Can't Trust You

052| Verbroken vloek

Hey zoals jullie zien heb ik de naam van dit boek veranderd en heet het nu Can't Trust You inplaats van Leave Me Alone Malfoy! Dat komt omdat ik die oude naam echt flut vond en de nieuwe meer betekenis heeft, hopelijk vinden jullie t ook leuk.
Xxx Anna
__________________________

Ik zak neer bij Severus en kijk hem geschokt aan.
Zijn nek gedeelte is helemaal bebloed.

Stacy? Ik schrik bij het horen van zijn stem.

Zo zwak.

Slapjes knik ik.
Kijk me aan zegt hij.
Ik doe wat hij zegt en kijk diep in zijn ogen ze staan dof en ik volg de traan die zijn oog verlaat.

Ik-ik-ikk probeert hij ik sus hem als teken dat hij zijn mond moet houden.

Ik ga je redden Sev! Ik breng je naar Madame Pleister en ze gaat je gauw genezen! En als dit allemaal voorbij is zoeken we samen een huis voor ons tweetjes als peetvader en peetdochter! Zeg ik.

Hij lacht zwakjes en schud zijn hoofd.
Een kreun van pijn verlaat zijn mond.

Snel sta ik op, kom we gaan naar Madame Pleister! Stacy nee kom hier. Radeloos buk ik weer bij hem neer en begin te snikken.

Haal het doosje uit me gewaad beveelt hij me.
Welk doosje? Ik stop me hand in zijn gewaad en voel inderdaad een klein doosje. Voor jou fluistert hij.

Ik maak hem met trillende vingers open en kijk met grote ogen naar de ketting die erin ligt.
Ik haal hem eruit en kijk er goed naar. Een zilver hartje met een slang erin verwerkt. Dit is het mooiste wat ik ooit heb gezien!

Sev, dit is de mooiste ketting van de wereld zeg ik fluisterend en mijn tranen begin te komen. Hij snakt naar adem.

Ik hou van je Stacy.

Hij ademt zijn laatste adem uit.

Ik begin te snikken, te huilen te schreeuwen.
Nee Severus waag het niet om dood te zijn! Wees niet dood! Vertel me dat dit een flauwe grap is! Roep ik allemaal uit.

Na iets wat dagen leek stop ik met huilen en druk een kus op mijn Peetvaders voorhoofd.
Ik sta op en kijk nog een keer naar hem.

Ik hoor een krak.
Een hele harde.

Dat was mijn hart.

Vreemd kijk ik naar mijn borst, kraakte mijn hart nou serieus? Het leek alsof hij echt brak.
Kan je hart breken?

Ik wou net me schouders ophalen toen ik ineens flinke hoofdpijn kreeg.

Ik viel op de grond en me hele beeld werd wazig.
Na een aantal seconden was de felle hoofdpijn voorbij en ik knipperde met me ogen.

Vreemd keek ik om me heen. Mijn eigen zicht was terug? En waarom kan ik me niks herinneren van de afgelopen 2 maanden?

Het enige wat ik nog wel herinner is dat ik die lijken in de Grote Zaal zag. Tonks, Lupos, Fred ...
En dat van zonet met Severus.

Ik begin na te denken en mijn hersenen kraken.

Letterlijk.

Maar dat vergeet ik al gauw.

Ik herinner me vaag dat ik gevangen werd genomen door Voldemort.
Er was een avond, waarop hij ineens binnenkwam in die donkere kamer waar ik zat. Hij sprak een spreuk om me uit, wat was die spreuk ook alweer?

Imperiusa totalus maximus ?

Ik kende die spreuk helemaal niet. Maar wat het ook was, het was heel krachtig. Maar nu ben ik gelukkig weer normaal.

Nou ja, normaal?
Ik bedoel weer mezelf.

Ik sta zuchtend op en loop naar de Grote zaal of wat er dan ook nog van over is. Onderweg hang ik de ketting om mijn nek. Een verdwaalde traan verlaat mijn oog.

Doordat mijn ogen beetje wazig waren van het huilen kon ik niet goed zien dat ik tegen iemand opbotste. Sorry mompelde ik.
Stacy Wright? Vroeg de bekende stem. Ik haalde mijn blik van de grond en keek Romeo Wolkenveldt aan. Ik knikte lichtjes.
Hij fronste en zuchtte zachtjes.

Je staat onder arrest Wright.

....................................

Hellooo, voordat jullie je het gaan afvragen, jepp mijn tijdlijn loopt niet goed en Severus hoorde inderdaad eerder dood te gaan maar anders klopte het verhaal niet dus vandaar.
En als jullie dit ook afvragen, het is 01.45 s' nachts 😂😂
Zouden jullie een deel 2 willen?