Even ter informatie dit deeltje is gebaseerd op het liedje Margherita van Marco Borsato het liedje staat hier boven^^
Eva's POV
'Flo asjeblieft blijf nou' snik ik. 'Nee het spijt me Eva, maar het werkt niet meer voor mij' 'maar waarom? Waarom zei je het niet eerder en waarom ben je dan ooit iets met mij begonnen?!' Huil ik. 'Het spijt me oké? Maar het gevoel is weg ik voel het niet meer.' Ik kan niks meer dan janken, ik kon het niet vermoeden. In een waas hoor ik hem zeggen dat hij alles op wilt geven dat hij alles met zich meeneemt. Wat me lief is in dit leven. Deze kilte maakt me gek. En dit gevoel is angstaanjagend. Je woorden malen verder en mijn ogen kijken vragend. 'Waarom zei je mij niet eerder dat je zo van me vervreemd was' 'het spijt me Eef maar het gevoel is weg het is alsof iemand anders in mijn lichaam is gekropen en mijn liefde heeft uitgewist, echt Eva het spijt me verschrikkelijk en als het kon dan was ik bij je gebleven maar het kan niet' en met die woorden loopt hij zo naar buiten. Weg van de Ponti en weg van mij. Ik smijt de deur met een klap dicht en laat me snikkend via de muur op de grond glijden. Zoals hij al zei het is net alsof iemand anders in zijn lichaam is gekropen. En ik heb niet een gemerkt dat ie naar binnen is geslopen. Om zijn liefde uit te wissen. En m'n wereld te vernielen. Wil er niemand mij vertellen dat ik alles heb gedroomd.
Hoe het verder afloopt mogen jullie zelf bepalen ;)
Wat vonden jullie van mijn eerste korte verhaaltje gebaseerd op een liedje??
Moet ik dit vaker doen of niet?
