[Book 1] Love has no bounds.

fifty seven; faint

Zac

are you okay? hoping you are :(

busy?

did you receive my texts? you didn't reply.

i'm sorry if i'm texting you every once in a while but i'm worried

i miss you :(

"Zacky, tapos ka na ba dyan?" Tanong ni Troy habang nakahiga sa hotel bed.

Nakarating na kami sa hotel na kung saan dito muna kami magststay. Mamayang gabi daw gig namen at habang wala pang 7pm, magpapahinga muna kami dahil nakakapagod din yung biyahe.

"I'm trying to reach her." Sagot ko.

"Hm, you didn't tell me that you're a superhero."

"Whatever."

"C'mon, bro. She's fine." Sabi nito at umupo siya sa kama.

"Troy, I want to know if she's safe or not... I want to know by her texts, not by some guy like you."

"Woah there, I'm just making you feel better, that's all." Tinignan niya lang ako habang nagtetext na naman ako sa kanya.

"Look, Zac. We really need you here, you're our vocalist and without you, we are nothing."

Tinignan ko siya, "I'm here, Troy."

"I know but you're not. Get it? Nandito ka nga pero yung isip mo, wala. Paano kung biglang hindi matuloy yung gig dahil-"

"Sakin?" Dugtong kong sabi.

Bago pa siya magsalita, pumasok ng kwarto sila Louis at Sam.

"We got some whip cream guys! Remember the old days?" Ngiting sabi ni Louis.

"And some peanut butter." Dagdag naman ni Sam.

Fuck.

"Hey, I'm not in the mood for-" Bago ko pa ituloy yung sasabihin ko, bigla ako nilagyan ng whip cream sa mukha.

Fuck fuck fuck.

"And the game begins." Rinig kong sabi ni Troy at nagtawanan sila.

Fuck this.
_______________

Alex

Buti nalang at natapos na yung mga dapat gawin. Final na ito. Naayos na din lahat, sa malaking kwarto nalang daw gaganapin ang event. Dahil hanggang ngayon, umuulan pa din.

Nakahiga nako sa kwarto at sinusulit ang pahinga dahil bukas darating na mga deliveries from the market daw. Dahil sagot ng university lahat ng gastusin.

Syempre. Sagot na naman ng konsensya ko.

Bigla na naman ako nakaramdam ng hilo. Actually, kanina pa ito... lalo na sa harap ng prof namen habang nagtatanong tungkol sa food, nararamdaman ko na yung pagod.

Kayang kaya ko ito, tiwala lang.

I stare at the ceiling at iniisip ko bigla si Zac.

"Zac!" Gulat kong sabi at tinignan ko bigla yung phone ko.

199 texts, 79 missed calls.

"Juskolord." Nakavibrate pala phone ko kaya wala ako naririnig at buong magdamag talaga, hindi ko tinignan phone ko.

"Buti nagkasya lahat sa phone ko, e bulok pa naman ito." Sabi ko na naman sa sarili ko.

Tinext ko siya kagad dahil siguradong nag-aalala na siya.