Addicted...

Kεφάλαιο 38

Κεφάλαιο 38ο

Hope's pov:

Έχουν περάσει δυο μήνες από εκείνο το πρωινό όπου λιποθύμισα και με επισκέυτηκε ο Daniel για να μου πει αντίο. Ναι το άκουσα! Άκουγα τα πάντα απλά δεν μπορούσα να σηκωθώ. Ήμουν στεναχωριμένη για πολλές μέρες αλλά με τον καιρό το ξεπέρασα. Βγήκε σε καλό τελικά! Δεν έχω πια αισθήματα για αυτόν μιας και η σχέση μου με τον Tom με βοήθησε πολύ! Έχω βρει δουλειά σε ένα beach bar και δουλεύω μόνο πρωινά. Τα παιδιά με επισκέπτονται και κάθε βράδυ πάμε όλοι μαζί για ένα νυχτερινό μπάνιο. Ο Tom είναι πολύ γλυκός μαζί μου μια και συγκρατεί τις ανάγκες του σαν άνδρας και το εκτιμώ ιδιαίτερα!

Σήμερα παρόλο που είναι μια συνηθησμένη Παρασκευή έχω ένα μικρό προαίσθημα. Κακό προαίσθημα... Το αγνοώ και πάω να πλυθώ. Φοράω ένα brazil μαύρο μαγιό με φωσφορούχο τοπάκι στράπλες και από πάνω ένα λουλουδάτο σορτσάκι και μια επίσης φωσφορούχα ροζ μπλούζα. Έχω αλλάξει ως προς το στυλ του ντυσίματός μου μόνο και μόνο για να κρατήσω την δουλειά μου! Τα βράδια είμαι πάλι η κανονική Hope! Έχω αλλάξει 3 φορές δουλειά για αυτόν τον λόγο και δεν θέλω να χάσω και 4η .

Βγαίνω από το κτήριο και βλέπω τον Tom να με περιμένει με το αμάξι του.

΄΄ Καλημέρα αγάπη μου ΄΄ είπε και ξεκίνησε για την παραλία

΄΄ Καλημέρα. Σήμερα θα έρθετε; ΄΄

΄΄ Αφού πάντα ερχόμαστε γιατί ρωτάς; Μήπως δεν θες; Αν δεν θες δεν υπάρχει πρόβλημα!΄΄

΄΄ Όχι ελάτε απλά μην με βλέπετε σαν φίλη γιατί μπορεί και να με απολύσουν΄΄

΄΄ Εντάξει. Από εδώ και πέρα θα σε αντιμετωπίζουμε σαν μια σερβιτόρα μόνο! Αλλά το υπόλοιπο της ημέρας θα είσαι το μωρό μου ΄΄ είπε και με φίλησε πεταχτά στο στόμα. Το αμάξι σταματάει και βγαίνω

΄΄ Καλή μέρα στην δουλειά! Να ξέρεις εμείς θα έρθουμε κατά τις 11 ΄΄

΄΄ Εντάξει ΄΄ λέω και κλείνω την πόρτα. Με το που χάνεται από το οπτικό μου πεδίο πάω στο μέσα μέρος του μαγαζιού. Βγάζω τα ρούχα μου βάζω μια μπανάνα γύρω από την μέση μου και παίρνω έναν δίσκο. Πάω στο μπαρ όπου είναι ο φίλος μου James και συζητάμε μέχρι που με φωνάζουν...

...............................................................................................................

Εξυπηρετώντας τον κόσμο, παίρνωντας και παραδίδοντας παραγγελίες η ώρα πέρασε γρήγορα.

Ε- Hope! Ήρθαμε!

Η- Γεια! Να δυο ομπρέλες πιασμένες για εσάς

Ν- Ευχαριστούμε!

Η- Τι θα θέλατε να σας φέρω;

Τ-Δυο φραπέδες γλυκούς για εμένα και τον Jack

Ε- Εγώ έναν χυμό ανάμικτο

Ν- Κι εγώ

Μ- Εγώ θέλω ένα milkshake βανίλια με σιρόπι φράουλα. Βάλε και μπισκότα από πάνω!

E- Αα κι εγώ θέλω!

Ν- Κι εγώ! Άκυροι οι χυμοί!

Η- Αμάν ρε παιδιά! Λοιπόν δυο φραπέδες γλυκούς και 3 milkshake με βανίλια κλπ...

Μ- Ναι!

Ε- Γρήγορα όμως!

Η- Δεν τους το είπες;

Τ- Ξέχασα!

J- Τι πράγμα;

Εγώ έφυγα και πήγα να τα φέρω. Σε 10 λεπτά ετοιμάζονται και τους τα δίνω. Πάω στο μπαρ και σχολιάζω με τον James τον κόσμο στις ξαπλώστρες. Εκεί που γελούσαμε ακούω μια τόσο γνώριμη και οικία ανδρική φωνή να με φωνάζει. Ανατριχιάζω από το άκουσμά της μιας και είχε περάσει πολύς καιρός. Γυρνάω και βλέπω τα μπλε μάτια που με σημάδεψαν

΄΄ Daniel;! ΄΄

Γεια σας! Συγγνώμη που δεν έβαλα χθες δεν πρόλαβα. Έβαλα όμως σήμερα... Ο Daniel γύρισε! Τι λέτε να γίνει στην συνέχεια; Θα νιώθει όπως παλιά ή θα χωρίσουν για πάντα οι δρόμοι τους; Η Hope πως θα το αντιμετωπίσει; Θα τα δούμε στο επόμενο κεφάλαιο... Μέχρι τότε φιλιά πολλά :* :* :* :*