadar eder? ''

''Bir kadın kaç para eder...?'' Gözlerim dolmuştu ya anlamadım neden akıyordu bu adı batasıca yaşlar...

Onca yıl ağlamamışken onca yıl kim ne derse desin hiç akmayan yaşlar neden bu adam bana böyle baktığı için akıyordu..

Acıtıyordu...

Kanatıyordu...

Son kez dönüp baktım gözlerine belki benim yıllardır veremediğim cevabı o verirdi?

''Sen söyle masumiyet dediğin kaç para komiser... nerede satılıyorsa alalım bir koşu... '' Gözlerimden akan yaşları sildim kolumla... Bu adam benim kalkanlarımı tek tek deliyordu deliyordu...

''Hadi söyle komiser neden susuyorsun ? Yargıla,ez,hapset beni... Söyle o demediğin kelimeyi...hadi söyle...Fahişe...'' Kaşları çatıldı. Alnında ki çizgiler daha belirginleşti...

Kimdim ben? Bir garip yuvasız kuş...

O'na layık olmak değil aynı sokakta bile yürüyemezdik biz...

''Öyle demek istemedim...Ünzile...Sadece düşün istedim. Bu ülkeyi,seni bu hale getirenleri...düşün...''

Gözleri öyle mağrurdu ki ona neyi anlatacaktım ki...

İlk 16 yaşında satıldığımı babam yaşında bir adamın bana sahip olduğunu bu da yetmezmiş gibi babamın ölene dek her gün beni yeni bir adama sattığını...hangisini anlatacaktım?

Ah be komiser okuduk mu ki düşünelim...okutulduk mu ki düşünelim ülkeyi...?

Kadınsın dediler... hizmet edeceksin dediler... Susacaksın dediler...

'' Anladım ben seni komiser ama senin atladığın bir şey var be komiserim... Biz insan gibi muamele görmenin derdindeydik senin düşün dediğin yaşta ... bize düşünme dediler...yap dediler...konuşma ...hakkın yok dediler... En kötüsü de ne biliyor musun...Kadınsın dediler...''

Arkamı dönüp çıktım odasından, karakoldan...ağzımda bir şarkı akıttım gözlerimden yaşları...

''Yağmur'u kim döküyor...

Ünzile kaç koyun ediyor...

Dayaktan uslanalı hiçbir şey sormuyor...''