Yüzüm gülümsemekte olsa da
Bak, göz bebeğimde saklı hüzün
Elimde bir neşter, elimde bir kalem
Dudak arası iğne ve bakır tat dilimde
Bileklerim yanıyor, iğneyle havalandırıp
Neşterle dikiyorum
Kanlanıyorum! Zehrime kan karışıyor.
Ve acıkmışsa defterim
Kalemim ile cennet doğruyorum üzerine,
İlk sahibini ısırıyor.
Kusuyor cenneti kesik kesik,
Satırlardan zebani doğuyor.
Açık penceremden sızan bakire rüzgar
Gerdeğe giriyor, sigaramla.
Küllerinden, prematüre doğuyor hüzün
Kafatasımda tek kuvöz kaldı boş
Yüzüm gülümsemekte olsa da
Bak, göz bebeğimde saklı hüzün
Ve zifiri karanlıklar bile loş...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AcıŞaibeKahır
PoesíaSevap zanneder kendini, en ağır günahlar. Yaprak gibi, toprak seni tavlayana kadar!
