'Mama!' Wordt ik wakker van mijn twee schatjes. 'Hé lieverd' glimlach ik naar mijn vijf jaar oude zoontje, Ethan. Waarna hij meteen bij mij in bed kruipt en niet veel later volgt zijn zusje Fay. 'Hoe is het met mijn twee schatjes?' Aai ik ze beide over de bol. 'Nouhou, mijn haar' pruilt Ethan 'ach arme' lach ik. Hij is ook net zo'n ijdeltuit als zijn vader, maar qua karakter lijkt hij verder op mij. En Fay lijkt wat dat betreft weer verschrikkelijk veel op haar vader, helaas. Natuurlijk hou ik niet minder van haar dan van Ethan. Maar het is wel erg duidelijk dat ik een betere band heb met Ethan. Hij is dan ook echt een mama's kindje. Fay is dan denk ik een papa's kindje, ook al kent ze hem niet eens. Ik vindt het zo sneu voor hun beide dat ze hun vader niet (goed) kennen. Maar ja daar kan ik ook niks aan doen, aangezien hij degene was die vreemdging. Uiteraard was ik woedend en we hebben dan ook een vechtscheiding gehad. Gelukkig was Marion daar om mij er doorheen te slepen. Maar ik ben alsnog blij dat ze mij toendertijd had opgegeven, anders had ik mijn twee schatjes nooit gehad. En eerlijk gezegd vindt ik het wel prima zo.
Nadat we hebben gegeten is Ethan tv gaan kijken en Fay is met haar barbies aan het spelen. Vertedert kijk ik toe, tot dat de deurbel opeens door het huis galmt. Zuchtend sta ik op en open de deur en tot mijn verbazing staat daar Peter van der Vorst met een hele cameraploeg. 'Eva, hallo' lacht hij vrolijk. 'Hey Peter' glimlach ik 'kom binnen' hou ik de deur voor ze open. Waarnaar ik de deur achter ze dicht doe en ze voorga naar de kamer. 'Ga maar even naar boven lieverds' zeg ik tegen Ethan en Fay. Ethan haalt zijn schoudertjes op, pakt zijn zusje bij de hand en samen lopen ze naar boven. Vertedert kijk ik ze na.
'Goed willen jullie wat te drinken?' 'Nee hoor bedankt' glimlacht Peter. 'Ga maar zitten hoor' gebaar ik naar de bank. 'Je zal je vast afvragen wat we hier doen' valt Peter meteen met de deur in huis 'nou ja eigenlijk wel een beetje' lach ik. 'Zoals je waarschijnlijk weet, is het vandaag precies vijf jaar geleden dat je hebt deelgenomen aan Married At First Sight en ik ga nu langs iedere deelnemer om te kijken hoe het nu met ze gaat' maakt hij een lang verhaal kort. 'Nou met mij gaat het prima hoor' glimlach ik. 'Dat is mooi, zeg ik heb gehoord dat Floris en jij zijn gescheiden?' 'Ja dat klopt, dat is nu alweer twee jaar geleden' 'hoe kwam dat nou dan? Want jullie waren wel gelukkig samen' stelt Peter de vraag die ik al voelde aankomen. 'Ja, klopt. Het ging ook drie jaar goed, maar toen op een dag ging het mis' probeer ik het een beetje vaag te houden. 'En wat ging er precies mis dan?' Is hij natuurlijk nieuwsgierig 'zoals je zag heb ik twee kinderen, Ethan is vijf en Fay is twee. De dag dat het mis ging wou ik hem vertellen dat ik zwanger was van Fay, maar toen betrapte ik hem met iemand anders. Ik was woedend, en heb hem de deur gewezen. Een paar dagen later waren we gescheiden en sindsdien hebben we geen contact meer gehad. Dus ik heb niet echt de kans gehad om het hem te vertellen, maar ik vind het prima zo en mijn beste vriendin is een grote hulp' eindig ik mijn verhaal.
'Dus hij weet niet eens dat hij een dochter heeft?' Vraagt Peter verbaasd 'dat weet ik niet, hij heeft het in elk geval niet van mij gehoord. Maar als de kinderen later hun vader willen leren kennen, hou ik ze natuurlijk niet tegen. Zolang ik hem nooit meer hoef te zien vind ik het helemaal prima' lach ik. 'Wat dan wel zo is mannen zien je nu' gebaard hij naar de camera 'ja dat is waar' knik ik lachend 'en denken wat een leuke vrouw, althans ja dat vind ik wel' waardoor ik wederom moet lachen 'nou dankjewel' 'vindt je het goed als ze ons mailen?' Vraagt hij dan 'nou ik ben niet echt opzoek, maar ja dat mag natuurlijk altijd' glimlach ik. 'Mogen we het dan doorgeven?' 'Ja tuurlijk' 'ja?' 'absoluut' knik ik. 'Ik heb trouwens nog wel wat voor Floris' 'ja' zegt hij terwijl ik een brief van de tafel pak. 'Ik uhm heb hem een brief geschreven, waarin ik alles heb uitgelegd en met mijn kant van het verhaal' 'ja' 'en misschien zou jij willen zorgen dat hij die gaat krijgen.' 'Uh ja die ga ik hem zeker geven' 'dankjewel' 'jij bedankt' glimlach ik 'heel veel geluk in de rest van je leven en we houden contact' 'gaan we doen' knik ik. 'En ik ben serieus benieuwt naar wat die mannen denken' 'ja anders ik wel' lach ik. 'Oké, we zullen het hem geven' 'dankjewel' 'dankjewel' schudden we elkaar de hand, waarna ik hem uitlaat. Wat heb ik nou weer gedaan?
