Mutlu olmamam gerek benim
İhanet kabul etmez kağıdım, kalemim
Endişelenme sana aittir ellerim;
Benim sadık, kederli kalemim
Elde etmedikten sonra umutlarımızı
Ancak mutluluk düzenler idamımızı
Tattırmam ona bu hazzı;
Yutup boğulurum yazdıklarımızı
Kefenim ol ey! boş kağıt
Yanımda olmayanlar yaksın şimdi ağıt
Kalemim; göm beni sayfalara
Dağıt satırlarımı mezar taşlarına
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AcıŞaibeKahır
ПоэзияSevap zanneder kendini, en ağır günahlar. Yaprak gibi, toprak seni tavlayana kadar!
