Ritim~Ölümün Derinliģi~#VYM_2016

7.Bölüm

Arkadaşlar internete erişebildiğim ilk anda bölümü yazdım. Ben begenerek yazdım umarım siz de beğenerek okursunuz.. Yeni bölümü en kısa zamanda paylaşacağım .. İyi okumalar..;);)
Multimedia -masal-

"Bu gidiş de daha çok teşekkür edeceksin.."

Sonuna kadar haklıydı.. Bu kaçıncı olmustu böyle ? Nasıl da tutmustu beni öyle? Sanki o bir alarm gibi.. Ben tam düşeceğim sırada mutlaka yanım da oluyor. Nasıl da güzel gözleri var öyle.. Masmavi bir deniz kadar mükemmel ,masmavi bir gökyüzü kadar huzur dolu..
Yüzü yüzüme hâlâ olmaması gerektiği kadar yakındı. Şuan dışardan bakılınca tango yapan çiftlerin dansını bitirdiği zaman ki duruşları gibi bir halimiz olduğuna eminim. Yağız'ın bir bacağı geriye doğru iken diğer bacağı diz çökmüş vaziyette, benim ise kollarım onun boynunda onun kırdığı bacağında oturur gibi bir halimiz vardı. Ayrıca gözlerini hâlâ gözlerimden bir an olsun ayırmamış ve nefesi yüzümü gıdıklıyordu. Bana çarpan teyzenin otobüsün merdivenlerinin son basamağın da dönüp bize baktığını görür gibi oldum. Ardından "Aa bu devirde ki gençler de de hiç terbiye kalmamış. Terbiyesizler.." dediğini işittim.

Bu dediğine gülümsemeden edemedim. Halbu ki hiç de düşündüğü gibi birsey yoktu. Fakat insanların hakkım da o şekilde düşünmesini istemediğimden sadece Yağız'ın duyabileceği sekilde mırıldandım.
"Şey, ıı.." ne demek istedigimi anlasa da anlamazlıktan gelerek konuştu.
"Ney ?" sinir !
"Fazla yakın duruyoruz.. İnsanlar yanlış anlıyorlar" derken yüzümün kızarmamasını ummak yapabileceğim tek şey olmuştu.
"Imm" diye mırıldandıktan sonra devam etti." Belki de doğru anlıyorlardır, ha ne dersin?" diyerek çapkınca sırıtışı yetmiyormuş gibi göz kırptı.
"Yağız!" dedim, sitemle. "Efendim isimsiz ?" diyerek istifitini hiç bozmadı.
"Neredeyse üzerimde duruyorsun kalkar mısın ?" dedim, halimizi kaş gözle işaret ederek.
"Farkındayım. Ama eğer sen de gerçekten kalkma mı isteseydin, boynuma doladığın kollarını çekerdin." dedi.

"Seni şapşal! Onu bende farkındayım, ama eğer çekersem düserim." sonunda pes ederek "Pekala" dedi. Düz bir şekil de doğrulurken beni de eş zamanlı olarak belimden tutarak doğrulttu. Ben çantamı düzeltirken o da "Hadi!" diyerek otobüsden indi. Ben de tam inerken bana uzattığı elini farkettim.
"O kadar da değil.. Alt üstü üç basamak kendim inebilirim." diye sitem ettim. O ise alaycı bir şekil de kaşlarını havaya kaldırırken "Hı,hı." diye mırıldandı. Sadece güldüm.

"Ya ben neden buraya geldim ki? Ben normalde eve gidecektim , benim evim buralarda değil ki.." Yağız yanımda kahkaha atınca ona döndüm. "Neye gülüyorsun ? durduk yere." kahkahaları arasında konuşmaya çalıştı. Sadece çalıştı!
"Sakın ahaha bana otobüse ahahaa.. Nereye gittiğini bilmeden ahaha bindiğini söyleme.." ne demek istediğini ve ne ima ettiğini anlayınca konuştum.
"Dalga geçme! Acele ile bindim." bu sefer ciddi bir şekilde konuştu.
"Ben buralarda oturuyorum. Motorumu da kuzenimin bir işi çıktı o aldı. "
"Benim evimi zaten biliyorsun. Kızlarla da yarın için alışverise çıkmıştık o sırada da seni gördüm zaten."
"İstersen.." dedi. Sonra sırıtarak konuştu. "Benim evim hemen şurada."dedi.İki katlı hoş bir bahçeye sahip olan evi gösterirken."Ben üzerimi değistireceğim, sonra sizin oralarda bir arkadaşımla buluşacağım. Sen beni biraz beklersin sonra ben seni bırakabilirim." Sunduğu teklif kolayıma gelse de daha bir haftadır tanıdığım bir erkeğe güvenecek kadar saf değildim. Bu kişi Yağız da olsa..