Aşkın Sen ANı

14.Bölüm

Berk
Aşağılık herifin tekiydim. Kızdan uzak durayım derken, bir de kıskançlık krizi çıkarıp arıza çıkarmıştım. Ve sonunda Burcudan o sözleri duymuştum. Bir yandan kalbime sevinç girmişti. O da demek bana karşı boş değildi, o da benim gibi bir birimize olan cazibemiz karşısında yenik düşmüştü, ama diğer taraftan da kalbim ikiye bölünmüştü. Çünkü Burcunun bana bir şeyler hissedişi ve bundan diline getirecek kadar emin oluşu benim için her şeyi daha da zorlaştırıyordu. Şimdi bunu kendi dilinden duyduğum takdirde Burcudan uzak durmak benim için daha da zorlaşmıştı. Ama duruyordum. O günden sonra yanına bike yaklaşmıyordum. Aynı ortamlarda bile takılmıyorduk. Sahne çekinirken de aramızdaki gerginlik oyunculuğumuzu etkiliyordu. Neyse ki, 15ci bölümde o kadar da çok sahnemiz yoktu yanyana, o yüzden daha kolay olmuştu bu haftanı geçiştirmek. Burcu gün geçtikçe daha da soluyordu, kilo kaybetmişti, gözleri çukurdaydı ve onu o hale soktuğun için kendime nefret ediyordum. Ama bir şey de yapamıyordum. Hayatımda ilk defa acizdim. Burcudan uzak durduğum için Simgeyle daha çok takılmaya başlamıştım. Belki unuturum, belki Simge yanımdayken onu aklımdan çıkarırım diye. Ama tamamen aksi oluyordu. Çünkü yanımda Simgenin değil, Burcunun olmasını istiyordum. Ve artık karar almıştım, Simgeden ayrılacaktım. Onu daha fazla kullanmak istemiyordum. Zaten ilişkimiz yürümüyordu. Fiziksel bir şeye dönüşmüştü. Yarın tüm ekiple partiye davetleydik. Dizi dünyasının tüm isimleri orada olacaktı. Simge de benimle katılmak için çok can atmıştı, ama artık ben onunla medya karşısına çıkmak istemiyordum.
Kararımı alarak hemen telefonu elime alıp Simgeye yarım saat sonra buluşalım diye bir mesaj attım. Simge defterini kapatmanın zamanı geldi, geçiyordu bile. Set çekimlerim erken bittiğinden, günün geri kalanını boş olacaktım.

"Aa, Berk, gidiyor musun?" Egenin sesini duyunca ona döndüm. Karavanda masanın üzerinden araba anahtarımı da aldıktan sonra ceketimi üzerime giydim.

"Evet, bu günlük çekimim bitti, şimdi çıkmam lazım" diyerek aşağı inmek istediğimde Ege kolumdan tuttu.

"Yarın Simge de gelecek değil mi?" Sorduğunda gözlerimi devirerek kolumu elinden aldım.

"Hayır gelmeyecek, Simge artık yok" sertçe çıkışarak hızla karavandan indim. Simgeyle Ege iyi arkadaşlardı ve Simge sürekli Egeni ajan gibi peşime takıyordu. Bu beni artık çok yormuştu. Simgeye fazla açıklık vermiştim. Hızla arabama atlayıp gaza basarak setten uzaklaştım. Nedense Egenin sorduğu sorudan çok kızmıştım. Özel hayatım artık kontrölden çıkıyordu ve bu beni delirtiyordu. Simgeye kaç defa söylemiştim, sadece onunla rahat olduğum için takılıyorum, ama o her şeyi ciddiye alıyordu, hatta bir kaç defa evlilikten bile bahsetmişti. Evliliği düşününce kalbim sıkıştı. Simge ve evlenmek sözleri asla bir arada gitmiyordu.
Kafeye vardığımda arabamı park ederek inip kafeye girdim. Simge beni artık bekliyordu. Bu kızın hızına hayrandım. Beni görür görmez gülümseyip beni öpmek için ayağa kalktı, ama ben yanında geçip masaya oturduğumda yüzü düştü. Üzgün şekilde karşıma geçip oturduğunda ifadesiz gözlerle yüzüne baktım. Lafı dolandırmanın bir anlamı yoktu.

"Simge, ben ayrılmak istiyorum, hatta senden ayrıldım şu an itibarile" soğuk şekilde dediğimde Simgenin gözleri kocaman oldu. Dudağı titremeye başladı. Ama nedense bana hiç bir etkisi yoktu.

"Berk sen ne diyorsun?" Ağlamsı şekilde dediğinde gözlerimi devirdim ve sabırsızca nefesimi çektim.

"Duydum işte dediğimi, ilişkimiz bitti" diyerek daha fazla sabretmeyip ayağa kalktığımda Simge yerinden fırlayarak koluma yapıştı.

"Berk, lütfen gitme, ben, ben sensiz yapamam, ben seni sevi-"

"Oyunu bırak, Simge. Ve sakın sevdiğini söyleme, bak gülerim burada. Hadi sen yoluna, ben yoluma" diyerek kolumu elinden alıp hızla kafeden çıktım. Arkadan bağırışlarını duyuyordum, ama aldırmadan arabama binip hızla ordan uzaklaştım. Kendimi daha hafif hissediyordum. Sanki üzerimden yük kalkmıştı. En azından artık Burcuyu düşünürken vicdan azabı çekmeyecektim. Artık rahattım ve serbesttim. Kendi acımla başbaşaydım.