Addicted...

Κεφάλαιο 42

Κεφάλαιο 42ο

Hope's pov:

Ξυπνάω στην αγκαλιά του. Το άρωμά του διαπερνάει τα ρουθούνια μου κάνοντας το ξύπνημα ευχάριστο. Το κεφάλι μου είναι ακουμπισμένο στο γυμνό και σκληρό στέρνο του ενώ τα χέρια μου είναι τυλιγμένα στην μέση του. Τα απαλά χείλη του ακουμπάνε το κεφάλι μου και λέει:

΄΄ Έτσι θέλω να ξυπνάω κάθε μέρα ΄΄

Του χαμογελάω και με μιμήται. Χουζουρεύουμε για λίγα ακόμα λεπτά μέχρι που σηκώνεται

΄΄ Πρωινό να πάω να φτιάξω! ΄΄ λέει και σηκώνει τα χέρια του σε θέση άμυνας. Ήταν λες και ήξερε ότι στεναχωρίθηκα που έφυγε

΄΄ Α οπότε να καλέσω από τώρα το ασθενοφόρο γιατί την δηλητηρίαση θα την πάθω! Α και την πυροσβεστική! ΄΄ λέω και αρπάζω το κινητό μου. Από την άκρη του ματιού μου τον βλέπω που κάνει μια γκριμάτσα και βγαίνει από το δωμάτιο. Άρχισα να γελάω σαν χαζό και μετά από λίγο πάω στην κουζίνα όπου ήταν κι αυτός

΄΄ Το γέλιο σου ακουγόταν μέχρι εδώ ΄΄ λέει καθώς βγάζει την τοστιέρα

΄΄ Γελάς υπέροχα ΄΄ συμπληρώνει και με κοιτάει στα μάτια. Όντως το εννοεί! Μπορώ να το διακρίνω.

΄΄ Εμ... θα παραγγείλω καφέδες! Πως τον πίνεις; ΄΄ ρωτάω

΄΄ Fredo μέτριο. Είδες τι απλό; ΄΄ λέει και γελάει. Ακόμα με πειράζει ια τον τρόπο που πίνω τον καφέ μου! πληκτρολογώ τον αριθμό αλλά ο Daniel με σταματάει

΄΄ Πάρε από το σταθερό. Μην σε χρεώνω ΄΄ λέει και επιστρέφει στην τοστιέρα.

Παραγγέλνω και μετά από 5 λεπτά έρχονται. Ανοίγω την πόρτα και ένα αγόρι στην ηλικία των 25 περίπου με κοιτούσε από πάνω μέχρι κάτω. Παίρνω τους καφέδες τον πληρώνω και λέει:

΄΄ Ευχαριστώ κουκλίτσα. Τι θα έλεγες να βρεθούμε κάποια στιγμή; ΄΄

΄΄ Ούτε στα ονειρά σου ΄΄ λέω και του κλείνω την πόρτα στην μούρη.

Γυρνάω και βλέπω έναν Daniel να έχει λυθεί στα γέλια

΄΄ Τι είναι τόσο αστείο; ΄΄ ρωτάω ενοχλημένα

΄΄ Χαχαχα έπρεπε χαχαχα να δεις χαχαχα την φάτσα του χαχαχα όταν χαχαχαχα του έκλεισες χαχαχα την πόρτα χαχαχαχα στα μούτρα χαχαχαχα ΄΄

Άρχισα να γελάω κι εγώ. Ήταν όντως αστείο! Ή απλά το γέλιο του με κάνει κι εμένα να γελάω. Είναι μεταδοτικό!