This Nerdy Girl is Mine (COMPLETED)

CHAPTER 36

Kate's POV

Nakatingin ako sa malayo habang nakaupo sa buhanginan.

I was at my place kung saan ako lang ang nakakaalam.

Bumalik ako sa tree house ko na Bee type.  Black and yellow.

Napabuntong hininga ako.

Naalala ko na naman sya.  Si Nicole palang ang babaeng dinala ko sa lugar na ito.

I remember that day.

The day that I found myself that I want to protect her for being hurt!

I've been staying here for a one week!

Umalis ako kasi gusto ko na syang kalimutan. Diba nga ? Time heal the past! Maybe I need time para tanggapin ang lahat, tanggapin ang pagkatalo ko sa pangalawang pagkakataon.

But how? Paano ko ba sya makakalimutan? Makakasama ko sya araw araw. Maybe kailangan ko na din umalis sa school na pinapasukan ko.

Maybe! That's it!

Ipapaayos ko nalang ang lahat ng dapat asikasuhin. Much better na siguro na sumunod nalang ako kila Mommy at Daddy sa Canada kesa sa mag stay sa lugar na kung saan mas masasaktan ako!

Time heal the past! yeah i guess i need time para tanggapin ang katotohanan na hanggang dito nalang kaming dalawa ni Nicole! im done with my part. Kahit masakit, Kahit mahirap i need to  let her go kasi yun ang nararapat. Not just for her but also for me! 

Nasaktan na ako ng isang beses at nasaktan ulit sa pangalawang pagkakataon. This time i wont love again. Ayoko na magmahal ! nakakapagod masaktan ng paulit ulit!  

"Kate?" 

napalingon ako at tiningnan kung sino ang nasa likod ko!

It was my cousin Janine.

Tiningnan ko lang sya at naupo sya sa tabi ko.

"Are you okay?" tanong nya sakin.

"Yeah!" pilit na ngiti ko sa kanya.

Masyado mabilis ang mga pangyayari nararamdaman ko nalang na yakap yakap na ako  ni Janine.

"I know youre not!" sabi nya habang nakayakap sya sakin.

Nung niyakap nya ako, pakiramdam ko parang biglang bumigat ang loob ko! Parang yung lungkot na pilit kong inaalis sa isip ko ay kusang bumalik lahat!

Pagkatapos nun ay naramdaman ko ang mainit na likido na dumaloy sa magkabilang mata ko.

Heto na naman ako! Umiiyak na naman. Umiiyak na naman dahil kay Nicole.

Napahikbi na ako at diko napigilan ang sarili ko na mapa hagulgol.

Napayakap na din ako kay Janine at saka umiyak nang umiyak.

"Sige! Umiyak ka lang Kate. Thats the only way to make you feel much better dahil kapag pinilit mo lang maging okay walang mangyayari. Hindi mo matatakasan ang lahat ng sakit na mararamdaman mo, Kailangan mong tanggapin at harapin lahat ng pain para makaalis ka, para maka move on ka! Kapag di mo ginawa yun mananatili kang naka stuck sa isang pangyayari na magkukulong sayo sa mahabang panahon. Its okay to cry, Its okay na maging mahina ka kahit minsan lang. ayos lang na ipakita mong nasasaktan ka kasi nagmahal ka lang." paliwanag sakin ni Janine.