Can't Trust You

039| Geen beheersing?

Ahh jonge liefde wat schattig.

Ik wordt wakker van een stem die wat tegen me zegt ik zie Perkamentus grijnzend kijken en ik snap waar die naar kijkt.

Ik kijk naar Draco en hij kijkt ook naar mij, snel laten we elkaar los en gaan met rode hoofd overeind zitten.
Nog steeds kijkt Perkamentus ons grijnzend aan maar zijn lach verslapt.

Stacy wat heb je gisteren ooit gedaan? Vraagt hij me rustig. Ik voel tranen opkomen en sla me ogen neer. Ik weet het niet zeg ik zachtjes. Ik word nu van school gestuurd toch? Zeg ik nu wat harder. Nee, verbaasd kijk ik de Professor aan. Nee? Ik heb wel iemand vermoord hoor! Inderdaad en eigenlijk moeten we je ook van school sturen maar dat lijkt ons geen nut omdat we allemaal weten dat je geen beheersing meer hebt over jezelf en naar de Duistere Kant gaat vertelt Perkamentus. Ik staar hem met open mond aan. Zou hij gelijk hebben? Heb ik geen beheersing over mijzelf?
Perkamentus staat op en loopt weg. Ik voel de tranen achter me ogen branden en kijk naar Draco die geschrokken voor zich uit staart.
Hij vestigt zijn blik op de mijne en veegt mijn tranen weg.
Draco heeft Perkamentus gelijk? Heb ik echt geen beheersing over mezelf?
Langzaam knikt hij, dat is dus duidelijk mijn broer heeft totaal de macht over me en dat weet hij zelf ook.
Hij kan alles met me, me laten moorden, verraden, mishandelen. En ik doe alles zonder discussie, want ik meen het een discussie met De Duistere Heer wil je echt niet.

Verslagen ga ik liggen snel veeg ik mijn tranen weg en staar nutteloos voor me uit, wat moet ik doen? Kan ik überhaupt iets doen? Vluchten?
Nee ik heb Het Merk nog dus dat is geen optie en Voldemort kan sowieso overal zien waar ik ben omdat we verbonden met elkaar zijn. Als je het mij vraagt kan ik dus helemaal niks doen.
Ik ben een hopeloze Dooddoener. Ik trek een vies gezicht naar mezelf.
Wat ben ik nou voor iemand? Ik ben geen goede Dooddoener, geen goede vriend, een zwakke zus, en een hulpeloze geval.
Wat trek jij nou weer voor een gezicht ? Draco proest het uit van het lachen. Mijn gezicht staat nu dus heel raar. Snel probeer ik zo serieus mogelijk naar hem te kijken maar ik faal en we liggen op de grond van het lachen.

DOELPUNT VOOR STACY WRIGHT HET ANGSTAANJAGENDSTE MEISJE VAN DE SCHOOL EN ALS JE MET HAAR GAAT DATEN , ZOU IK HAAR HART NIET BREKEN WANT DAN BEN JE ER GEWEEST!
galmt Leo Jordaans stem over het Zwerkbal veld.
Boos kijk ik hem aan, dat knulletje is echt gek.
Er vormt een kleine glimlach op me lippen en ik ga verder met Zwerkbal spelen. Al mijn vrienden zitten juigend op de bezem, ze hebben een doelpunt gescoord. Het staat nu 50-50 deze wedstrijd tegen Gryffindor wordt nog eens interessant ook. Niet dat Zwerkbal saai is ofzo.
Zwerkbal is geweldig!
Maar winnen is nog geweldiger en met Gryffindor als tegenpool is dat nogal lastig en vooral met Harry Potter als zoeker alhoewel Draco ook goed is. Maar Harry is net wat beter.
Ineens wordt het heel stil. Ik kijk naar de lucht die langzaam zwart wordt. Dan hoor ik iemand gillen en kijk ik naar beneden.
Hermione is van haar bezem gevallen en de rest volgt ook. Allemaal vallen ze dood neer op de grond.
Geschokt kijk ik erna.
Totdat ik iemand Avada Kedavra roepen. En zelf val ik ook van me bezem.
Keihard tegen de grond aan. Geen redde meer aan.
Dood.

Met een kreetje word ik wakker. Waar de fack ben ik ? Ik kijk om me heen, wat doe ik in het Verboden Bos? Ik probeer me te herinneren of ik daar toevallig in slaap ben gevallen maar mijn ik kan me er niets van herinneren dat ik ik het Verboden Bos ben geweest en vervolgens ook daar in slaap gevallen.
Ik sta op en voel iets scherps tegen me been
voorzichtig schuif ik de prikkeltak uit me been en gooi het een eindje verderop. Het bloed drupt er zachtjes van af zuchtend kijk ik naar de rode straal.

Glazig kijk ik voor me uit, mijn been doet pijn en ik kan niet lopen.
Dat betekent dat ik hier maar moet blijven. Wat is er sowieso met mijn been gebeurd? Door 1 zielig prikkeltakje kan ik nog echt wel lopen maar het voelt alsof het gebroken is. Zou er iets mee gebeurd zijn toen ik sliep?

Zachtjes hoor ik wat ritselen bij de bosjes.
Verschrikt draai ik me om en kijk om me heen.
Wie is daar? Zeg ik.
Niemand antwoordt.
Hallo! Probeer ik wat harder.
Er komt iemand de bosjes uitgelopen gevolgt door nog iemand, en nog iemand, het bestaat uit een hele groep.
Ik ken deze mensen, en ik wou dat ze nu onmiddellijk verdwenen want ik krijg de zenuwen van hun.

Bloedhonden....