Hissizlik sakinleştirirken usulca sensizliği,
Kaynayan kanımın damarlarımda olmak istemeyişidir; yokluğun.
Varlığına alıştırmışsan hiç olduğun yerleri,
Yokluğun ile var olduğun yerdedir, doldurulmaz boşluğun.
Değildi tabiatım tutup çekmek; gideni.
Aşktı adı, kusursuzdu sunduğun; içinde yaşadığım bolluğun.
Bulur elbet, bırakmaz asla terkedeni
Vicdan; ihanettir sahte düşleri nefes diyerek soluttuğun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AcıŞaibeKahır
PoesiaSevap zanneder kendini, en ağır günahlar. Yaprak gibi, toprak seni tavlayana kadar!
