-Καλημέρα,δεν θα το πιστέψεις τι έγινε!
-Λίζα με τρομάζεις!Τι έγινε?
-Άστα,που να σου τα λέω Δέσποινα
-Άντε πες.
-Τώρα δεν μπορώ.Πάω να πάρω τους βαθμούς τους Δημήτρη(Ο γιός της αδερφής μου)
-Καλά δεν θα σε περάσουν πολύ μικρή για μάνα του!Λύκειο πάει το παιδί
-Βρε το ξέρουν ότι θα πάω εγώ να τους πάρω.Άντε τα λέμε μετά!
Έκλεισα το τηλέφωνο και μπήκα μέσα στο αμάξι!Το λύκειο δεν ήταν και ιδιαίτερα μακριά αλλά η ουρά για τους βαθμούς ήταν μεγάλη!Έτσι αποφάσισα να πάρω την Δέσποινα να της πω τι έγινε!
-Έλα,ακούς?
-Πες μου,τι έγινε?
-Κοιμήθηκα με τον Πάνο...
-Ωραία
-Κοιμήθηκα με τον Πάνο αφού χωρίσαμε!
-Ωχ,όχι!
-Ασυνέπεια?
-Μεγάλη
-Καλά θα τα πούμε μετά.Ήρθε η σειρά μου
Κλείνω το τηλέφωνο και κάθομαι στην καρέκλα που ήταν μπροστά μου
-Οοο,κυρία Σάλβατορ!μου λέει η κυρία Ζάχου,η οποία ήταν καθηγήτρια μου παλιά
-Γειά σας,κυρία Ζάχου.Ήρθα για τους βαθμούς του Δημήτρη
-Πολύ ωραία,αλλά δεν ήσαστε εσείς ή υπεύθυνοι κηδεμόνας του τις ημέρες που λείπει η μητέρα του.
-Τι? Μα ποιος είναι?
-Γειά σας.Συγγνώμη που άργησα!
Γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω τον Πάνο.Ντυμένο,σενιαρισμενο,έτοιμο για φίλημα
-Γειά σας,κύριε Δημητριάδη,Παρακαλώ προχωρήστε μαζί με την κυρία Σάλβατορ προς την αίθουσα για την ενημέρωση που θα γίνει πριν δοθούν οι βαθμοί.
Ενώ προχωρούσαμε προς την αίθουσα γυρνά και του λέω
-Από που και ως που είσαι εσύ υπεύθυνος?
-Λοιπόν, την ημέρα που ήρθε ο αδερφός μου και εσύ εξαφανίστηκες επειδή είχε γίνει εκείνη η παρεξήγηση,η αδερφή σου σε έψαχνε όλη την ημέρα.Και αφού δεν σε βρήκε με παρακάλεσε να γίνω εγώ.Σε κάλυψα?
-Ναι
Δεν είπαμε τίποτα άλλο.Απλά μπήκαμε μέσα στην αίθουσα που γινόταν η παρουσίαση και καθίσαμε στο ίδιο θρανίο.Η ενημέρωση κρατούσε 2 ώρες. Η πρώτη ώρα πέρασε και είχαμε ένα 5' διάλλειμα.Βγήκα έξω από την αίθουσα μαζί με τον Πάνο.Αυτός προσπαθούσε να μου πιάσει συζήτηση για αυτό που έγινε εχθές το βράδυ και εγώ προσπαθούσα να την αποφύγω.Αφού περπατήσαμε τον μισό κεντρικό διάδρομο βρήκαμε την πόρτα που πήγανε σε έναν άλλον διάδρομο στον οποίο βρισκόντουσαν και οι τουαλέτες.Μόλις μπήκαμε σε αυτόν τον διάδρομο,στον οποίο δεν υπήρχε κανείς,σταματάω,γυρνάω,τον κοιτάζω και του λέω.
-Θες να μιλήσουμε για αυτό που έγινε εχθές? Ωραία ας μιλήσουμε.
-Δεν ξέρω τι να πω Λίζα ή τι να σκεφτώ.μου λέει ενώ αρχίζει να με πλησιάζει και συνεχίζει
-Το μόνο που ξέρω είναι ότι θέλω να σε βάλω μέσα σε μια αίθουσα,να την κλειδωσω, να σου σκίσω τα ρούχα και να αρχίσω να σε φιλάω σε όλο το κορμί σου και να το κάνουμε και να μας βλέπουν από έξω ένα τσούρμο από παιδιά και να θέλουν να ήταν στην θέση μας.μου λέει με απαλή,σέξυ φωνή ενώ με πλησιάζει και εγώ κάνω πίσω βήματα με αποτέλεσμα να κολλήσω στον τοίχο και αυτός να είναι τόσο κοντά μου και συνεχίζει
-Είναι κακή ιδέα όμως,έτσι?
Αχ,τι να του έλεγα.Ότι μου άρεσε η ιδέα του? Μπα,δεν παίζει.Πήρα κάποιες ανάσες ενώ τον κοίταζα γιατί είχα μείνει και ήθελα να δείξω ότι και καλά το σκέφτομαι,κατάπια και του είπα
-Σωστά
Έμεινα να τον κοιτάζω και να του δείχνω να κάνει κίνηση με το βλέμμα μου.Και αυτός όμως έκανε ακριβώς το ίδιο.Τότε άρχισε να έρχεται πιο κοντά μου.Τα χείλι του είχαν φτάσει πάρα πολύ κοντά με τα δικά μου.Και τότε χτύπησε το κουδούνι.Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να επιστρέψουμε στην αίθουσα για την ενημέρωση.Όταν άκουσε το κουδούνι δεν μετακινήθηκε καθόλου.Ίσα ίσα,ήρθε ακόμα λίγο πιο κοντά μου και με κοίταζε
-Ώρα για μάθημα!μου λέει ενώ απομακρύνεται από κοντά μου
Δεν είπα τίποτα έκατσα εκεί και τον κοίταζα να φεύγει ενώ σκεφτόμουν αυτά που μου έλεγε πριν.
Μετά από λίγο πήγα στην τάξη και τον είδα εκεί μόνο να κάθεται και να με κοιτάζει.
