Siyah YAKAMOZ

"SY" "Bana AİT!"

Herkese iyi akşamlar... 😊 ben Siyah Yakamozun ikinci yazarı Yasmin... Nasılsınız? Hasta falan değilsiniz inşallah... Lafı fazla uzatmıyacağım. Sadece size kendimi tanıtmak istedim. Ve bölümde veya daha önce li bölümlerde hatalarım olduysa affedin beni lütfen. Hikayemizden memnun musunuz? İnşallah sevdiğiniz gibi bölümler ortaya çıkarıyoruzdur. Bu arada Zeynep-kuzuya- burdan de teşekkürlerimi sunmak istiyorum. Beraber yazmayı teklif ettiğin için çok sağol kuzu 😘. İki yazar adayı bir arada güzel şeyler çıkarmak güzel. Tamam susuyorum 🙊 . Bölümü inşallah beğenirsiniz. Kendinize çooook iyi bakın. 😘

••••••••••••••••••••••••••••••••

3.bölüm.

SELIN YILMAZ ağızından..!

Elimle bi kaç kez hata bir çok kez kapıya vurup , kulbunu indirsem de ne açılıyor kapı ne de o pisikopat herif den ses geliyordu.. Sonunda pes edip ışığın düğmesini aradım. Tamam belki kapalı alan fobim yoktu ama karanlıktan çok fazla korkardım. Şuan nefes almaktan bile korkuyordum.. İçerisi zifiri karanlıktı ve ben daha önümü göremiyordum.. Işığın düğmesini bulduğum da derin bir oh çekip düğmeyi aşağı indirdim..
AÇILMIYOR .!
Lamba yanmıyo.! Bu ne demek Selin ! Bittin demek .! Uçaktan titreyerek kapının bulunduğunu köşeye sinip kapıya vurmaya başladım tekrar. O mangal herif kapıyı kabattıktan sonra dediği tek şey:

"Aklın başına gelene kadar burdasin! Kendini affetirebilirsen bir ihtimal belki çıkarsın!  Ama benim canım isteyene kadar burdan dışarıya asla cikamazsin!"

Ne demek aklı başına gelene kadar ya! Benim aklım zaten başımda ama senin başka bi yerinde galiba.! Karanlıktan korkan bir kız hiç karanlığa haps edilir mi yani? Biliyor muydu acaba karanlıktan korktuğumu bilerek mi yaptı?

Aradan geçen 1 saatin ardından ne gelen vardı ne giden. Ilk başta söylediğim "gelir ya birakmaz beni burda" cümleleri tamamen fos olmuştu. Bu çocuk ciddiydi ve ben korkmaya başlıyordum. Dışardan gelen  yani pencere diye tahmin ettigim yerden gelen sesler beni iyice korkutmaya başladığında gözlerimden istemsizce yaşlar boşalmaya başladı tamam artık pes ediyorum aç artık şu kapıyı.!

"Ali. Aliii tamam pes ettim aç artık kapıyı yalvarırım.!"

"Ali cidden korkmaya başladım!"

"Ya... cevap versene! Özür de diliyorum! Tamam mı? " korkum o kadar fazla yükselmişti ki ses seviyem cigliklara dönüşmüştü. Nefesim daralmaya başladı. Kendimi tutamiyordum artık. Sessizce başlayan ağlayasim hickiriklara dönüştü. "Ali..." gücümun son kirintilarina kadar artık seviyeyi yükselttim. Nerdesin Ali?

"Aklın başına geldi mi?"

Ali nin sesiyle yeniden hayat bulmuşum gibi hissettim.  Ayağa kalktım,kapıya yaslandim.  "Evet... lütfen çıkar beni buradan."

"Dışarı çıkarsın. Ancak isteklerimi yerine getirirsen!"

Hiç düşünmeden" Tamam. Ne istersen yaparım."Dedim. Denize düşün yılan sarılırmış misali şu an da ona her şeyden çok ihtiyacım vardı.

"Önce özürünü duyalim çirkin ördek yavrusu."

Ne kadar zor olabilir ki Selin? Onun yakamoz guzelliginde ki gözlerine bakmadan söyliyeceksin. Bu sayede karanlıktan kurtulmuş olacaksın.

"Özür dilerim Ali. Şimdi lütfen çıkar beni burdan."

Bir ,beş dakika geçmişti sanırım. Kilit sesi duyuldu. Kapının arkasından Hemen çekildim. Kapı ardına kadar açıldı. Gözlerim ilk başta ışığa alisamadigi için körlük yaşıyordu. Sonra onun heybetli bedenini gördüm. Koşarak boynuna sarıldım..