Can't Trust You

008| Bibliotheek

Ik zit weer met Draco bij Toverdranken we hebben een opdracht gekregen voor een brouwsel waarvan ik de naam niet eens ken. Het is een erg lastig brouwsel dus het is een project geworden. S' avonds gaan we met zen 2 naar de bieb om er meer informatie over te vinden, ik heb er echt zin in niet om huiswerk te maken maar om alleen met Draco te zijn dat hebben we sinds Perkamentus in de Leerlingen Kamer verscheen niet meer gedaan. Bij het Middag eten vertelt Anderling over het Kerstbal dat elk jaar gehouden wordt. Het interesseert me eerlijk gezegt niet zoveel aangezien ik toch nooit wordt gevraagd.

Het is bijna zo ver! Ik ga zo naar de bieb, ik heb er echt zin in. Ik ren er naar toe, Draco is er al. Zo zo jij hebt haast, ik bloos en ga zitten, hij ziet er verdrietig uit er is wat met hem. Onze blikken kruisen elkaar en meteen ziet hij er niet meer verdrietig uit maar ik kan het toch niet laten om het hem te vragen. Wat is er met je vraag ik langzaam. Niets belangrijks antwoordt hij zachtjes, ik geloof hem niet en dat ziet hij ook. Het is een geheim een heel erg lastig geheim zegt hij. Zag ik het nou goed? Stonden er tranen in zijn ogen? Dat kon me ineens niets meer schelen. Vertrouw je me niet vraag ik half boos? Hij kijkt me pijnlijk aan. Ik raap al me spullen bij elkaar en sta op. Ik heb je vertrouwt je mijn geheim vertelt maar je vertrouwt mij niet? Zeg ik boos. Ik loop boos weg naar mijn kamer

Ineens heb ik een raar gevoel, het is het gevoel van pijn en schuld. Ineens besef ik dat het gevoel van Draco is! Dus dit is mijn eerste kracht! Ik kan de gevoelens van mensen zelf voelen. Ineens heb ik spijt van wat ik heb gedaan en ik loop terug naar de Bieb, ik had verwacht dat hij al weg was of anders dat hij boos was en me weg zou jagen maar inplaats daarvan stroomden er tranen over zijn wangen. Het breekt mij om hem zo te zien. Ik kniel bij hem neer en kijk hem aan dan staat hij op, hij loopt nu vast weg maar nee hij knuffelt me en hij huilt nu echt, ik streel hem door zijn sneeuw blonde haren om hem te kalmeren. Gelukkig zitten we ergens aan het eind van de bieb dus de kans dat iemand ons ziet is heel klein. Hij legt zijn hoofd op mijn schouder. Dit voelt fijn heel fijn ik leg mijn hand tegen zijn wang en hij kijkt me aan

Zijn gezicht is maar een paar centimeter dan dat van mij verwijdert hij is knap echt heel knap.

Draco Pov.

Ze is knap heel knap, ik hou het niet langer meer vol ze kijkt me aan me haar mooie Oceaanblauwe ogen. Zonder er bij na te denken druk ik mijn lippen om dat van haar even denk ik dat ze me van zich afgaat duwen maar dat doet ze niet ze kust me terug. Ze kijkt me aan eventjes verbaasd maar daarna liefdevol ik wil weggaan maar ze houd me tegen please blijf nog even zegt ze met een pruillip ik lach en ga zitten zij volgt mij voorbeeld en zo zitten we naast elkaar

Stacy Pov.

Hij heeft me gekust hij heeft me gewoon gekust! HOLY SHIT. Ik leg mijn hoofd op zijn schouders. Sorry Fluistert hij waar voor Fluister ik terug? Dat ik je het geheim niet wil vertellen het is voor je eigen veiligheid ik snap niet precies wat hij hiermee bedoelt maar dat kan me ook niks schelen Het geeft niet Ik moet eigenlijk sorry zeggen omdat ik zo boos werdt Fluister ik. Hij lacht zwakjes ik sta op en hij ook en zo lopen we terug een paar kinderen kijken ons raar aan maar dat kan me nu even niks schelen.

Welterusten zeg ik, Welterusten zegt hij terug en drukt nog een vlugge maar liefdevolle kus op mij hoofd. Met een blij gevoel lig ik in bed, morgen ga ik naar Perkamentus om te vertellen dat ik mijn eerste kracht weet. En met die gedachte val ik in slaap