Eva's POV
Het is vanavond Sint Maarten en ik ben weer voor de zo veelste keer alleen thuis, want mijn ouders zijn gescheiden en daardoor is mijn vader gaan lopen zuipen en waar m'n moeder is? Geen idee, sinds ze gescheiden zijn heb ik haar nooit meer gezien en gesproken en mijn broertje Maurice is bij vrienden om Sint Maarten te vieren en mijn vader zit zich weer ergens in een random café vol te zuipen.
Ik hoor de bel gaan en loop ernaar toe, dat zou wel de eerste zijn. Ik doe de deur open en zie mijn buurjongen Floris met zijn zusje Fleur, ze is echt zo schattig. Ik glimlach naar Floris, ik vind hem al een tijdje leuk, maar ik durf t niet te vertellen ik ben bang dat hij mij niet leuk vind wat ook wel zo zou zijn want ik bedoel ik ben maar gewoon en tja hij is gewoon fantastisch dus ja... Ik wordt net optijd uit mijn gedachten gehaald door Fleur die net klaar is. Ik glimach. 'Mooi hoor' knipoog ik naar haar ik pak de bak met snoep en hou hem voor haar zodat ze er 1 kan pakken.'Dankje' 'asjeblieft' glimlach ik naar haar. Ik leg de bak weer weg en wil de deur dicht doen, maar Floris houd hem tegen. 'Wat is er?' Vraag ik 'ben je alleen thuis?' 'Uhm ja hoezo?' Vraag ik twijfelend. 'Nou uhm ik wil anders wel bij je blijven als je dat wil hoor, dan ben je niet alleen' 'uh ja is goed, maar Fleur dan?' 'Oh mijn moeder let wel op dr' 'oke dan kom binnen' glimlach ik zwakjes en stap opzij zodat hij naar binnen kan.
Floris' POV
Ik kijk naar Eva die in de keuken staat, drinken in te schenken voor ons het is al iets van 20.00 uur dus er zullen wel geen kinderen meer aan de deur komen. Eva is zo mooi, ja ik vind haar leuk, maar dat weet ze niet ik ben er ook vrijwel zeker van dat ze mij niet leuk vind we zijn ook wel goede vrienden en ik wil dat niet verpesten.. 'Is er iets?' Vraagt ze 'nee hoezo?' 'Nou gewoon je kijkt me zo aan' 'oh sorry' 'geeft niet' glimlacht ze. Ze rijkt me een glas aan ik pak hem aan en ga op de bank zitten, Eva komt naast me zitten. Een tijdje is het even stil. 'Weet je ongeveer hoelaat je vader er weer is?' Ik zie haar even slikken, ik weet dat ze het er moeilijk mee heeft en ik weet ook wat hij allemaal doet daarom slaapt ze wel is bij mij. 'Sorry' 'het geeft niet maar om je vraag te beantwoorden geen idee is heel erg verschillend of hij komt de volgende dag thuis of 's avonds laat en dan ook steeds op een heel raar tijdstip niet dat het me wat uitmaakt wat mij betreft slaapt ie in de goot het interesseerd me niks wat die vent doet' ik zet mijn glas weg en sla een arm om haar heen en trek haar dicht tegen me aan, ik weet gewoon dat ze nu glimlacht. Ze maakt zich los uit de omhelzing en kijkt me glimlachend aan automatisch glimlach ik terug. 'Dankje Flo als ik jou niet had dan..' 'he niet aan denken en asjeblieft, daar zijn vrienden voor' zeg ik knipogend. Stiekem wil ik meer dan dat maar dat zal wel niet gebeuren. Ik trek haar weer in een knuffel we zitten een tijdje zo en laten elkaar los. Opeens heb ik de behoefte om haar te zoenen. Ik buig naar voren en ik zie dat zij het ook doet, onze lippen zijn nog maar een paar cm van elkaar verwijdert. Ineens vliegt de deur open en komt Eva's vader straal bezopen de kamer in, we schrikken ons rot en nemen snel afstand. Eva kijkt naar haar handen. We weten allebij wat er nu gaat komen. Ze kijkt me angstig aan, ik pak haar hand vast. 'Ik ben bij je rustig maar' ze knikt en kijkt dan weer weg. 'En wie is dat?!' Vraagt hij kwaad en kijkt mij aan. 'Floris meneer herkent u me niet meer?' Vraag ik nep beleefd. 'Oh ja dat kind van hier naast' mompelt hij 'uh ja' 'nou fijn dat je er was maar kun je nu weer gaan? Ik wil mijn dochter graag spreken' 'uhm oke' 'ga maar even naar m'n kamer' zegt Eva snel. 'Okay ik wacht daar op je' zeg ik knipogend, ze glimlacht even, maar kijkt dan weer serieus. 'Doei meneer het was leuk u weer te zien' 'uh ja doei' en ik loop naar boven naar Eva's kamer.
Eva's POV
'Waarom was hij hier?!' Snauwt hij meteen. 'Nou uh hij was met zijn zusje hier en hij wou me wel gezelschap houden zodat ik niet alleen zou zijn' en waarom was hij aan de deur?!' 'Uhm het is Sint Maarten..' 'oh, ik wil dat joch hier niet meer zien!' Roept hij opeens kwaad. 'Ma-..' 'geen gemaar! Dat joch komt dit huis niet meer in!' 'Oke' antwoord ik zacht. Opeens slaat hij me. 'Waar slaat dat nou weer op?!' Roep ik kwaad 'dat verdiende je!' 'Nee jij verdient dat! Je bent een vader van niks! Je zit elke dag maar in een of ander random café en dan kom je straal bezopen thuis en als dat al niet genoeg mishandel je mij en Maurice en je misbruikt me ook nog! Ik heb verdomme helemaal niks gedaan en dan krijg ik dit?! Wat jij verdient is levens lang in de cel weg rotten!' Schreeuw ik kwaad. 'Pardon?! Zo praat je niet tegen je vader' 'jij bent mijn vader niet, nooit geweest ook' sis ik kwaad. Zijn ogen spuwen vuur maar op dit moment kan het me niks schelen hij mag best weten hoe ik over hem denk. Ineens begint hij op me in te slaan, ik val kermend van de pijn op de grond ik voel nog een paar trappen en dan wordt alles zwart.
Floris' POV
Ik hoor een deur dicht slaan en dan is het stil, te stil. Ik besluit om bij Eva te kijken want het klonk niet al te best, langzaam doe ik de deur van Eva's kamer open ik doe hem weer dicht en sluip naar de trap. Zodra ik in de woonkamer sta schrik ik me rot de tafel ligt aan de andere kant van de kamer en Eva ligt bewusteloos op de grond, een plasje bloed heeft zich naast haar op de grond gevormd. Nee shit was ik nou maar eerder gekomen. Ik ren naar haar toe en kniel naast haar. 'Eef?' Probeer ik terwijl de tranen over mijn wangen lopen 'asjeblieft wordt wakker, i-ik hou van je' shit ze is nog niet wakker. Dan maar 112 bellen ik heb verder geen opties meer. Ik pak mijn telefoon, ontgrendel hem en toets het nummer. 'Hallo dit is de alarmcentrale waar kan ik u mee helpen?' 'Ja hallo met Floris Wolfs mijn vriendin ligt hier in haar huis bewusteloos en er ligt een plasje bloed naast haar ik heb geprobeerd haar wakker te krijgen maar dat wil niet' zeg ik snikkend 'rustig meneer er komt een ambulance aan wat is het adres?' Ik geef het adres door en dan wordt er opgehangen. 'Hou vol Eef' fluister ik met tranen in mijn ogen. Niet veel later hoor ik sirenes en dan vliegt de deur open en komen er een brandcard en 2 ambulancebroeders. Ze leggen Eva erop en gaan dan weer weg. Ik loop er snel achteraan en ga bij Eva in de ambulance zitten, ik pak haar hand vast en kijk alleen naar haar. Dan stopt de ambulance, we zijn er dus. De deuren gaan open en ze rennen snel weg met Eva, ik ren er achter aan, maar als ze een deur door gaan wordt ik tegen gehouden door een zuster. 'Het spijt me maar u mag daar niet naar binnen' 'ma..-' 'nee wacht maar in de wachtkamer' zegt ze nog en duwt me in de richting van de wachtkamer. Ik zucht even 'oke dan' en sjok naar de wachtkamer, ik plof op een stoel neer en staar wat voor me uit.
'Jongeman?' Ik schrik op en kijk in een paar ogen van een rood harige vrouw in politie uniform. Ik was blijkbaar in slaap gevallen. 'Is er nieuws over Eva?' Vraag ik meteen 'ongeveer, maar ik wou graag van je weten wat er gebeurd is' 'oh uhm ik denk dat u dat beter aan Eva kan vragen ik weet niet of ze wil dat ik het vertel en ik ga niks zeggen over dat totdat Eva heeft gezegt dat het goed is, het spijt me maar ik ga niet iets zeggen van wat ze eigenlijk niet wil dat anderen het weten' 'oke ik begrijp het, mag ik wel je naam? En wat ben je van Eva?' 'Ik heet Floris en uhm we zijn goede vrienden en we wonen naast elkaar' 'oke nou hallo Floris ik ben Marion' zegt ze vriendelijk. 'En volgens mij vind je Eva leuk' 'h-hoe weet je dat?' 'Dat kan ik aan je zien' glimlacht ze 'ze ligt op kamer 602' 'oke bedankt' ik sta op en loop naar Eva's kamer.
Mijn hand ligt op de deur klink en langzaam open ik de deur. Er staat een bed midden in de kamer. Ik loop er naar toe en daar ligt ze dan het mooiste meisje wat ik ooit heb gezien. Ik pak een stoel zet hem naast haar bed en ga er op zitten. Ik pak mijn telefoon en zie dat ik allemaal gemiste oproepen heb van mn moeder snel stuur ik haar een sms. Maak je geen zorgen om mij ben bij Eva in het ziekenhuis alles is goed met mij ik kom vanmiddag ofzo nog wel even langs. Zo dat is ook gebeurd nu nog even Maurice bellen. Ik toets zijn nummer in en sta op. 'Met Maurice van Dongen' ' hey Maurice met Floris' 'oh hallo Floris' zegt hij vrolijk 'uhm ik moet je wat vertellen Eva ligt in het ziekenhuis' 'door hem zeker?' 'Uh ja' 'ik kom er aan welke kamer?' '602' 'oke dankje tot zo' 'tot zo' ik hang op en ga weer op de stoel zitten en pak Eva's hand. 'Wordt asjeblieft wakker Eef, ik kan niet zonder je i-ik hou van je ik wil je niet kwijt' zeg ik met tranen in mijn ogen.
Eva's POV
'Wordt asjeblieft wakker Eef, ik kan niet zonder je i-ik hou van ik wil je niet kwijt' hoor ik opeens gevolgd door gesnik. Ik wil wat terug zeggen, maar dat lukt niet. Ik voel zijn warme hand in de mijne, ik probeer er een kneepje in te geven. 'Eef?' Hoor ik hem hoopvol vragen 'als je me hoort knijp dan nog is in mijn hand' en ik knijp weer in zijn hand. 'Wil je proberen je ogen open te doen? Knijp maar in mijn hand voor ja' ik knijp weer in zijn hand en ik probeer voorzichtig mijn ogen open te doen. Zodra mijn ogen open zijn, kijk ik zijn prachtige ogen. 'Hey' fluister ik schor 'hey' zegt hij met tranen in zijn ogen. 'Kom, niet huilen' zeg ik en trek hem in een knuffel. Ik breng mijn mond naar zijn oor en fluister 'ik hou ook van jou' hij maakt zich voorzichtig los en hij kijkt me verward aan. 'Heb je..-' 'ja' 'oh uhm..' 'he het is niet erg ik hou ook van jou' zeg ik glimlachend 'echt?' 'Ja echt' hij glimlacht en drukt dan zijn lippen op de mijne. Een fantastisch gevoel wat ik niet kan beschrijven gaat door me heen. En ik weet het zeker dit is de jongen van mijn dromen, met hem wil ik oud worden.
EINDE :D
Dit deeltje is vanwege gister omdat het Sint Maarten was ik wou het gister uploaden, maar toen had ik t nog nie af :( voor de mensen die ook mijn boek Zomer lezen ik ben bezig met het volgende hfst dus zolang moet het niet meer duren. ;)
XX
Esther
