Addicted...

Kεφάλαιο 9

Κεφάλαιο 9ο

Hope's pov:

Κλείνω την πόρτα στην μούρη του. Δεν θα τον πείραξε αφού τον έβλεπα που ένιωθε κι αυτός άβολα. Ακούμπησα την πλάτη μου στην πόρτα και έκατσα κάτω. Ένας αναστεναγμός ανακούφισης βγήκε από τα χείλη μου. Ένιωθα πιο χαλαρή τώρα.

Το κρύο κυριάρχησε στο σώμα μου και τυλίχτηκα στην κουβέρτα μου. Θα ήταν καλά να κάνω ένα μπάνιο. Μπαίνω στο μπάνιο και μετά από κανά μισάωρο έβγαλα πια τα ρούχα μου. Κρύωνα πολύ. Έβαλα κατευθείαν το ζεστό νερό και το ένιωθα να πέφτει πάνω μου και να ζεσταίνει το παγωμένο μου σώμα. Ήταν μια υπέροχη αίσθηση. Όπως και εκείνη του φιλιού. Όχι Hope μην το σκέφτεσαι! Σε κάνει κακό! Έχεις να νιώσεις πολλά τέτοια φιλιά. Ποιον κοροϊδεύω; Δεν πρόκειται να ξανανιώσω τέτοιο φιλί! Αλλά δεν θα το αφήσω να με επηρεάσει κι άλλο! Πρέπει να ξεχάσω το ό,τι έγινε! Λίγο δύσκολο... Θα τα καταφέρω που θα πάει!

Μετά από περίπου μισή ώρα βγήκα από την ντουζιέρα. Τυλίχτηκα με μια πετσέτα και πήγα στο δωμάτιο. Θα πήγαινα μια βόλτα. Μάλλον εδώ μέσα υπάρχουν τα μικρόβια και άμα φύγω μπορεί να νιώσω καλύτερα. Πριν φύγω θα ανοίξω για να αεριστεί το διαμέρισμα. Βγαίνω στο μπαλκόνι να δω αν κάνει κρύο για να δω και θα βάλω. Δεν κάνει αφόρητη ζέστη αλλά ούτε και κρύο. Είναι ένα απαλό δροσερό αεράκι. Τίποτα το σπουδαίο. Φοράω ένα μαύρο μου τζιν με μια άσπρη μπλούζα με μια μαύρη καρδιά πάνω. Βάζω κάτι μαύρα βραχιόλια, ένα κολιέ με μια καρδιά όπως αυτή της μπλούζας και μια μαύρη ζώνη μιας και το παντελόνι μου είναι λίγο μεγάλο. Έχω αδυνατήσει κι άλλο. Δεν ξέρω αν είναι καλό. Από βάψιμο βάζω ένα μαύρο κραγιόν, μάσκαρα και μαύρο μολύβι. Παίρνω κλειδιά, λεφτά, ακουστικά και μια ζακέτα για ώρα ανάγκης και φεύγω από το διαμέρισμα. Περπατάω δίπλα από τους πολυάσχολους δρόμους της California. Η ώρα είναι μόλις 8. Τα αυτοκίνητα που τρέχουν, ο κόσμος που περπατάει και τα μαγαζιά με τα μεγάλα τους φώτα δίνουν στην μεγαλούπολη ζωντάνια. Έτσι θα είναι όλο το βράδυ. Αυτό είναι το μόνο που θα μου λείψει από εδώ. Πηγαίνω στο μπαρ που ήμουν και χθες. Σήμερα δεν έχει και πολύ ενθουσιασμό. Βαριέμαι να πάω αλλού και κάθομαι σε ένα από τα σκαμπό του πάγκου

΄΄ Γεια ΄΄. Ήταν ο μπάρμαν από την προηγούμενη φορά. Είχε λίγο μαυρισμένο μάτι και φαίνονταν τα χείλη του σχισμένα και πρησμένα

΄΄ Γεια. Είσαι εντάξει; Εννοώ από τότε που ο Daniel σε πλάκωσε ΄΄

΄΄ Μπορώ να πω καλύτερα. Τι έγινε και ήρθες μόνη; Χωρίσατε; ΄΄