aptal ablam (watamote)

17.bölüm

sabah rahatça yatağımda uyuyorken bi ses duymaya başladım bu nedense ablamın horlama sesine benziyordu he? bi dakka ablamın horlama sesine mi benziyordu? yoksa........gözlerimi açar açmaz ablamı yatağımdan ittim ablam yüzünü yere çarpar ardından uyanır

tomoki: abla ne yaptığını zannediyorsun!??!

tomoko: ne yapıyormuşum?

tomoki: odamda ne işin var? hatta yatağımda ne işin var?

tomoko: öyleysine geldim

tomoki: kaç defa söylemem gerekiyor izinsiz girme odama!!

tomoko: bağırma lan ablaya!!

tomoki:pof neyse uğraşmıcam senle

tomoko: ben güzelim dimi tomoki?~

tomoki: ne bileyim ben

tomoko: güzelim dimii~

tomoki: hehehe güzelsin güzelsin

tomoko: tomokiciim~  binicik ablana sarıl bakam~

tomoki: kes sesini yaklaşma bana

ablam beni dinlemiyordu kafayı yemiş durumdaydı hemenn ayağa kalktım odamdan çıkarken ablam peşimden geliyordu merdivenlerden tam aşağıya inecekken ablamın ayağı takınıp arkadan üstüme düşüp merdivenlerden ablamla birlikte yuvarlandık of feci şekilde çarpmıştım hele ablam sırtımdaydı ablamı hızlıca ittim ardından "abla ne yapıyorsun ya ah sırtım acıyor"dedim ablam "ne yapayım koşmasaydın"dedi

tomoki: ben mi koştum lan?!?

tomoko: koşmadın mı?!

tomoki: koşmadım sen koştun

tomoko: hıh

tomoki: abla ayağında yara var

tomoko: yara mı? (ayağına bakar)

tomoki: iyi misin?

tomoko: YARAAAA!!!!!! 

tomoki: bağırma be!

anne: ne oluyor la sabahın köründe!?

tomoki: yok birşey anne keyfine devam et ne yapıyorsan artık!

anne: yemekleriniz hazır sinema izliyorum!

tomoki: abla tekrardan soruyorum iyi misin?

tomoko: nasıl iyi olabilirim ölüyorum burada

tomoki: saçmalama abla minicik kan seni nasıl öldürebilir?

tomoko: ah doğru dimii~

neyse yan tarafımda minik dolabın içinden yara bantı alıp ablamın ayağında olan yarayı kapattım yavaşca ablamla birlikte ayağa kalktıp salona geçtik annem ikimizi böyle berbat halde görünce  ilk önce sessizce güler ardından "ne oldu size böyle"dedi

tomoki: ablamın yüzünden oldu

anne: ne oldu

tomoki: peşimden hızlıca gelince çarpıp merdivenlerden düştük

anne: nesiniz siz çocuk musunuz ya

tomoko: zaten çocuğuz

anne: neyse iyi misiniz?

tomoki-tomoko: evet

anne: ben ekmek alıp gelicem

tomoki: anne ben şok

anne: neden ki?

tomoki: bu sefer beni ekmek almaya yollamıyorsun

anne: ekmekten başka alacaklarım var ondan

tomoki: hmm tamam

anne: öyleyse ben çıkıyorum rahat durun komşuları rahatsız etmeyin

tomoki-tomoko: tamam~

annem yanımızdan ayrıldı ablam yüzünden yorgun olmuştum yere oturdum ablam arkamdan dik dik baktı ardından arkamdan sırtıma sarıldı kollarını uzatıp "tomokii~"dedi (resimdeki gibi)
DEVAM EDECEK.