Rossa's POV
I felt broken. I felt dying. Ang sakit-sakit lang isipin na ako yung nandito pero yung puso't isip niya pala na sa iba andun sa babaeng mahal niya. Nasasaktan ako.
Pero ano bang magagawa ko?
WALA!
Dahil wala akong karapatan, pero siguro pwede naman umiyak dahil ansakit-sakit na. Nuon kaya ko pa eh, lahat naman babae niya pero atlease sakin siya umuuwi pero ngayon yung sasabihin niya gusto niyang maging mabuting asawa?
Okay lang sana yun eh!
Kung sa akin, pero hindi.
Sa iba niya gustong gawin yun. Tangina sa iba.
Bakit ba ganun? Ako naman yung nandito sa iba pa siya tumitingin, ako naman yung nagmamahal sakaniya sa iba pa siya naghahanap. Ako naman yung nandito bakit parang ako pa yung hindi niya makita.
Mahal ko naman siya at hindi pa ba sapat?
"Rossa?".
"Oh James?". Sabay pahid ko ng luha ko.
"Umiiyak ka nanaman care to tell me". Hirit sa kaniya ng kaibigan.
"Ayoko na James, hindi ko na kaya, ansakit-sakit na".
"What are you talking about Rossa" malungkot na tingin nito sakin.
"Yes f* him its all about him".
"Come-on hush darling don't cry, don't cry". Pang-aalo sakin ni James.
"Why his making me feel this way James" halos pabulong kong sabi.
"Hush darling, shhhh tahan na".
"He just wanted to see me cry and broken, tangina, ang tanga-tanga ko".
"Darling don't say that". – james
"James please, ilayo mo'ko sakaniya please".
"I can't do that darling papatayin niya ako you know". Bumuga ako ng hininga.
"James I beg you".
"Iisip tayo ng paraan, why don't you seduce him diba gusto mo siya? Gusto mong mahalin ka niya akitin mo siya". bumuga ako ng hangin.
"I – I can't do that james".
'But why?".
"Kung mamahalin niya naman ako, yun ay naramdaman yun hindi dahil sa pang-aakit ko o ano".
"Sister naman paano pa kita matutulungan niyan". Gulong-gulo na sabi ni James.
"Can you hug me james?".
"Yeah sure". Niyakap niya ako ng mahigpit. Kung wala siguro yung baklita na to sa tabi ko baka tumalon na ako.
Andrew's POV
Gabi na hindi padin siya umuuwi? O baka hindi na siya umuwi. Damn it hindi pwede! Kailangan niyang umuwi. Hindi pwede yun!
Dingdong.
"Manang selya pabukas ho".
"Sige senyorito".
"Saan ka galing?". Tanong ko kay Rossa.
"Sa opisina malamang". Pabara niyang sagot
"Bakit ka ba nagkakaganyan ano bang problema?".
"Why don't you ask yourself Andrew".
"Rossa I'm sorry".
"For what?".
"Damn it, you know what I mean".
"Pwede na ba ako umalis dito at bumili ng sarili kong condo unit".
Natigalgal ako. Aalis siya? Pero hindi pwede. Ayoko.
"Wag ka mag-aalala kung kelangan mo ng magppraktis. Just call me".
NO! Shit kasalan ko lahat, kasalan ko.
"NO!NO walang aalis sa bahay na to".
"Oh I'm scared sasabihin mo you fuck me? In this moment? Now fuck me". Sabi nito na nangigilid ang luha.
"Hush no sweety I can't".
Nagulat ako ng hinuhubad niya yung damit niya mismo sa harapan ko.Buti wala si manang dito.
"Anong ginagawa mo".
"You fuck me right? Now go on do what you want". Malamig niyang sagot.
Dali-dali kong hinubad yung damit ko at sinuot sakaniya. Walang emosyon yung mga mata niya. Mas gusto ko nakikita na nagagalit siya, kesa ganito. Para akong may kasamang yelo.
"Rossa please pag-usapan natin to".
"Ayoko na Andrew, hindi ko na pala kaya . . masiyadong masakit na ewan ko kung manhid ka o ano tumingin ka naman minsan sa paligid mo o kaya maikramdam ka, nasasaktan din ako".
Pagkatpos nun tuluyan na siyang nawala sa paningin ko.
Bakit ganun?
Alam ko kasalanan ko pero paano ito? Hindi muna ako agad umakayat sa kwarto naming obvious naman hindi ba? Ayaw niya ako makita pinakamasakit pa ayaw na niya ako makasama ano bang dapat kong gawin?
Dapat ko na bang aminin na mahal ko siya?
Pero natatakot ako pagtawanan niya natatakot ako.
Mahal na mahal ko siya kahit hindi ko maipakita.
--
Awwwsuuuuuuu!! </3 Vote & Comment naman diyan! Painspirasyon lang. You know konting pakilig lang para may maisulat ng maganda si Author :">
UNHARTT
