Her Unwanted Love (Salvador Series #1)

Chapter 33

Chapter 33

Some people push others away because they don't want to get hurt. Others push people away because they got hurt.

***

"Lorraine," nilingon ko ang pagpasok ni Vera sa aking office.

"Yes, Vera?" I drifted off my sight from her face to her hand. May bitbit syang malaking bouquet ng salmon colored cabbage roses. Pinanliitan ko siya ng mata nang ilapag niya sa aking table ang bitbit na mga bulaklak.

For me? Hmm. "Para sa akin iyan?"

"Yup!" she sheepishly smiled. "In fairness sa secret admirer mo ah? Sobrang gwapo, as in!" Halos hysterical nyang saad sa akin. Gwapo? Does that mean kilala nya itong nagpapadala ng bulaklak sa akin?

"Who is it, Vera?" tanong ko at sinilip ang bouquet. Hmm, umabot na agad sa ilong ko ang halimuyak ng roses. Bango!

"Naku! Sikreto para bibo!" Humagikgik siya sa akin. "Alis na nga ako, naiinggit na ako dyan sa bouquet na iyan eh. Hmp! Bye!" Agad syang nag-martsa palabas ng opisina ko.

Inamoy ko muna ang roses at ano pang aasahan ko diba? Sobrang bango talaga! May resemblance nga sya ng perfume ko eh. Sinilip ko kung mayroong card and good thing dahil mayroon. It says:

Love, I'll be fetching you at six.

- K x

Nangunot ang noo ko. Ito na naman ang nagpapadala ng roses na mayroong 'K' ang card. And this time, tinawag pa akong 'love'? Love? A memory flashed in my mind.

"You were so cute blushing, love."

"That's why I love you. Thank you, love"

"You're beautiful, love ..."

Iisang tao lang ang alam kong tumatawag sa akin ng ganun.

Agad akong napahawak sa aking leeg. Yes, I'm still wearing the necklace he gave me years back. Gusto ko na sanang itapon at pakawalan ang mga bagay na nakakapag-paalala sa akin sa kanya pero hindi ko magawa. Sa tuwing ina-attempt kung gawin na malimutan ang lahat sa kanya ay nasasaktan ako at nasasayangan. Hindi ko malaman kung bakit hindi ako maka-move-on nang tuluyan after all these years. Yes, mahal na mahal ko pa rin si Keaton. Sobrang mahal na hindi ko alam kung magdudulot ba siya ng sakit sa akin muli ay matatanggap ko pa rin siya.

But I won't give him the pleasure of accepting him back like nothing happened at all. Gusto kong pahirapan siya, sa paraan na malalaman kong deserving siyang maging ama sa mga anak namin.

Bumaba agad ako pagkatapos mag-meeting ng team namin. Bitbit ko ang malaking bouquet kaya naman panay ang tukso ng mga office mates ko. Naglalandi na daw ako, mga sira talaga. Naku! Dumaan ako sa reception at tinanong si Claire kung may naghihintay ba sa akin. Pero nginisihan lamang ako at parang kiti-kiting nginuso ang lobby kung saan naroon ang mga couch at sofa para sa mga guests.

I can't help but feel giddy seeing him. Ganoon pa rin ang epekto niya sa akin. Hindi man lang nagbago. Confirmed ko na talagang tanga ako dahil minamahal ko pa rin ang taong nanakit sa akin.

Mahina akong naglakad papunta sa kanya. Nakayuko sya at nakapatong ang dalawang siko sa mga tuhod na para bang may malalim na iniisip. Humulma ang kanyang biceps at malapad na dibdib sa suot na puting long sleeves na tinupi hanggang siko. Tumikhim ako dahilan para mapa-angat siya ng tingin sa akin. I flashed a straight face.

"A-Anong ginagawa mo dito?"

Napatingin siya sa hawak-hawak kong bouquet na bigay niya bago ako tinignan sa mata. "Uhm, s-sinusundo ka and i-invite you to d-dinner sana kung p-papayag ka."