SON NEFES

4.BÖLÜM

Multideki Gökhan. Sarkiyi istediğiniz zaman açabilirsiniz.

Denizden

   Arabayi çok hizli kullaniyordum. Dusmanlarimizdan biri Olan Arda aradi.Ve yakinimda Kim varsa öldürecegini soyledi. Çok sinirlendim ve arabayi hizli kullanmaya basladim. Hayal yavas desede onu dinlemedim. Sonra Hayale baktigimda gozleri yavas yavas kapaniyordum. Hayal diye bagirdim. Ve Hemen onu hastaneye götürdüm. Doktorlar müdahale ediyolardi nie birden boyle oldugunu anlamadim. Cani aradim sonra Canani aradim.  Çok geçmeden ikiside geldi. Bilerek Gökhan'a haber vermelerini istemedim.
-Deniz Hayal iyimi? Dedi Canan
- Bilmiyorum doktor bisey demedi.
Hayal bayilinca cok korktum. Nedenini bende Bilmiyorum. Bana çok sicak geliyo. Onun yaninda kendimi huzurlu hissediyorum.
  Doktor odadan çikti.
-Biseyi varmi Doktor bey
-Hayal hanim bir kaç kere de böyle oldu. Hayal hanim hem panik atak hemde kanser.
Ben dogrumu duydum. Hayal kanser mi?
- Simdi nasil?
-Simdi iyi
-Yanina girebilirmiyim?
-Evet buyrum.
Hayalden
  Doktor odadan çiktiktan biraz sonra Deniz girdi odaya. Çok korkmusa benziyordu.
-Neden söylemedin? Dedi.
Örenmisti.
-Neyi? Dedim. Anlamamazliktan gelerek.
-Hayal. Anlamamazliktan gelme. Biliyorum Nie bastan Demedin?
-Kimsenin bilmesini ve acimasini istemiyorum
-Bana söyleyebilirdin Hayal.
-Simdi örendin ama.
Evet en bilmemesini istediğim kişi öğrendi. Of ya.
-Anneme bişey dedinizmi?
-Hayır ama Canan Gökhanla konuşurken azından kaçırdı.
-eeee geliyomu.Anneme bişey demesin.
-Merak etme demicek.
İçim rahatladı.Annem bunu duysaydı beni bidaha asla biyere göndermezdi.
  Hastaneden çıktığımızda Gökhan Anneme onlarda kalacağımı söylemiş. Bu yuzden şimdi gökhanlara gidecektim.
-Hayal. Sen iyisin demi?
-Evet noldu?
-Bilmem dün mesaj atmıssın Denizle gidiyom diye sonra senin hastanede olduğunu öğrendim .
-Dün Denizle dağlık biyere gittik. Sonra da arabaya bindiğimizde Denizi biri aradi. Sinirlenmisti. Arabayi çok hıZlı kullanıyodu. Ben ona dur desemde durmadı. Bilmiyodu ki benim hastalığımı. Sonra zaten kendimi hastanede buldum.
Dün bulmuştum onu. Ilk aşkımı, ilk arkadaşımı, hayata tutunuş sebebimi bulmuştum. Ama o bir şeyi bilmiyo. Biz ikimiz ayni günde ayni saatte doğduk. İlk arkadaş olduğumuzda birbirimize söz verdik aramıza kimse girmeyecek diye ama 11 yıl girdi birbirimizin arasına. Verdiğimiz sözü tutamadık. Olmadı. Ama şimdi bulmuştum onu ve asla bir daha kaybetmecektim.
-Hayal gene dalıp gittin. Arabada uyumaya niyetlisin herhalde.-Hı? Ha tamam geliyorum.
-Noldu Hayal?
-yukarıda anlatırım.
Gokhanin odasına gittigimizde anlatmaya başladım.
- Ben altı yaşımda iken bir çocukla tanistim. Benim ilk arkadaşımdı o ve ilk aşkım. Her akşam bizim kapının önüne gelir bana meyve getirirdi. Sonra beraber yerdik. Bana adımı sordu ama ben söylemedim. Ben soylemeyince o da söylemedi. Yedi yaşımda iken babamin isi yüzünden Izmire taşındık. Gitmeden önce birbirimize söz verdik kimseyi sevmiyeceğimize dair. Sonra annem bana onunla aynı gün doğduğumuzu söyledi. Nerden öğrendi bilmiyorum. Ve bana gitmeden önce bir bileklik hediye etti. Onu hala saklıyorum. Sonra onunda Izmire gedigini öğrendim. O zaman işte lise bire falan gidiyodum. Sonra onu bulamadim. Dün Deniz bana çocukluk aaşkını anlattı. Buldum onu Gökhan buldum. Diğer yarımı buldum.
-Hayal? Ben bunları neden bilmiyorum. Neden söylemedin?
-Onu özleyeceğimi bildiğim için kimseye söyleyemedim. Kendime sakladım. Bitek Canan biliyo.
-Ah Hayal ah. Ne şapşal kizsin. Peki bunu Deniz biliyomu?
-Hayır. Ona söylemedim. Birsürede söylemicem. En azından bi sağlık durumum yoluna girsin ondan sonra.
-Ya daha fazla kötüleşirsen ne olacak? Hala söylemicekmisin?
-O zaman anında söyliyecem. Son nefesimi verirken bile onun yanımda olmasını istiyorum. Çünkü onunlayken  yarım kalan yerim tamamlaniyo.
-Hayal. Senin Nie kimseyi sevmediğini ve erkek sineğe dahi bakmaninin sebebini anladım.
-Yarın için doktordan randevu alalım Gökhan. Uzun zamandır gitmiyorum.
-Tamam neyse hadi sen uyu dinlen. Dua etki annem yok yoksa seni şimdiden soru yağmuruna tutardı. Ikimizde güldük.
Ben yatağimi hazırlayıp yattım. Az kaldı sevgilim. Çok az kaldı kavuşmamıza.
   Teyzem sabahtan uyandırdı beni. Gökhan teyzeme söylemiş. Ama teyzem annem demedi iyiki.
-hayal iyimisin kızım?
-Iyiyim teyzecim merak etme.
-Hadi kahvaltıya gel.
-Tamam geliyorum.
Kahvaltıya indiğimde Gökhan her zamanki gibi önceden başlamıştı yemeğe. Bosuna öküz demiyorum bu çocuğa.
-Afiyet olsun gökhan. Insan biraz bizi bekler demi.
- Napayım kuzen çok acıktım. Gozdevirdim. Bu cocuk çok salak. Kahvaltıda iken bilinmeyen bir numara aradı.
-Alo.
-Hayal ben Deniz. Denizmi? Nereden buldu telefon numaramı? Tabi ya Can'dan almıştır.
-Evet Nie aradin?
-Iyimisin diye sormak için aradim.
- Evet iyiyim. Neyse okulda görüşürüz.