[Book 1] Love has no bounds.

thirty seven; text

Zac

"Let's go for the top." Sabi ko sa kanila nang nakailang ulit kami sa kanta.

"Zac, we need a break." Sabi ni Troy.

"We need to finish this. From the top." Inis na sabi ko.

Kanina pa talaga ako naiirita, gusto ko pumatay ng tao ngayon. As in.

I don't fucking care if someone die, wag lang si Alexandra.

"You don't need to do this, Zac." Ayan na naman yung mga words of wisdom ni Troy.

"Troy, please. Just-"

"Zac, makinig ka muna. Alam kong naiirita ka dahil sa mga nalaman mo pero wag mong dalhin yung init ng ulo mo dito sa performance natin. Makaka-apekto ito."

Tinignan ko siya habang hawak yung bottled water ko na half of it is full.

I take a deep breathe, "I'm sorry. I shouldn't be like this. I shouldn't be feeling this way."

Ano ba 'tong nararamdaman ko? Ibang iba ako ngayon. Yun ang napapansin ko.

"You know what, Zac? Umorder nalang tayo ng pizza." Ngiti ni Louis.

"Yea, Louis' right! We should eat something para mawala yang init ng ulo mo." Sabi naman ni Sam.

"Fine, pero kayo magbayad." Sabi ko.

"Wag mong sabihin, hindi mo na naman dala yung wallet mo?" Tanong ni Louis.

"Hindi e. Just go!" Sabi ko.

"Kunin ko na din yung order naten na drinks sa canteen." Sabi ni Sam.

"Alright." Sagot ko at umalis na sila.

"See? Everything's fine." Sabi sakin ni Troy habang iniinom ko yung tubig ko.

"I hope so."

"Totoo ba yung balak mo kay Sebastian?" Tanong niya.

"Na patayin siya?"

He nodded.

Napaisip din ako dun. Totoo bang gusto ko mangyare yun?

"Naalala mo ba mga nangyare this past few years when you killed... well, you killed them by accident?"

That was a nightmare. I wish I can forget that but I can't. It all happenedã so fast.

I closed my eyes and try to calm myself.

"We don't want that to happen again."

"I know." Sagot ko at binuksan ko mga mata ko, "Pero, hindi naman ako ang papatay sa kanya e. Yung kagutuman niya papatay sa kanya." Dagdag ko.

"You're not the enemy here, Zac. You are the leading man. Kaya, pag-isipan mo kung gagawin mo kay Sebastian yun dahil alam mong mahalaga kay Alex si Sebastian, diba?"

Tinignan ko si Troy, "What are you trying to say?"

"That whatever happens, you'll do whatever you can just to make Alex happy. That's what I mean."

Nakatingin lang ako sa kanya na ina-analyze yung sinasabe niya.

"Zac, wag mo ko masyadong titigan ng matagal baka kase matunaw ako e." Biro niyang sabi at may halong tawa pa.

Binato ko yung sombrerong suot niya dahil sa lalim ng iniisip ko na hindi ko naman ma-identify kung ano talaga yun, binato ko nalang kaysa naman sigawan ko siya. Si Troy pinakamalapit kong kaibigan kaya, ayokong pati siya mawawala sakin.

"Alam mo, Zacky... itext mo nalang si Alex para mawala yang init ng ulo mo." Suggest niya.

Tinignan ko siya na parang nagtataka. Bakit ko naman siya kailangan itext? Okay naman ako ngayon. Medyo, nawala din naman yung init ng ulo ko.