Tutku Pişmanlıktır

Bölüm-3

Yeni bir bölüm daha Arkadaşlar desteklerinizi bekliyorum. Lütfen oy ve yorum iyi okumalar umarım zevk alırsınız.

Uyandığımda saat sabah 8 di. Biraz fazla uyumuşum sanki. Daha fazla uyuşukluk etmemek adına yataktan çıkıp banyoya yöneldim. Kısa bir duş alıp , üzerimi giyindim. Odadan çıkmaya hazırlanıyordum ki kapı çaldı.

"Elif tatlım uyandın mı ?"

"Birazdan aşağı iniyorum. " bugün evde oturma planları kurduğum için özenmedim. Telefonumu alıp kapıdan çıkmıştım ki yan odanın kapısının kapandığını ve birinin içeri girdiğini gördüm. İçeri girmek için içim içimi yese de daha dün geldiğim bu evde herşeye burnumu sokmak istemiyordum. Hızlıca aşağı indim.

Merve abla mutfakta kahvaltıyı hazırlıyordu. Babam ise salonda gazete  okuyordu . Merve ablaya yardım etmek daha cazip geldiği için mutfağa yöneldim.

"Günaydın. Yardım etmemi ister misin? "

"Günaydın tatlım. Ekmekleri masaya götürürsen iyi olur. Ben de geliyorum. "

Ekmekleri alıp masaya geçtim. Babam da masaya oturmuştu. 

"Günaydın kızım. "

"Günaydın. "

Kahvaltı yaparken aklıma okula nasıl gideceğim geldi. Çünkü okulumla eski evim yakındı burası uzak kalıyor. Aklım da soru işaretlerini gidermek adına babama sormaya karar verdim. Yalandan öksürerek dikkatleri üzerime çektim. Babam ve Merve abla kafasını kaldırıp bana baktılar.

"Benim burdan okula nasıl gideceğimi konuşmamız lazım sonuçta baya uzak."

Merve abla babama fısıldayarak 'söylemediniz mi ? ' dedi.

"Neyi?" hadi ama daha nasıl bir şok  yaşayacağım.

"Elif artık o okula gitmeyeceksin. Kaydını çok iyi bir okula aldırdım. Umarım alışman kolay olur. "

Bu aralar herkes benle dalga geçiyordu herhalde. Birlik olup beni delirtmeye de çalışıyor olabilirler.

"Keşke haber verseydin. Hani bu benim hayatım ya belki anlayamamışsınızdır diye söylüyorum. " bu ani çıkışıma pek de şaşırmış gözükmüyordu. Bu nedenle cevabı da gecikmedi.

"Farkındaysan artık benim sorumluluğumdasın. Verdiğim kararlara da uyman gerektiğini bilmelisin. Konu kapanmıştır. Afiyet olsun. "

Hadi ya bu kadar kolay mı? Kendi kafasına göre karar alıp bu kararı bana dayatmak. Yapacak birşey olmaması beni ayrı çıldırtıyordu. "Afiyet olsun. " diyerek sofradan kalktım ve odama yöneldim.

Bu mutsuzluğun üzerine yapılabilecek tek şey bir kaç sezon the walking dead izlemek olduğu için kapıyı kilitleyip , telefonumu sessize aldım. Diziyi defalarca izlememe rağmen önceden hic izlememiş gibi heyecanla izliyordum. Bu heyecan pek uzun sürmedi. 4-5 bölümün ardından uyuya kalmışım.

Uyandığımda saat 4'tü. Daha yemeğe 2 saat vardı. Kaskatı kesilmiştim her yerim tutulmuştu. Üzeri açık uyumanın faydaları (!)...

Yataktan zar zor kalkıp kapıya yöneldim.  Telefonumu sessizden çıkarıp aramalara baktım. Ömer defalarca arayıp mesaj atmıştı. Aklı başına geldi sonunda. Geri dönme işini erteleyip midemden gelen seslere kulak verdim. Mutfağa gitmek istediği kesindi.

Evden kimse yoktu galiba. Bende kendi başımın çaresine bakmaya karar verdim. Buzdolabının kapağında Merve abladan bir not vardı.

'Tatlım babanla bir yere gitmemiz gerektiği için evde olamayacağız dolapta yemek var. '

Dolabı açıp yemekleri çıkardım. Isıtmak için yeni bir kaba aldım. Yemekler ısınırken bende söylenerek içecek bir şeyler  arıyordum. Bir şişe buldum meyve suyuna benziyordu. Büyük bir ihtimal meyve suyu olduğunu düşünerek bardağa boşlattım. İçmemle püskürtmem bir oldu. Galiba az önce sirke içmiştim. Sirkeye alerjim olması ayrı bir trajiydi. Yemek yemenin kötü bir fikir olduğu başından belliydi. Bende hava almak için dışarı çıkmaya karar verdim. Üzerime bir şeyler alıp çıktım. Evin galiba tek sevdiğim noktası sahile yakın olmasıydı. Evden çıkıp yürümeye başladım. Yürürken son zamanlarda başımdan geçenleri düşündüm. Pek iyi şeyler yaşamamıştım. Bu olanların ardından yapabildiğim tek şey her şeyin düzeleceğini umut etmek. Etrafıma baktığımda epeyce ilerlediğimi gördüm. Evin de tam olarak nerede olduğunu bilmiyordum. Şimdi bul bulabilirsen.

En başta aklımdan babamı aramak geçti.  Ne yazık ki bende numarası yoktu.
Artık umutsuzluğa kapılabilirdim. Çünkü KAYBOLDUM.