Facing The Legacy (FS # 1)

Kabanata XIII

"What happened?" tanong ni Ate Pin sa akin. Nandito kami sa tent ng girls at nag aayos ng gamit.

Walang kibuan sa sasakyan kanina. Siguro ay naramdaman nilang ayokong pag usapan at nag papasalamat naman ako dahil doon.

"May fiance na pala si Dylan at may lahing impakta" sabi ni Jade at siniko ko naman siya. Napabuntong hininga ako.

"Hindi yon, nakakainis kasi. Ayaw naman pala niya sa camping tapos sasama-sama pa. Mang iinsulto pa." sabi ko at tinaasan ako ng kilay ni Ate Pin.

"Really? Yun ba talaga? You are the calm type, hindi agad sumusugod pero bakit mo siya pinatulan?" napalunok ako sa tanong niya. I don't know what to say.

Bawal ba? Hindi ba pwedeng, once in a while ay sumabog ako?

"I-I don't know! Labas lang ako" sabi at lumabas sa tent.

"May something ba sainyo ni Dylan?" natigilan ako sa tanong ni Kuya Jos sa akin. He was standing near our tent.

"Wala.." sabi ko at aalis na sana pero pinigilan niya ako.

"I am not against it because I saw how you look at him but I don't want you crying because of him or any other guy." napangiti naman ako sa sinabi ni Kuya Jos.

"I know.. I know that you will kill anybody that will hurt us" sabi ko at tumawa naman siya.

"Pahangin lang ako" sabi ko at tumango siya.

Meron bang kami? Wala naman talaga and never mag kakaroon. Hinding hindi na siguro mangyayari yon. Mabuti ng tanggapin ang katotohanan kesa ipilit ang hindi pwede.

Umupo ako sa isang bato doon at tinignan ang langit. Gabi na kami nakarating sa camp. Safe naman daw dito sabi ni Jasper. Yung ibang kaibigan daw niya ay dito nag cacamping.

Ano kayang ginagawa niya ngayon? I want to see him.. ito na ang kinakatakot ko. Yung masanay ako na nandiyan siya. Yung hahanap hanapin mo ang bagay na alam mong hindi pwede.

Kung iisipin, kaya lang naman siya ata nandiyan palagi dahil binabantayan nila si Jess.

"Hey" napalingon ako nung umupo sa tabi ko si Jade.

"Are you okay?" tanong niya sa akin at natawa naman ako. Everyone is concern pero hindi ito ang kailangan ko ngayon. Kailangan kong magising sa katotohanan.

"I am okay, still bearable. Alam mo ba ang nakakatawa? Ang bilis bilis ng pangyayari na parang hindi ako nakakahinga." sabi ko at tumingin ulit sa langit.

Sana ay kasing linaw ng mga bituin ang mga solusyon sa problema ko. Pero hindi ata ganon, kasing layo lang ng mga bituin ang solusyon dito.

"The girl, si Stephanie, siya daw ang minamatch kay Dylan. As in her mother is really pushing them together na pati sa pagsama dito ay pinilit ng mommy nila Dylan." napangiti ako sa binalita niya sa akin. Tumango naman ako. I need to let them see that I can do this. Pinili ko to kaya dapat panindigan ko.

Ako ang nagsimula, dapat ako ang tatapos.

"Somehow, I know this will come. Matigas lang talaga ang ulo ko at tuloy tuloy parin ako sa pagsunod sa puso ko. Geez, that is so corny pero totoo 'e" natatawang sabi ko. I gave her my fake laugh.

Tinignan naman niya ako ng diretso.

"I want you to be happy but I don't want you to get hurt so kahit anong maging desisyon mo ay susuportahan ko. If si Dylan ang maging rason kung bakit ka masasaktan ng lubusan, I will not tolerate it." napangiti naman ako sa sinabi niya.