Sen koca bir galaksiydin içinde barındığım!
İpek yanağında ki takımyıldızı;
Serseri bir meteor parçası gibi çarpa çarpa dudaklarımı aşındırdığım yer.
Bir fırsat bulup kaçabilirsem yıldızlarının çekiminden;
Rahat bırakmazdı içerisinde milyonlarca ışık yılı savrularak kendimi bulduran, kara gözlerin, kara delik misali..
Hırpalanırdım birazcık gözlerinde, olasılığın ötesinde düşlere savrulurdum, hırpalanıp savrulurdum da sonunda beni fırlatıp attığı kaşların olmasa nerede dinlenirdim? En rahat evrenler samanyolu kaşlarının yanında hiçlikti adeta.
Bazen samanyolunda uyuya kalırdım da düşlerimin üzeri açık, üşürdüm.
Ama sen beni barındıran koca bir galaksiydin ya, kalbin güneşimdi, kulağımı yaslardım da göğsüne iliklerime kadar ısıtırdın beni..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AcıŞaibeKahır
PoesiaSevap zanneder kendini, en ağır günahlar. Yaprak gibi, toprak seni tavlayana kadar!
