Facing The Legacy (FS # 1)

Kabanata IX

Naalimpungatan ako nung mag ring ang phone ko. Dalawang araw na kami sa bahay nila Dylan. Kakabukas ko palang ng phone ko kagabi, no wonder, nakakatanggap na ako ng calls.

"Hello?" bungad ko sa tumawag.

"Ate! You need to go home! Nasa hospital si mommy!" napabangon ako sa sinabi ni Jayden. Napakagat ako sa labi ko. What did I do? Are this the consequences?

Pinatay ko ang call kaya napatingin sa akin ang mga pinsan ko at kapatid ko. Tinext ko saglit si Jayden na itext sa akin ang room number ni mommy. Naninikip ang dibdib ko sa takot, I can't even say something kaya humugot muna ako ng lakas.

"Nasa hospital si mommy! We need to go back." sabi ko at lahat sila ay nag madalin gumalaw.

Tumango si Jess at nag simula na kaming mag impake. 

Maya't maya ay chine-check ko ang mga pinasan ko. We're all silent while fixing our things.

"Are you going back now?" napalingon ako kay Dylan. Sinara ko na ang bag ko at tinignan siya.

Tumango ako ng marahan at ngumiti.

"Thank you for letting us stay. Babayaran namin lahat ng ginastos para sa damit namin and yes, uuwi na kami. My mom is in the hospital, can you please bring us to the Landford Hospital?" napayuko ako. I can't think properly. 

Nakakahiya na ina-abuso ko pa ata ang kabaitan niya.

"It's time, we need to face everything and you don't need to pay for anything." tumango ako sa sinabi niya. Linahad niya ang kamay niya at inabot ko iyon.

Nanlambot ang puso ko dahil doon. He always made me feel that he is always there for me. Sa dalawang araw na nagdaan ay mas naging close kami, we we're really happy. Even Jess was happy.

"Let's go" sabi niya at sumunod na kami sakanya.

We walk while we're holding hands.

"Guys, I am afraid to see Tito Chand's reaction." sabi ni Jerem habang pasakay kami ng kotse. Wala ang parents nila Dylan kaya hindi na kami nakapag paalam.

"Why are you afraid of my dad's reaction? You should be afraid of Tito Travis' because he is your father or better yet let's be afraid of everybody." sabi ni Jade at napakamot naman sa batok si Jerem.

"Well siya ang pinaka nakakatakot sa lahat" sabi ni Jerem. Nanahimik nalang kami.

"Bakit ka sasama?" tanong ni Jade. Napalingon ako at ang kausap niya pala ay si David.

"Kasama ako sa nagdala sainyo dito so dapat ay kasama din ako sa magbabalik sainyo" sabi ni David at nag roll-eyes nalang si Jade.

"Thank you for everything Dylan." sabi ko sakanya. Ako ang nasa shot gun seat ngayon. Hinawakan niya ang kamay ko at ngumiti sa akin.

I need to face this with them. I'm gonna do everything to protect them. Whatever happens, I will protect them.

Tahimik lang kami sa byahe, pati si Jerem ay hindi nagsasalita. Nakatingin lamang ako sa daan. Pinapanalangin ko na sana okay ang mommy ko.

Napatingin ako sa hospital, para akong kinikilabutan nung makita ko iyon. Ang mommy ko ay nasa hospital ng dahil samin. How can I forgive myself kung may nangyari sakanyang masama?

"Here we go" sabi ni Jerem at nauna ng bumaba. 

"Thank you again" sabi ko bago bumaba. 

"Anytime, don't worry. Everything will be over soon. See you later" sabi niya at tumango naman ako. Ngumiti siya sa akin at tuluyan na kaming pumasok ng hospital.