Vesikalı Yarim - Kadın Serisi (II)

10. Bölüm ''Sen Ne İstersen O Olurum Ben Mavi Yürekli Adam...''

Merhaba...iyi akşamlar...nasılsınız küçük ailem?:)))

Ünzile ve Yakup'la geldik...Bakalım ne olmuş? Yakup,mahallede ki olayı çıkaranlara neler yapmış? İnşallah beğenirsiniz...

Medyaya eklediğim müzikle okumanızı tavsiye ediyorum...:)Tabii oylarınızı ve yorumlarınızı eksik etmemenizi de rica ederek... Ben,' Kadın Serisi' yazarken oylanma ve okunma sayısını düşünmeden yazıyorum..Gerçekten...çünkü kadın serisi benim için ayrı bir yerde...Ama desteğinizi eksik etmeyin..Keyifli okumalar..:))

10.Bölüm...'' Sen Ne İstersen O Olurum Ben Mavi Yürekli Adam...''

Yaşamak onunla güzeldi...

Bir bardak çay onunla güzeldi...

Sadece o sevsin,sadece ben seveyim onu diye vardım ben bu hayatta... Olur muydu ki? Bırakır mıydı yaşanmışlıklar... bırakır mıydı ki kırıklar??

''Sen ne istersen,o olurum ben mavi yürekli adam...'' Elleri anında yüzüme sanki, ben hep tek adresiymişim gibi sahiplenircesine beni sardı ya...

Tüm yaralarım kanamasını kesti...

Tüm ahlarım uçtu gitti de ben o yaraları çoktan yolcu etmiş Yakup'a kocam bir yer açmıştım yüreğimde. Ebedi yuvasıydı artık yüreğimin...

''Ben sadece seni istiyorum Ünzile..seni ve senden olan her parçamızı...Kızımı belki de kızlarımızı...'' Kaşlarımı çatıp yüzümü uzaklaştırdım. Anında o da ne söylediğini düşünmeye başladı. Dudakları hüzünle kıvrıldı,gözlerinde hüzün namına ne varsa içime çeke çeke bu sefer ben aldım yüzünü avuçlarıma.

''Peki ya ben senin gibi bir maviş oğlan istiyorsam ne olacak o zaman Yakup efendi?'' Kaşları şaşkınlıkla havalandı. Dudakları kıvrıldı. Gökyüzüm benim...

Sen bana böylesi bir sevdayı bahşetmişken ayrı kalır mıydım senden?

Üstelik sen böyle her şeyim olmuşken..annem,babam...hatta yuvam olmuşken kim giderdi ki yuvasından?

Yürek dediğin tek kapılı bir handı da ne giren çıkardı kolay kolay, ne çıkan tekrar girebilirdi. Üstelik gönüllü ev sahibi hiç olmamışken bu biçare yüreğimin...ben nasıl bu adama böyle mavi mavi bakarken kıyabilirdim? Belki de kendime???

Kapı tıkladığında içeri giren Jale'yi görmemle başımı eğip parmaklarımı izlemeye başladım. Yanımda duyduğum kıkırtıyla nefes aldım ben...Bir adamın sesi bile,nefes olup içinizi en güzeliyle,en aşkla doldurur,yakar mıydı baştan aşağı sizi?

Bazı yangınlar bile isteye yaksın isterdiniz sizi...o yangınlar ki kül edecekse de bir tek o olsun sizi küle çevirecek kıvılcım...

''Abi, izin verirsen ben Ünzile'nin giyinmesine yardım edeyim,annem evde bekliyor..Gelinimi çabuk getir dedi...''Başımı kaldırıp Yakup'la göz göze geldim. Yine düştüm bir kuyuya...Yusuf oldum da hapsolduğum o mavilerde kalmak istedim...

Yanaklarımın yanmaya başlamasıyla yine ellerime çevirdim bakışlarımı...Çenemde hissettiğim parmaklarla yüzümü kaldırdığım da gördüğüm mavilikler öyle uçsuz bucaksızdı ki içinde kaybolmak değildi korkum o maviliklerde kaybolmak istiyordum...ama bulunmak istemiyordum...

''benim biraz işim var...Karakola uğramam lazım...ifadeler için ve ifade vermek için...'' Yüzünün kasılan her bir yerini öpmek istedim..okşar gibi sever gibi ama yapamadım. Engellemek istersem kızacağını biliyordum. Aklıma gelenle tam ağzımı açacakken beni anlamış gibi o konuşmaya başladı.