İKİ GENÇ KIZIN İNTİKAMİ

14.Bölüm

Biliyorum bölümler çok geç ve kısa olmaya başladı. Ama gerçekten elimizde değil. Vakit buldukça yazmaya çalışıyoruz. Sizi cok seviyoruz ama şuan birinci bölüm votesine bakiyorum ve son bölümün votesine bakıyorum. Baya baya azalmış çünkü okul başladı. Biz nasıl yazmaya vakit bulamıyorsak bazılarınızda okuyacak vakit bulamıyor. Okuyan varsa oy tuşuna bassın yoksa minik bir ara vereceğiz. Unutmayın herşey sizin için boool vote ve yorum umuduyla...

Keyifli okumalar...

Masal ' dan

Bağırmamdan sonra Beste sol tarafından kendisine gelen arabayı gördü. Ama bir gram bile ilerlemiyordu. Araba tam çarpacağı sırada biri Beste nin kolundan tutup çekti ve araba fren yaptığı için durabildi. Bense önündeki trafikten karşı yola geçememiştim. En sonunda yola öyle bir atlamıştım ki durmak zorunda kalmışlardı. Hemen koşup Beste ye sarıldım. Hala şokta olmalıydı çünkü mal mal etrafa bakıyordu.

" iyi misin birşey oldu mu ? Çok korktum ya kızım geri zekalı mısın? Ay gel buraya salak. "

diye sarılıp öpüyordum. Oysa hala mal gibi bakıyordu. Yan taraftan bir sahte öksürük duyunca o tarafa döndüm. Elinde su şişesiyle bana bakıyordu. Su şişesini uzatınca alıp Beste ye içirdim. Ayağa kaldırdım. Çocuğa dönüp

" herşey için teşekürler sen olmasan Be-beste şuan - "

sözümü kesip

" önemli değil bak o iyi ona dikkat et "

dedi ve gitti. Arkasından mal gibi bakıyordum taki Kağanı görene kadar koşarak geliyordu. Beste yi tutup yürüttüm. Bugün o eve gitmesek iyi olacaktı.

"Hey Besteee bak yanlış anladın "

diye bağırıp bizi durdurdu. Beste ye baktığımda gözleri dolmuştu. Arkasına dönüp bize yetişen Kağan a baktı.

"Sema abladan ve soner abiden çok özür dilerim. Ama artık ben yokum. "

dedi. Benimde gözlerim dolmuştu. Beste Kağan ın cevabını beklemeden kolumdan çıkıp yürümeye başlamıştı.

"Herşey için teşekkürler buraya kadarmış. "

diyip Beste ye yetiştim. İkimizde sesizce gidiyorduk. Ne düşündüğünü bilmiyordum. Ama hayallerinin yıkıldığı gözlerinden belliydi. Arada yaşlar tek tek düşüyordu. Ben ise ağlamamak için zor tutuyordum.

"Buraya kadarmış "

diye fısıldadım. Oda

"buraya kadar."

dedi. Ve ağlamaya devam etti. Telefonum titremeye başlayınca cebimden çıkardım. Kerem arıyordu. Açmayacaktım ama durumu iza etmem gerekiyordu. Beste yi bir banka oturttuktan sonra açtım.

"Efendim."

dedim en sakin tonumla.

"Nasıl oldu?"

dedi. Oda sakindi.

"Kağan yapmaması gereken birşey yaptı. Ve bitti kardeşim istemiyorsa kusura bakma bende yokum."

dedim.

"Yanlış anlaşılma sadece "

dedi. Sustum Kağan uzak dur filan diyordu. Ve Selin den elini çekmişti. Aslında biz biraz erken mi davranmıştık acaba ?

"Na-nasıl düşünemeyiz yaz allah kahretsin ama Beste şuan çok kırıldı inanacağını sanmıyorum ki kusura bakma "

dedim. Tam kapatacağım sırada telefondan