[Book 1] Love has no bounds.

forty seven; excuses

Alex

Me: out of nowhere. Sabi ni mama hindi daw niya alam kung nasan kami. Lake... malaking puno lang nakikita ko dito. Sana hindi kami naliligaw. Biro lang yata yun ni mama. :(

After 1 min, nagreply kagad siya.

Zac: your mom just wants to spend the day with you. I think you're not lost. ;) Don't worry about that. Sml

Natawa naman ako sa 'sml' niya. Talaga lang ha? Napangiti ako dun.

I replied.

Me: yes, sir! :) Nagpipicnic kami ngayon. I wish you are here with us. :(

Sana nga. Huhu.

Zac: you said earlier that you don't want your mother to know me. :'(

OH.

Umiiyak ba siya? Oh no. Hindi naman sa ganon, baby.

Me: sorry. :( Gusto ko naman. Pero, hindi na muna ngayon. Hindi pa ako ready, diba nga? :D

I sighed.

Gusto ko talaga pero hindi ko alam kung tatanggapin siya ni mama.

I know her. She's my mother. Alam ko ugali niya. Mabait siya pero... she wants me to finish college. Ayaw niya ako magkaron ng love love na yan.

Zac: I understand, love. :) If you're ready, I'm just here. We're going to say it together.

Baliw 'to. Parang napakabigat naman ng ginawa ko. Pero, kinikilig pa din ako. Hindi lahat ng lalaki ganito.

I know, it's my first time pero pakiramdam ko kay Zac, it's forever.

Forever and ever.

Nagreply ulit ako...

Me: I miss you. :(

"Alexandra!" Tawag ni mama sakin habang naghahanda ng picnic sa ilalim ng malaking puno.

Tinago ko na kagad yung phone ko.

Lumabas ako sa kotse at pinuntahan si mama.

"Alexandra, nakalimutan mo yung pinapakuha ko sayo."

Naalala ko bigla yung pinapakuha ni mama. Yung cloth pala!

"Sorry, nakalimutan ko. Babalik ako, wait lang!" Sagot ko at bumalik kagad ako sa kotse at kinuha ko yung cloth.

Natanggap kaya ni Zac yung text ko?

Tinignan ko ulit yung phone ko at nakita kong wala pa siyang reply. Tinago ko ito sa pocket ko.

Siguro, may ginagawa lang siya.

Hala, Alex. Itigil mo na yan! Nakalimutan mo yung inuutos dahil kay Zac. Tandaan mo, bonding niyo ito. Tama ang konsesya ko. Tama dahil totoo. Iniisip ko siya at nawawala ang focus ko kay mama. Ayoko naman mangyare ito.

"Baka ano pa isipin ni mama." Sabi ko sa sarili ko at bumalik nako nang makuha ko yung cloth.
_______________

"Salamat." Biglang sabi ni mama habang nakahiga sa cloth.

I chuckled, "Bakit naman ma?"

"Dahil... nandito ka. Namiss ko kaya anak ko." Sagot niya at alam kong magdradrama na naman siya.

Nakakatuwa man isipin, totoo. Namiss ko siya ng sobra. Walang oras na hindi ko siya inisip. Kahit kasama ko man si Zac, mother is a mother pa din.

"Loner kaya ako sa bahay." Pabirong sabi ni mama.