Friendship in the dark

Rozdział 24

Siedzę samotnie nad brzegiem morza. Woda delikatnie obmywa moje stopy, a wiatr delikatnie owiewa moją twarz. Piasek przesypuje się przez moje palce, a ja sięgam po gitarę. Nie grałam już tak dawno, że nie jestem pewna czy pamiętam w ogóle jak to robić. Delikatnie zaczynam grać tak dobrze znaną mi melodię. Sleeping With Sirens. Ostatnio kocham ten zespół. Kiedy z mojej gitary zaczynają wypływać kolejne dźwięki słyszę, że ktoś stojący zaczyna śpiewać tekst piosenki. Odwracam się i widzę za sobą Shane'a śpiewającego:
Is there a right way for how this goes
You've got your friends
And you've got your foes
They want a piece of something hot
Forget your name like they forgot
Ain't that something
So when I see you crash and burnI criticize your every word
I'm trying to keep from going insaneAin't that the way of this whole damn thing
Trying to be something.. more
Nobody's gonna love you if
You can't display a way to capture this
Nobody's gonna hold your hand
And guide you through
No it's up for you to understand
Nobody's gonna feel your pain
When all is done and it's time for you to walk away
So when you have today
You should say all that you have to say
Say all that you have to sayIs there a right way for being strong
Feels like I'm doing things all wrong
Still I'm here just holding on
Confess my heart and forgive my wrongs
Just trying to show you something..More
Nobody's gonna love you if
You can't display a way to capture this
Nobody's gonna hold your hand
And guide you through
It's up for you to understand
Nobody's gonna feel your pain
When all is done
And it's time for you to walk away
When you have today
You should say all that you have to say
Don't point the blame when you can't find nothing
Look to yourself and you might find something
It's time that we sorted out
All of the things
We complain about
So listen close to the sound of your soul
Take back a life
We led once before
If it ain't you then whoIf it ain't you
Then who's gonna love you
Nobody's gonna love you if you can't display a way to capture this
Nobody's gonna hold your hand
And guide you throughIt's up for you to understand
Nobody's gonna feel your pain
When all is done
And it's time for you to walk away
When you have today**.- kiedy skończył usiadł obok mnie na piasku i powiedział:
- Nie wiedziałem, że grasz Allie.
Ja w sumie też o tym zapomniałam. - piszę do niego wiadomość na telefonie.
- W sumie jak odzyskasz głos możemy stworzyć własny duet. Chodź Allie, wracajmy. - wyciąga rękę w moją stronę. Przez chwilę waham się czy mu ją podać, ale przypominan sobie, co ostatnio do mnie powiedział. Jesteśmy przyjaciółmi Allison . Czy to dziwne, że go zapomniałam ? Że tak naprawdę nie wiem kim dla mnie był? Może to głupie, ale mu wierzę. Wierzę chłopakowi, którego w pewnym sensie nie znam. Wierzę, że każdy błysk radości jest prawdziwy, a każda kolejna łza nie jest wymuszona. I wierzę, że będzie jednym z nielicznych, który mnie nie zrani. Kiedy wybudzam się ze swojego transu ktoś do mnie podbiega. Damien. Kiedy tylko widzę jego krzywą grzywkę, puszczam dłoń Shane'a i rzucam się w objęcia przyjaciela.
- Hey słoneczko! Możesz mi powiedzieć co odwalasz? - patrzę na niego z niemym pytaniem w oczach, nie za bardzo wiedząc o co może mu chodzić. - no wiesz kochana, mam na myśli twoje upijanie się i te prawy. Przecież wszyscy wiemy, że to nie jest dla ciebie. Ty z nas musisz być tą piękną i madrą. - sięgam po notes, który zawsze trzymam w kieszeni od dłuższego czasu i piszę:
Wiem, że to było głupie. Więcej tego nie zrobię Dae.
- Obiecujesz na paluszek?- wyciąga małego palca prawej ręki. Robię to samo i szepcze do niego jedno słowo:
- Obiecuje.- po chwili w trójkę, razem z Shane'm siadamy na ławce przed akademikiem i zaczynamy grać w karty. Kiedy kończymy do mokej głowy dociera coś ważnego. Coś, co odrzuciłam od siebie już dawno temu. Bo przecież ja tak naprawdę mam po co żyć. To, że ostatnio nie najlepiej układa mi się z bratem i czuję jakbym nic dla niego nie znaczyła, wcale nie znaczy, że to powód by wszystko skończyć. Nawet jak jest ciężko, to głównie my sami stawiamy sobie bariery. Sami sobie wmawiamy, że wszystko jest źle i bez sensu. To prawda, czasem jesteśmy krzywdzeni, czasem krzywdzimy, ale nie ma rzeczy, których nigdy nie uda nam się naprawić. Czasem wystarczy jeden promień nadziei, by rozpalić ognisko. Wystarczy wierzyć.

* Damien*

Tęskniłem za Allie i wprost wariowałem ze zmartwienia o nią. Kiedy Shane zadzwonił i powiedział, że nie wie jak pomóc Allison, prawie oszalałem. Myślałem, że znów zrobiła jakąś głupotę i tak w sumie nie pomyliłem się. Co prawda nie spodziewałem się, że ona może się upić, ale z dwojga złego i tak wybrała to mniej szkodliwe rozwiązanie . Przynajmniej żyje i poza kacem nic jej nie jest. Już następnego dnia po tym wydarzeniu, postanowiłem się z nią spotkać i tak też zrobiłem. Kiedy wtuliła się w moje ramiona, czułem jakbym miał cały świat ukryty w swoich ramionach i po części tak było. Allison jako jedyna przyjaźniła się ze mną bezinteresownie. Nigdy nie oczekiwała niczego wzamian, a zawsze mogłem na nią liczyć. Wystarczyło, że napisałem, że jej potrzebuje, a ona już przy mnie była. Dzięki niej poczułem, że jestem coś wart, a świat nie jest aż taki zły. Odmieniła mnie, dlatego nie wyobrażałem sobie życia bez niej. Była światłem pochmurne dni, chyba dla wszystkich, kto miał z nią kiedykolwiek do czynienia. Widziałem, że Shane się w niej powoli zakochuje. Że ona wywołuje jego uśmiech. Ale czy warto się zakochać w zniszczonej przez świat ksieżniczce? Czy warto pokonać wszystkie przeciwności, by zyskać klucze do jej zamkniętej wieży? Sądzę, że tak, bo im więcej przeciwności tym uczucie jest głębsze i piękniejsze. Los nie jest dobrym drużbą, ale to nie znaczy, że nie warto mu się przeciwstawić. Bo proste rozwiązania na ogół nie są dobre. Czasami warto przezwyciężyć trudności, spaść kilka razy na kolana, bo tylko dzięki temu możemy odnaleźć sens. Ale sens będzie tylko sensem, jeśli sami nie będziemy chcieć dostrzec w nim czegoś więcej.