[Book 1] Love has no bounds.

forty nine; infinite

Sa totoo lang, hindi ako makatulog. Hindi ako makagalaw ng maayos. Hindi ako makapagsalita na giniginaw ako.

Ang lakas pa din ng ulan. Sa sobrang lakas, hindi ko na alam kung anong oras na. Kung late na ba o gabi lang.

Ayoko naman maistorbo si Zac sa kanyang tulog. Natutulog siya ng mahimbing habang nakasandal sa shoulder ko. Sparks came in that time. Ano pa ba ang magiging reaksyon ko? E, in love ako dito sa lalaking ito at hanggang ngayon, hindi pa din ako makapaniwala na kami na. Na... nainlove ako sa kanya. I remember those times...

"Who the fuck are you?"

Nagulat ako dahil sa paggamit niya ng nakakainsultong salita. Kinakabahan ako dahil hindi ko alam gagawin ko. Tatakbo na ba ako?

And I decided, no. Lalaban ako.

"Uhm... I'm A-Alex." Nahihiyang sagot ko. Grabe, laban ba ginawa ko? Syempre, kahit papano dapat maging mabait ako. Kailangan ba? Hindi ko alam yung sagot. Kundi, "Ikaw?" Tanong ko na kinakabahan. Kailangan ko pa ba siya tanungin? Dapat hindi na e.

Hindi siya sumagot, hindi niya ko pinansin. Pumunta siya sa kama niya, inayos niya unan niya at kinuha niya yung unan sa isang kama (it's mine!) pero hindi nako umangal baka ano pa ang mangyare. Pinatong niya ang dalawang unan sa kama niya at humiga siya na nakatingin sakin.

Ginawa niya yun para hindi siya mahirapan sa paghiga habang na nakatingin sakin.

"Zachary Salvador... Good morning, dorm mate." He smirked.

Yung panahon na yon, nakakatakot siya, nakakakaba, at nakaka-intimidate. Siya yung nag-iisang tao na, ganon ang pakiramdam ko, ewan ko kung bakit. Parang may something sa kanya na hindi ko ma-explain.

May something nga ba, Alex? Aminin mo! Para kiligin ka. Konsensya ko talaga, hindi ako tinitigilan.

Oo na, may something kami! Pero that time, wala talaga. Oo, may appeal siya, gwapo siya, perfection nga e! Pero, hindi ko talaga akalain na ganito na yung nararamdaman ko sa kanya.

Everything has changed. Even feelings changed.

Nang makaramdam ako ng ginaw sa paa ko...

Oops! Nakaupo pala kami sa sahig. Infairness, hindi siya lumang bahay para bang... renovated na ewan na may kasamang kalumaan.

Author's Note: Dapat talaga kubo! Kaya lang inisip ko, baka maging province na yung dating ng pinuntahan nila. :D Pero, parehas lang yun, its either bahay kubo or maliit na bahay. Hehe! (peace)

Pero paano kaya nalaman ni Zac na may bahay dito? Oo nga pala, alam na pala niya itong lugar na ito. Na-iimagine ko siyang nagdradrawing sa ilalim ng puno habang nakatingin sa malayo. Napakaperfect! That view is so perfect that no matter what angle... wala siyang flaws. Ganon pa din siya.

Sa totoo lang, lahat ng sinasabe ng konsensya ko noon na may tinatago si Zac sakin... naniniwala ako na wala lang yun. Wala lang mga naiisip ko. Guni-guni lang pala yun. Yung mga tumitingin sakin dati bago ko makilala si Zac... new student kase ako nun. Hindi pa nila ako kilala, kaya ganon. O kaya naman, naiinggit sila kase kadorm mate ko si pinakaheartthrob at may-ari ng university.

Kahit ano pa man yung sinasabe ng konsensya ko, hindi ko na 'yon papansinin kase yung nararamdaman ko sa lalaking ito, ay totoo.

Totoong totoo na kahit anong mangyare, siya pa din yung first and last infinite love ko.

"Ikaw din yung first and last infinite love ko." Napatingin bigla ako kay Zac na biglang nagsalita.

Nabasa niya yung iniisip ko?! Paano nangyari yun? Baliw 'to. Hindi ako na-inform na nakakabasa pala siya ng isip.