Can't Trust You

044| Het is zo ver

Het gaat bijna gebeuren.
Morgen komen de Dooddoeners en kunnen we Perkamentus vermoorden en dan kan ik eindelijk bewijzen tegenover mijn broer dat ik het wel kan en het geen probleem zal zijn om het schoolhoofd maar ook de machtigste tovenaar ooit te vermoorden. Draco en ik hadden afgesproken dat hij het zou doen.
Hij moest mij wel lang proberen te overhalen omdat ik het zelf wou doen. Ik bedoel, ik wil graag mijn macht tegenover mijn broer bewijzen maar zo lukt dat dus niet, tuurlijk heb ik dat weer. Ik zal maar een ander manier moeten verzinnen.

Ik vouw mijn gewaad voor morgen netjes op en poets me tanden dan ga ik in bed liggen en val snel in slaap.

Waarom zou je het doen?
Omdat ik machtig en gemeen ben! Roep ik wanhopig tegen Perkamentus. Hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan.
Laat me niet lachen zegt hij rustig. Ik voel me woede op borrelen.
Ik ben wel het zusje van Voldermort en net zo machtig!
IK BEN EEN VILIJN!
De reputatie van jouw broer betekent niet dat jij hetzelfde als hem moet zijn Stacy zegt Perkamentus nog steeds rustig. Ik kijk hem met open mond aan.
Dan laat ik mijn toverstok vallen en zie een fel wit licht.

Totdat ik wakker word.
Badend in het zweet.

Zenuwachtig ga ik naar alle lessen. Ik let niet op en heb geen idee wat ik deze dag nou heb geleerd. Ik ben te zenuwachtig voor vanavond.

Gefrustreerd trek ik aan mijn haar en doe mijn lenzen uit. Ik bekijk mezelf in de spiegel.
Kleurloos en gevoelloos net als mijn ziel.
Zo hard als steen.
Een hart van ijzer.
En kleurloze ogen die alles verraden.

Depressief doe ik mijn lenzen weer in maar net iets te hard. Een beetje oncharmant wrijf ik in me ogen totdat het niet prikt. Dan slaak ik een harde zucht en pak een beker water.

( S' avonds)

Gespannen sta ik voor de Verdwijnkast op Malfoy te wachten. Ik luister naar het tikken van mijn horloge en elke seconde gaat langzaam.

Na eindelijk wat wel een paar uur leek komt hij in zijn normale zwarte pak aan lopen.

Hij ziet er slecht uit.
Zijn haar is warrig (wat er extreem sexy uitziet)
En hij heeft wallen onder zijn ogen. Hij lijkt ouder.
Alsof hij door al die stress verouderd.

Waar bleef je zolang! Sis ik naar hem.
Ik hoorde hem iets van een sorry mompelen en dan de kast bekijken.
Stilletjes zei hij weer de spreuk en we kijken ademloos toe.

Ik hoor een vreemde gerommel en toen ging de kast open.
Bellatrix en andere Dooddoeners stappen lachend uit de kast.

Stilletjes slopen we rond in het kasteel op weg naar Perkamentus' kantoor. Draco kijkt steeds om zich heen.
Hij heeft het hier erg lastig mee. Dat kun je zo zien.

Voor de deur blijven we staan en fluister ik het wachtwoord. Die ik natuurlijk ken als klassenoudste.
We lopen de trap op.

Dit is het moment.
Nu gaat alles gebeuren.
We gaan een belangrijk iemand vermoorden.

Ik doe de deur een klein stukje open.
Is hij met iemand? Of praat hij nou tegen zichzelf?
Of ben ik hier nou gewoon gek geworden.

Dat zal het wel zijn.

Ik word gewoon gek.

Maar ik snap niet helemaal waarom.
Ik heb toch vaker moorden gepleegd?

Maar dit voelt anders.

Draco doet de deur open en loopt naar binnen.
Perkamentus merkt dat hij bezoek heeft.
Goedenavond Draco en Stacy wat doen jullie uit bed? Ooh en jullie zijn niet alleen! Zegt hij rustig.

Bellatrix en de andere Dooddoeners lopen naar het midden van de kamer en gaan achter mij en Draco staan.

Goedenavond Bella hoe gaat het? Zegt Perkamentus nog steeds rustig. Bella snuift afkeurend en loopt naar mij. Doe het Stacy doe het! Roept ze naar me.

Ik richt mijn toverstok op Perkamentus Avada Ked..
Midden in de zin stop ik doordat Perkamentus zijn hand op steekt.
Voor je dat doet, wil ik je wat laten zien Stacy zegt hij. Ik kijk hem niet begrijpend aan en raak dan in trance.