Siyah YAKAMOZ

"SY" "Bana Bulaşma.!"

••••••••• Yine ve yine yeniden Ben ;) başka bi hikaye de hatta bambaşka bi fan kurguda sizlerleyiz.. Tabiki tek degil Yasemin'im le ;) Güneşin Kızları dizisinin fena derece de bi fan ı oluğum için bu tür bi AlSel hikayesi yazmak istedim ama Peri Masalı ve ikisi aynı anda yürümez Aksar diyerek yasmin ime beraber yazmayı teklif ettim ve oda beni kırmadı.. Birliklte yazmaktan keyif aldığım nadir insanlardan biridir o yüzden onun bende yeri başka :) hikaye yi de begeneceginizi umarak yazdık inş istediğimiz sonucu alırız ;)

İyi Okumalar..!

•••••••••••••••••

1. BÖLÜM

Zıŕrrrr...

Tiz gelen sesle gözlerimi açtım. Bu seste nerden geliyordu şimdi? Etrafa bakındım. Komidinin üstündeki çalar saatim çalıyordu. Tepesine vurarak sesini kestim. Ne bu canım sabah sabah? Bu da kafa yani. Gözlerimi kapamam ve acmam bir oldu. Gözlerim saate ilisti. Saat yedi ye geliyor ve ben hala yatakla sevisir vaziyetteyim.

"Eyvah! geç kaldım... geç kaldım."

Üstüme ne geçirdiğimi bilmeden kendimi odadan dışarıya attım. Geç kalırsam patron bu sefer beni kesin kovar. İnşallah erkenden gitmiş olmaz. Ayakkabılarımı giyerek Teyzem sabahligin kuşağını bağlayarak odasından çıktı. "Günaydın güzelim. "

"Günaydın teyze. Geç kaldım çıkıyorum ben."

"Akşam direk is yerinden oraya geç canım. Ben sana mesaj atarım adresi."

"Tamam öyle yaparım."

"Geç kalma." Sen konuşana kadar ben çoktan kapıyı kapattım teyzecim ya. Bir de bana diyorsun geç kalma diye. Hayatım hep geç kalmalara bakıyor farkında değilsiniz. Aksama erken gider miyim bilemiyorum.

Otobüsü az kalsın kaciriyordum. Kalkmak üzereyken zar zor durdurup da bindin. Bugün bir terslik vardiya hadi hayırlısı... bakalım başıma daha neler gelecekti.

Kendimi ortalara doğru ilerletip cam kenarına kuruldum.. Normal de tıka basa dolu olan otobüs bugün sakındı.. Çantamın içinden kulaklığını çıkarıp telefona taktım , müzik listesinden Koray Avcı "Sen" açarak dinlemeye başladım. Aslına bakarsak günün sakinliğinden çok benim bünyem de bi negatiflik var gibi hissediyordum.. Teyzemin evlenmesine kesinlikle üzülmemiştim ama evden ayrılmak baya oturmuştu içime.. Mertoğlu villasına taşınmak pek iç açıcı degildi benim için.. Zenginlerin şımarık hallerine yüzü olan tiplerdenim anlıcagınız.. Çünkü 8 yaşında teyzesinin yanına bırakılan küçük bir kızdım ben.. 11 yaşından beri de çalışan bi tip.. Bundan hiç göcünmadım ama 8 yaşında sevgiye muhtaç bir kızın terk edilme acısı her zaman vardı içimde.. Teyzem bana hiç annemin yokluğunu aratmamasına rağmen onun yanında kalıp ona yük olmak kötü hissettiriyordu.. Şimdiyse benim de Mertoglu villasına gitmem pek iyi sayılmazdı. Gelmek istemediğimi artık para kazanıp kendi ihtiyaçlarımı giderebildigimi teyzeme ispatlamıştım ve ev tutmak istediğimi bir çok kez dile getirmiştim ama teyzem kesinlikle bu kararımı yok sayıp Kendi nerdeyse bizimde orda olmamızı istemişti.. Bunu kabul etmemim tek nedeni de onun ğzülmemesiydi.. Sonuç olarak bugün teyzemin geç kalma dediği yer Mertoğlu Malikanesi..

Kampüsün durağına geldiğim de seri adımlarla orta kapıya ilerleyip düğmeye bastım ve otobüs durunca hızlı adımlarla özel üniversitenin içinde bulunan Cafe ye ilerledim.. Tabiki Burda çalışıyorum gençler 😊

Cafeden içeri girerken etrafda asık suratli patronumu aradı gözlerim. Şükür ki daha gelmemişti. Tezgahın arkasına geçtim ve önlügu üstüme geçirdim. Kuşağını baglarken Selim elinde tepsiyle yanıma geldi.