[Book 1] Love has no bounds.

fifty eight; asthma

Zac

Nagtext si Kathleen sakin kung saan' hospital daw at nang makapunta ako sa room ni Alexandra, hinanap ko kagad siya at nang makita ko siya, bigla ko siyang niyakap.

"Z-Zac..." Gulat niyang sabi, "Anong ginagawa mo dito?" Dagdag nito at umubo ito ng tatlong beses.

"Alex, sorry pero sinabe ko kay Zac kung anong nangyari sayo." Sabi ni Kathleen habang nakaupo sa tabi ng kama ni Alexandra.

"Hindi ka na dapat pumunta." She coughed again.

"I'm already here, okay?"

"Um, sige, Alex. Uwi na ako ha. Pagaling ka." Paalam ni Kathleen at nagpasalamat si Alexandra sa kanya at umalis na ito.

"Zac, sa totoo lang okay lang talaga ako." Sabi nito habang umuubo ng sunud-sunod.

"Anong sabi ng doctor?"

"Um, asthma attack daw. Dahil daw sa..." I sneeze, "Pagod." Dagdag nito.

"Alexandra, alam mo naman na mabilis kang ma-asthma attack. Mabilis kang mapagod, kung nararamdaman mo nang pagod ka na, sana tinigil mo na."

"Pero kailangan kong tapusin para sa festive event. Tsaka, magaling nako ngayon."

"No. Hindi ka aalis dito hangga't hindi nagiging okay kalagayan mo."

"Zac, hindi masyadong big deal ito. Asthma lang 'to-"

"That could cause death." Bigla kong patuloy.

Napatahimik siya, "Just... listen to me, okay? I'm worried about you. You didn't call, text and here you are, knowing that you're in a hospital."

"Sorry." Yun nalang nasabi niya.

"What do you feel now?"

"Mas okay na yung pakiramdam ko kaysa kanina."

"Good."

"Nandito ka na kase e." Ngiti niya, she coughed again.

"Tapos ayaw mo pa ako papuntahin."

"Busy ka din kase. Sayang naman kung hindi matuloy yung gig niyo."

"Naging successful naman yung 1st day ng gig namen." Ngiti ko.

"Talaga? Buti naman." Hinawakan niya kamay ko, "Thank you dahil nandito ka pa din para sakin."

"Always."
________________

Alex

"Zac, okay lang talaga ako." Tawang sagot ko habang inaalalayan niya ako papasok ng dorm.

At umupo nako sa kama ko dahan dahan at buti nalang okay okay na yung kalagayan ko.

"Kilala na kita. Kahit masakit tinatago mo."

"Kahit masakit, okay lang hangga't sa kaya ko." at hinubad na niya yung damit niya.

"I know but... you still need to be more careful from now on." Sagot niya at tinabi niya yung kama niya sa kama ko.

"Anong ginagawa mo?"

"I'm pushing this bed?"

"No, I mean... hindi ka na babalik sa gig mo?"

"Nope. I'm gonna..." Humiga siya sa kama niya, "stay here..." Tumingin siya sakin na as always, nakaka-attract na titig, "with you." At ngumiti siya.

"Sure kang okay lang kila Troy?"

"Yeah." At humiga na din ako at humarap ako sa ceiling. Pero, pakiramdam ko pa din na nakatingin siya sakin.

"I will not leave you anymore." Bigla niyang sabi.