Siyah YAKAMOZ

"SY" "Mesaj.!"

****
***
**
*
Hayırlı cumalar ve iyi akşamlar canlarım. Bölümü nasıl buldunuz? Biraz kısa ve Ali'nin az olduğu bir bölüm olduğunun farkındayız ama bazen böyle şeyler gerçek hayatımızda da olur ya.. neyse.

Hmm... söyle bir şey var... ki bu ara yazmada çok tıkandığımı hissediyorum. Güzel kısımlar yazmamış olabilirim Üzgünüm. Yine de sizin için bir şeyler yazmak istedim. Diğer hikayelerimde de bu böyle... havalardan mı,yoksa başka bir şey mi bilmiyorum. İnşallah beğenirsiniz.

****
***
**
*

Siyah Yakamoz

12. Bölüm

Sabahın ilk ışıklarıyla zar zor yola koyularak evin yolunu bulduk. Zordu. Çünkü Ali Beyin yataktan kalkmaya niyeti yoktu. Hele bir de uykusunu alamayınca bir sinirli olmuyor mu? Hem kendisi deliriyor hem beni delirtiyordu az kalsın.

"Anahtarların var dimi?" Eve girdiğimi uçan kuşun bile görmemesi gerektiğinden fısıltıyla konuşuyordum. Benimkinin aksine Ali her şey normalmiş gibi rahattı.
Seside maşallah gür çıkıyordu.

"Hayır yok."

Etrafı kolaçan eden gözlerim kocaman açıldı. Hızlıca arkama döndüğümde ellerimle ağzını kapadım. Bu çocuk beni ele vermeye mi çalışıyor nedir ya!

"Ştt...sessiz ol. Nasıl yok ya anahtarın? İnsan hiç evinin anahtarını yanında taşımaz mı?"

Ellerimi aşağıya indirdi. Yüzünde eğlenceye gelmiş gibi bir hava vardı
" Sen de bu evde yaşıyorsun ama anahtarın yok."

"Ben geleli bir kaç gün oldu. Hem senin yüzünden buna fırsat mı oldu ki?"

Alo sabah ki sinirini üstünden atmış,gülerek elimi tutarak kapıya ilerledi. Ben burda neyle uğraşıyorum,Ali Bey neyin derdin de!

"Hani anahtarın yoktu." Açtığı kapıdan içeri girerken hala sessiz olma çabası gösteriyordum. Pembe panterden bir farkım kalmış mıydı acaba?

"Sana her denilene inanırmısın?"

"Ben insanlarda art niyet aramadığım için gönül rahatlığıyla güvenebiliyorum."

"O da senin problemim güzelim ama birinden ağır darbeler yersem omzuma gelebilirsin ;)"

"Aman eksik kalsın"

Suratımı büzüştürüp kapıyı açmasını beklerken rahat hareket kesin daha çok gerilmeme sebep oluyordu. Ben en ağır darbe yi annemden yemişim ne konuşuyo bu çocuk!

"Geç bakalım"

Kapıyı açtığında hiç ona bakmadan içeri girdim ve odama doğru ilerledim. Bu evde bu çocukla dolaşmak azraille can almak gibi resmen..

"Hop nereye"

Kolumdan tutup merdivenlerden kendine doğru çekince bir iki basamak aşağı inmek zorunda kalmıştım.

"Bıraksana manyak kolumu odama nereye olcak"

"Olmaz"

Tek kaşımı kaldırıp manyak misin sen der gibi suratına baktığım da ya DA bakmaya çalışırken o elini daha çok sıkıp kendine yanaştırdı beni vr aynı benim ses tonum gibi sessiz konuşmaya başladı.

"Sevgiliye bir öpücük verde öyle git malum sabah sabah senin yüzünden cinler tepemde geldi!"

"Onlar hiç gidiyor muydu ya belli olmuyo da"

"Seliinn"

Sesini yükseltip bağırınca hızlıca elimi dudağına götürüp kapattım. Beni cidden zorluyordu bu çocuk.