-Έχεις το θάρρος να μου το δώσεις τώρα?
-Εεε?Τι πράγμα?Όταν λες τώρα τι εννοείς?τον ρωτάω κοιτάζοντάς τον ξαφνιασμένη και με ένα βλέμμα απορίας
-Χαχα..Όταν λέω τώρα δεν εννοώ τώρα,τώρα γιατί θα μας δουν τα παιδιά..εννοώ να πάμε κάπου μόνοι μας και να μου το δώσεις!!μου λέει γελώντας
-Δεν γίνεται!Αφού τα έχεις με την Μαρία(η πρώην του) και η Μαρία είναι φίλη μου!Δεν μπορώ να της το κάνω αυτό!
-Και εσύ που ξέρεις ότι τα έχω ακόμα μαζί της?με κοιτάζει και μου κλείνει το μάτι
-Εμ,το ξέρω!του απαντάω κοιτάζοντάς τον στα μάτια
Δεν προλαβαίνει να μου απάντηση και εκείνη την στιγμή έρχονται τα παιδιά!
-Πάμε να φύγουμε!λέει η Δέσποινα κάνοντάς μου νόημα ότι είναι ανάγκη
-Ναι πάμε!λέω και της κλείνω το μάτι
Μαζέψαμε τα πράγματα και περπατούσαμε προς το αμάξι! Μπαίνουν η Δέσποινα με τον Μάρκο μέσα και ο Πάνος με σταματάει λίγο πιο πριν από το αμάξι και με κοιτάζει μέσα στα μάτια
-Λοιπόν θα μου το δώσεις?μου λέει δαγκωνοντας το χείλος του
Έχω λιώσει!Γαμωτο θέλω τόσο πολύ αυτό το φιλί αλλά δεν γίνεται
-Σου είπα δεν μπορώ!
-Δεν υπάρχει δεν μπορώ,υπάρχει δεν θέλω!
-Εγώ δεν είπα ότι δεν θέλω απλά δεν ξέρω κατά πόσο της εκατό έχεις χωρίσει με την Μαρια .
-Στο λεω εγω δεν σου φτανει ?? Άντε αν τολμάς δώσ'το μου! μου λέει ενώ με κοιτάζει μεσα στα μάτια γλυφοντας και δαγκωνοντας τα χείλι του!
Τότε του δίνω ένα φιλί στο μάγουλο και πάω πιο κοντά στο αυτοκίνητο.
-Ξενέρωτη!μου λέει με μια φάτσα...μια φάτσα που έλεγε πόσο έχει ξενερώσει!
-Σου είπα τον λόγο που δεν σου το δίνω!του λέω ενώ ανοίγω την πόρτα για να μπω μέσα στο αμαξι
Στην επιστροφή δεν μιλούσε κανείς ως που χάλασε αυτή την ηρεμία η Δέσποινα
