Can't Trust You

028| Het duister

Extra hoofdstuk vandaag omdat mijn schaapje larakalsbeek jarig is!!! Deze hoofdstuk is extra lang met maar liefst 1300 woorden!!! Hvj Wereldje Xoxo mij.

Draco kijkt in me ogen ik deins achter uit omdat ik van hem schrik en nog steeds een beetje bang voor hem ben. Ik stoot me hoofd tegen de muur omdat ik niet verder kan. Hij staat op en loopt naar de badkamer en loopt terug met een glas water. Trillend pak ik het glas aan en drink het op.
Ik ga staan en loop naar de muur om zo ver mogelijk uit Draco zijn buurt te blijven. Wat is er met je? Waarom loop je steeds voor me weg? Vraagt hij. Ik ben bang voor je zeg ik. Ik sla me handen voor me gezicht en begin zachtjes te huilen. Ik merk niet dat Draco een arm om me heen slaat ik schrik en mijn lichaam schokt helemaal. Shh leg je hoofd maar op mijn schouder sist hij tegen me. Ik doe wat hij zegt en leg mijn hoofd op zijn schouder. Draco ik ben bang voor je fluister ik. Waarom vraagt hij. Omdat je me zo weer gaat verraden ik sta op en wil weglopen maar hij pakt me vast en duwt me tegen de muur. Zijn gezicht is heel dicht bij het mijne en ik kan zijn vertrouwde mint adem weer ruiken.

Wees alsjeblieft niet bang voor me fluistert hij.
Ik zeg niks omdat ik het niet kan nakomen.
En dan opeens drukt hij zijn lippen op die van mij ik schrik van zijn reactie maar kus hem wel terug. Mijn ogen zijn totaal weer de oude kleur oceaanblauw. Beter? Fluistert hij. Ja en hij kust me weer. De bedden zijn weer aan elkaar geschoven om een of andere reden maar dat maakt denk ik niet zoveel meer uit.

Draco later zul je mijn hart weer breken zeg ik. Dat klopt hij slaat zijn ogen neer. Nog steeds staan we heel dicht op elkaar. Toch heb ik altijd van je gehouden Fluister ik in zijn oor.
Ik eigenlijk ook van jou fluistert hij terug.

Verbaasd kijk ik hem aan. Meen je dit nou serieus? Ja lacht hij en ik trek hem in een omhelzing waarin ik hem eigenlijk nooit meer wil loslaten maar ooit zal het wel moeten. Hij gaat mijn hart weer breken en ik wordt waarschijnlijk net zo duister als mijn broer Voldemort dat ik geen liefde meer voor Draco kan voelen en ik zal al mijn vrienden verraden hoe graag ik het ook niet wil. Ik heb geen keus ik zal Draco met mijn leven beschermen wat voor klootzak het soms ook is het is wel mijn klootzak en ik hou van hem met heel mijn hart. Of hij nou wel of niet van me houd.

Waarom moeten we zo leven vraag ik me hardop af. Die vraag stel ik mezelf ook heel vaak zegt Draco. Wat gaan we nu doen? Vraag ik aan hem. Ik heb echt geen idee is zijn antwoord. Je gaat me hier na weer volkomen negeren hè? Dat wou ik wel maar het heeft toch geen nut ik ga je beschermen. Ik zucht jongens met hun eer om de meisjes te beschermen. Schattig eigenlijk maar ook irritant soms. Ik knik en hij streelt me door mijn haar. Ben je nog bang voor me? Ik schud me hoofd. Voorlopig niet meer denk ik bij mezelf

Ik loop naar Perkamentus en zeg het wachtwoord "Chocokikkers" dit jaar ken ik het wachtwoord wel omdat ik Klassenoudste ben.
Elk jaar veranderd elk wachtwoord toch.
Hij is er nog niet dus ik loop wat heen en weer in zijn kantoor. Ineens komt er iets tevoorschijn verbaast kijk ik erna.
Het is net een grote bak met water erin maar dan van specifieker en ouder.
Je hebt de hersenpan zo te zien al ontdekt hoor ik vanachter geschrokken draai ik me om. Perkamentus kijkt me aan met zijn blauwe twinkelende ogen. W..wat is een hersenpan zeg ik geschrokken.
Het is handig voor mensen zoals ik die veel dingen moeten onthouden maar oud zijn. Kijk eens naar deze kast. Ik kijk naar de kast die hij me aanwijst en er staan allemaal kleine flesjes in met namen erop Perkamentus gaat door met vertellen.
In deze flesjes zitten allerlei herinneringen als je iets bent vergeten of wilt iets van dat moment terug zien pak je een flesjes giet je het leeg in de hersenpan dan ga je vervolgens met je hoofd onder water en dan zie je exact de herinnering en hoe die is verlopen.
Wow is het enige wat ik over mijn lippen krijg.

Waar heb ik dit bezoek trouwens aan te danken? Vraagt Perkamentus. Ik denk dat ik mijn 6 kracht heb ontdekt eigenlijk kun je het niet een kracht noemen maar meer een gave. Perkamentus kijkt me aan en hij heeft die blik in zijn ogen dat ik het moet vertellen. Ik zucht en vertel hem over gisteren avond.

En het laatste wat ik zag was dat ze steeds dichterbijer kwam en ik bewusteloos viel eindig ik mijn verhaal. Waar werdt je wakker? Vraagt Perkamentus mij. In mijn kamer Malfoy had me gevonden en heeft toen voor me gezorgd. Malfoy? Vraagt Perkamentus verbaasd. Ja knik ik.

Perkamentus Pov.

Malfoy? Vraag ik verbaast ik dacht dat die twee elkaar ontlopen? Maar ze knikt van ja.
Ik weet precies wat dit is en begin het haar te vertellen.
Je moeder had precies hetzelfde toen ze hier op school zat was ik nog niet het Hoofd van de school maar ik was 1 van de enige die je moeder vertrouwde op een nacht vond ik haar helemaal gillend en daarna was ze flauwgevallen ik nam haar mee naar mijn kamer en ze vertelde me dat ze een jongen had gezien een jaar of 13 hij zat helemaal onder het bloed en vroeg haar of ze mocht moorden. Wat zijn die mensen dan?
Vraagt Stacy.
Het duister.
Ze kijkt me verschrikt aan. Het duister wil moorden en jij bent hun meester als je ze laat moorden komen ze niet meer terug tot die tijd blijven ze je lastig vallen en langzamer hand zul je gek worden en ze zonder dat je het zelf wil zegt dat ze hun gang mogen gaan.
Stacy je moet heel erg voorzichtig zijn dit kan erge gevolgen hebben. Ze knikt staat op en wil weglopen maar ik roep haar nog even na waardoor ze zich omdraait. Stacy je moet voorzichtig zijn met Malfoy hij is sluw op dit moment kun je niet veel mensen vertrouwen geloof me. Weet ik zucht ze. En dan nog wat! Ze kijkt me beetje geïrriteerd maar ik besteed daar geen aandacht aan. Severus weet dit allemaal ook.
Ze knikt en loopt weg.
Arme meid.

Stacy Pov.

Het duister dus? En ik ben hun meester. Klinkt angstaanjagend en dat is het ook ik loop door het kasteel door de paniek ben ik nu verdwaalt.
Waar ben ik?
Stacy Stacy laat ons moorden niet weer hè! Ik kijk achterom het is weer die vrouw van gisteren laat ons moorden en we zullen je met rust laten Nee! Gil ik. De Heer Van Het Duister Laat ons ooit vrij en als je ons niet laat moorden ben jij de eerste slachtoffer ik doe me handen voor me oren. Stop Stop! Gil ik weer. Stacy? Ik doe me ogen open Snape staat voor me en hij kijkt me verbaast aan. Wat is er met je? Het duister! Ziet u het dan niet? Hij kijkt me verbaast aan. De vrouw is er nog steeds en ze zweeft naar Snape toe.
Laat ons moorden Stacy
Nee! Roep ik weer.
De vrouw gaat bij Snape staan en kijkt me vals aan dan klapt ze met haar handen en valt Snape zo uit het niets neer. Hij blijft roerloos liggen, de vrouw is weg. S..everus? Hij is toch niet dood?