"Yo!
ယြဲမ္ယြဲမ္..ထထ
အက်ီလဲ သြားရေအာင္"
"အာ.. ဘယ္လဲ..lu ge မနက္ျဖန္မွဆင္းရမွာကို"
"...အခုဆင္းလို႔ရၿပီတဲ့
ထ ျမန္ျမန္ အပ်င္းမႀကီးနဲ႔
တစ္ရက္ဆိုလည္းတစ္ရက္
အလုပ္လုပ္ရမယ္..
အလကား လခမေပးႏိုင္ဘူး ဟင္း
ုုၿပီးေတာ့
Today is friday"
"Luhan ge!!! မန္ေနဂ်ာ ge မရိွဘူးလား
အား..မဆြဲနဲ႔..ဗိုက္..က အား"
ေဆးရံုမဆင္းရေသးတဲ့ လူနာကိုလာႏိွပ္စက္ေနတဲ့
သူ႔က္ို က်မ နာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး
ဗိုက္ကိုကိုင္ကာေအာ္ျပလိုက္တယ္
"မရဘူး..ယြဲမ္, luhan ကိုဒီလို
ဒရာမာေတြခ်ိဳးျပလို႔မရဘူး ဟင္းဟင္း
ဆယ့္ငါးမိနစ္အခ်ိန္ရမယ္.
ျမန္ျမန္ ထြက္ခဲ့ မဟုတ္ရင္ဒီလ
လစာနဲ႔ေဝးသြားမယ္ yoyo"
သူ႔ဘာသာေျပာခ်င္ရာေတြေျပာၿပီး
အူျမဴးစြာထြက္သြားတဲ့ luhanကို
က်မအိပ္ရာ ေပၚကေနပ်င္းရိစြာၾကည့္မိတယ္..
"အိပ္လို႔ေကာင္းေနတာႀကီးကို..
အက်င့္ပုတ္ႀကီး အခုမွအလုပ္ေတြအေရးႀကီးျပေနတယ္
မသြားလို႔မရ..."
ေတြးေနရင္းနဲ႔ ျပန္ငိုက္ျမည္းသြားတဲ့က်မ
မ်က္လံုးေတြ
"ယြဲမ္ယြဲမ္!!! လခမလိုခ်င္ေတာ့ဘူးလား"
လို႔လွမ္းေအာ္တဲ့ သူ႔အသံေၾကာင့္
ျပန္လည္ျပဴးက်ယ္သြားႁပီး
အသံထြက္ေရရြတ္မိတယ္
"သမင္စုတ္" လို႔
~~~~~~~~~~~~~~~~~
ကားဆီကိုသြားေနတုန္းမွာ
သူက႐ုတ္တရက္ က်မကိုကားေသာ့လွမ္းေပးတယ္
မလွမ္းမကမ္း ကရပ္ထားတဲ့သမ႐ိုးက်ကားေတြ
ၾကားမွာ..သူ႔ရဲ႕
2015 model Maserati Granturismo
ကားႀကီးကိုထင္းခနဲေတြ႔လိုက္တယ္..
သူ႔ရဲ႕ ဒီကားဝယ္လိုက္တဲ့ bill ဝင္လာကတည္းက
အရမ္းျမင္ဖူးခ်င္ေနတာ
Luhan ကက်မကိုေက်ာ္ျပီး
ကားနားကိုျမန္ျမန္သြားလိုက္တယ္..
သူ႔ကားကိုမွႇီရပ္လိုက္ၿပီး
"Limited Edition ေလ..
တ႐ုတ္ျပည္မွာ ge တေယာက္ထဲရိွတာဒီကားက
ပိုက္ဆံရိွရင္ေတာင္ ဝယ္လို႔မရႏိုင္ဘူး..
Ge ရယ္,beckham ရယ္..အင္း
ေနာက္ထပ္ဘယ္သူပါလိမ့္"
