Gece yarısı sancısı, fikirsizlik kapısı aralandı,
Bu karanlığı tiz bir ışık boğmaya çalışmalı!
Kulakları sağır ediyor çığlığı,
Gözler göremez ki bahsedilen zamansızlık çılgınlığı,
Gülümsemelerini naftalin ile sarmaladım, ziyan olmasın..
Ölüm kapısından girerken çeyizimdir onlar,
Gümüş kakmalı sandığın rahminde sunduğum!
Duraksamamalı devam etmeli, aynı kelimenin tekrar senfonisi,
Bu senfoni akıldan firarilerin bestesi..
Dinle.. Kapat gözlerini,
Duyduğun karanlığa kafa tutmuş kıvılcımın iniltisi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AcıŞaibeKahır
PoesíaSevap zanneder kendini, en ağır günahlar. Yaprak gibi, toprak seni tavlayana kadar!
