aptal ablam (watamote)

20.bölüm

ablamla birlikte okula doğru giderken hava gayet güzeldi güneşli ve bulutluydu ablam endişeliydi merak etme abla sana iyi bakıcam diyecem de ayakda bile rahat duramıyorsun yürümeyi bıraktım ablamın omuzundan tuttup durdurdum ve derin nefes aldım

tomoko: n-ne oldu? tomoki?

tomoki: abla endişe etme

tomoko: b-biliyorum

tomoki: abla okula gelince hemen buluşcakmışsınız?

tomoko: hemen buluşcaz

tomoki: tamamdır seni arkadan gizlice izlicem birşey yapmaya kalkışırsa dövecem onu

tomoko: tamam

ablam bunu duyunca rahatlamıştı yüzündeki endişeli hali yok olmuştu buda beni mutlu etti ve yürümeye devam ettik aradan biraz zaman geçtu ablamın okuluna nihayet gelmiştik de ablam okulun önüne gelir gelmez yerinden kıpırdayamadı ablam bana sessizce "işte orada tam karşımda mavi saçlı çocuk"dedi karşıya baktığımda gerçekten oydu ablamla birlikte yanına geldik ve

tomoko: m-merhaba

makiti: merhaba

tomoki: ismin nedir?

makiti: sen kimsin?

tomoki: kardeşiyim

makiti: hmm ah burada ismim makiti

tomoki: makiti? (ne saçma isim lan bu?)

tomoko: b-benimle ne görüşmek istemiştin?

makiti: benimle gel

tomoki: hayır ablamla ne konuşcaksan burada konuş

makiti: wow hm olur

tomoko: evet dinliyorum?

makiti: seni seviyorum

tomoko: ha?

tomoki: neeeeeyy???

makiti: seni seviyorum diyecektim de diyemiyorum

tomoki: nedenmiş?

makiti: çünkü tomoko tam bir aptal hahahaha

tomoko: hey,hey yavaş ol

makiti: işe yaramazın teki seni seviyorum derken resmen ciddiye aldı

tomoko: yoksa sen

makiti: eveet~ oyun oynuyordum ne salak kızmış

tam orada birşey söyleyecekken ablam ağlamaya başlar [resimdeki gibi] ve ablam sakince nefes alıp ağlayarak  "b-ben gerçek mutlu olmuştum sonunda sevgilim olacaktı ama oyun çıktı neden? çirkin olduğum için mi? işe yaramaz olduğum için mi? sessiz birisi olduğum için mi?"der demez makiti "evet çirkin,sessiz ve işe yaramaz olduğun için hahahaha"dedi ablam bunu duyunca ayakta duramaz olmuştu tam yere düşecekken ablamı tuttum ve makitiye psikopat şekilde bakarak "defol gitmezsen seni burada o ellerini ayaklarını çevirir kırarım"dedim bunları söylerken ciddiydim yapardım gerçi önceden hiç yapmadım ama ablama yaptığı şeyi asla affetmem sessiz de kalamam makiti bunu duyunca sesli gülmeye başlar ablama "abla iyi misin? ayakta durabilir misin?"dedim ablam kafasını evet şekilde salladı bense ayaģa kalktım makitiye döner dönmez ayaklarına hızlıca tekme attım çırt diye çatlak sesi duymuştu sanırım kırıldı makiti yere düştü hızlıca ayaklarımla makitinin kollarına iyice basmaya başladım makiti aģlayarak "yapma acıyor!!"diyordu ama benim umurumda deģildi ve tam okulun önünde makiyiyi gören öğrenciler ne yapacaklarını bilememişler eğer yaklaşırlarsa benden tekme yiyeceklerini anlamışlardı ve hocaya söylerlerse yine benden tekme yiyeceklerini anlamışlardı ardından makitinin kollarına basmayı bıraktım ablama döndüm ablam ayakta değildi hala ne beni dinliyordu ne birşeyler söylüyordu ablam o sözlere çok etkili kalmıştı sanki birisi ölmüş gibi dona kalmıştı ablamın yanına gelip kucağıma aldım ve okuldan uzaklaşırken biraz arkama döndüp korkunç ses ve yüzle "ablamı bidaha böyle görürsem seni bidaha döverim makiti"dedim ve eve doğru yürümeye başladım ablam bu etkisi yüzünden okulda duramazdı ablamı kucağıma aldığımda hemen uyumaya başlamıştı  yolda insanlar endişeleriyle bana bakıyorlardı sanki dehşet olmuş gibi ama umurumda değildi anneme mesaj attım zor olsada herşey mesajda anlattım annem "eve geldiğinde ablanı odasına bırak ben evde değilim işteyim haberin olsun" diyordu mesajı okurken eve gelmiştik bide içeriye girdim ablamı odasına yatağına bıraktım kendi odama gidecektim fakat gidemiyordum bu yüzden ablamın yanına yatıp bende uyumaya başladım
DEVAM EDECEK&