De gure wind van de koude winternacht, waait geruisloos door de straten. In alle huizen branden gezellige lampjes en staat de verwarming hoog aan. Zo ook bij Wolfs en Eva. De radio staat zachtjes aan om de stilte te verbreken. Geconcentreerd staren de rechercheurs naar het beeldscherm. 'Wil je nog wat?' Gebaard Wolfs naar de lege mok van Eva. 'Ja graag' kijkt ze glimlachend op, waarna ze zich weer op het beeldscherm focust. 'Kijk is' zet Wolfs even later een dampende mok warme chocolademelk voor haar neer. 'Dankje' zegt ze zonder op te kijken. 'Geen probleem' glijd zijn hand teder over haar schouder. 'Dit is het nieuws van 20.00 uur' klinkt er zachtjes door de radio. 'Hé, zet de radio is wat harder' verbaasd haalt Wolfs zijn wenkbrauwen op, maar doet toch wat ze hem zegt. 'Voor de komende dagen zijn hevige sneeuwstormen voorspeld. Er wordt u allen verzocht om in huis te blijven, alleen in uiterste noodgevallen mag u de deur uit' meld de nieuwslezer. Verbaasd wisselen Wolfs en Eva dan ook een blik. Ze kunnen toch niet zomaar thuis blijven? Morgen moeten ze gewoon weer werken. Ze wisten dat er voorzorgsmaatregelen genomen moesten worden, maar dit hadden ze nooit verwacht. Net op het moment dat Eva wat wil zeggen, gaat haar telefoon af. 'Van Dongen' neemt ze op 'ah Eva, Mechels hier. Hebben jullie het nieuws ook gehoord?' 'Ja, dat hebben we. U gaat toch niet zeggen dat wij naar ze gaan luisteren?' 'Ik vrees van wel Eva, het gaat er ernstig aan toe. Ik kom mijn straat nog niet eens uit. Dus de komende dagen zullen we binnen moeten blijven' 'dat meent u toch niet?! Hoe vaak heeft het nieuws het wel niet verkeerd?!' 'Dat weet ik, maar we kunnen nu geen risico's nemen' 'maar dat is toch juist ons beroep?' Snapt Eva het nog steeds niet 'dat is waar' kan Mechels niks anders dan met Eva instemmen. 'Maar dit is anders. Als je op het bureau vast komt te zitten heb je bijna niks om te overleven. Thuis heb je dat wel en ik wil het risico niet nemen. Alsjeblieft Eva blijf binnen en Wolfs ook' is het laatste wat Mechels zegt voordat ze ophangt. Gefrustreerd gooit Eva haar telefoon op de tafel. 'Wat is er?' 'Mechels vind ook dat we binnen moeten blijven' bromt Eva chagrijnig. 'Ik snap dat het niet leuk is, maar we kunnen niet veel anders Eef' legt hij geruststellend zijn hand op de hare. 'Niet jij ook al he' zucht Eva moedeloos 'Hé, ik vind het ook niet leuk. Maar het kan gewoon niet anders, dat weet je zelf toch ook wel? Het is toch ook niks om op het bureau vast te zitten?' Na even nagedacht te hebben, knikt ze toch uiteindelijk. 'Je hebt gelijk' stemt ze zachtjes toe. 'En hé, een dagje extra vrij is niet verkeerd toch?' Knipoogt Wolfs. 'Denk het' haalt Eva haar schouders op. 'Ik wou gewoon dat ik even kon sporten' baalt ze ervan, wat Wolfs op een idee brengt. 'Kom is mee' staat hij dan ook op 'Hoezo?' Trekt Eva verbaasd haar wenkbrauwen op. 'Gewoon, ik wil je wat laten zien. En ik weet zeker dat je het leuk vind' steekt Wolfs zijn hand uit. Iet wat twijfelachtig pakt ze zijn hand vast en lopen ze samen naar boven.
'Nou, wat wou je laten zien?' Is Eva inmiddels ongeduldig geworden. 'Rustig maar mevrouwtje ongeduld' grinnikt Wolfs terwijl hij Eva mee een kamer in trekt. Verbaasd kijkt ze rond, want de spullen die in de kamer staan heeft ze nog niet eerder zien staan. 'Hoe?' Begrijpt Eva er niks van. 'Ik dacht deze kamer gebruiken we toch niet meer. Dus heb ik het wat opgeruimd en wat spullen verkocht. En van dat geld heb ik dit gekocht. Wel met hulp van Romeo en Marion hoor' glimlacht hij schaapachtig. 'Maar waarom?' Snapt Eva het nog steeds niet. 'Ik had al verwacht dat dit binnenkort zal gebeuren. En ik weet dat je niet graag stil zit. Dus toen dacht ik, als je buiten niet kan sporten. Dan moet ik de sport maar naar binnen halen' een gelukzalige glimlach verschijnt op Eva's gezicht. 'Dankjewel' vliegt Eva hem dan ook om de nek. 'Graag gedaan' slaat Wolfs zijn armen om haar heen.
'Er is nog iets waarom je dit hebt gedaan of niet?' Heeft Eva hem door 'uhm ja' stamelt de desbetreffende man ongemakkelijk. 'Je weet toch dat je mij alles kan vertellen?' Kijkt Eva hem doordringend aan, nadat ze hem heeft los gelaten. 'Ja, maar..' Komt hij moeilijk uit zijn woorden. 'Maar?' Kijk Eva, Wolfs afwachtend aan 'maar dit is anders' zucht Wolfs. 'hoezo?' Begrijpt Eva er steeds minder van 'omdat ik van je hou Eva' gooit hij er dan uit. Even lijkt Eva uit het veld geslagen te zijn, maar herstelt zich snel. Ze lijkt even te twijfelen, maar zegt dan eindelijk de verlossende woorden.
'Ik hou ook van jou.'
Even een kort verhaaltje tussendoor☺
Ik hoop dat jullie het leuk vonden.
Ik ben al wel bezig met een nieuw verhaal, maar ik heb het nogal druk met school. Dus het kan nog wel even duren voordat er een nieuw verhaal online komt.
X
