Part 6
ေဆာင္းမနက္ခင္းတခုရဲ႕ေနေရာင္က ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး
ျပတင္းတံခါးမွန္ေတြဆီကေန အခန္းထဲကို က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္လာရင္း Baekhyun မ်က္ခြံေတြကို ႏူးညံ႕စြာလႈပ္ႏိုးလာေတာ့သည္။
မနက္အေစာၾကီး ေက်ာင္းသြားေနၾက Baekhyun အဖို႕ ေနေရာင္အခန္းထဲ ဝင္ေရာက္မလာခင္ အခ်ိန္ ကတည္းက ႏိုးထစျမဲ ႏိုးထေနၾက။
ေက်ာင္းသြားဖို႕ ေနာက္က်ေနေလာက္ျပီ ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ မ်က္ခြံတို႕ကို ပြတ္သပ္ရန္ သူ႕လက္ေတြ ကို ေျမွာက္ယူလိုက္ေတာ့ လက္ႏွစ္ခုဆီမွ တင္းၾကပ္ ေသာ အထိအေတြ႕ ...။ သူ႕လက္ေတြဆီကို အၾကည့္ပို႕မိေတာ့ အျဖဴေရာင္ အက်ီၤေအာက္က
ခပ္တင္းတင္းစည္းခံထားရေသာ လက္တစ္စံု။
ခႏၶာကိုယ္ကို ထူမတ္ယူဖို႕ အနည္းငယ္ၾကိဳးစားၾကည့္ ေတာ့ နာက်င္မႈက အသည္းအက္မတတ္ ။ ေက်ာျပင္ဆီမွ က်ိန္းစပ္ျပင္းထန္ေသာ ေဝဒနာ... ခႏၶာကိုယ္ ေအာက္ပိုင္းဆီမွ စူးရွေအာင့္မ်က္သည့္ ခံရခက္လွပါေသာ ေဝဒနာ... ...သူ႕တကိုယ္လံုး ကိုင္ရိုက္ခံထားရသလို နာက်င္ေနေသာ ေဝဒနာ... ...
ဒီေနရာ ... ဒီအိပ္ခန္း... ဒီငရဲခန္း... သူ႕ရဲ႕ အသည္းပ်က္ခမန္းေၾကာက္ရြံ႕ခဲ႕ရတဲ႕ အခ်ိန္ေတြ သူ႕နာက်င္မႈေတြ ကမ႓ာပ်က္မတတ္ၾကာခဲ႕တဲ႕ နာရီေတြ... သူ႕ေအာ္သံေတြ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ႕ရတဲ႕ ညဆိုး... ...သူ႕ဘဝတစ္ခုလံုး သူမ်ားေျခဖဝါးေအာက္ ခ်နင္းခံလိုက္ရတဲ႕ ည... သူ႕ေသြးပ်က္ခဲ႕ရတဲ႕ ည...
Baekhyun မ်က္ႏွာေပၚက ပူေႏြးေသာ ေရစီး ေၾကာင္းႏွစ္ခုေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘာသာငို ေနမိျပီမွန္း သတိထားမိရင္း မ်က္ရည္ေတြကို ပြတ္သုတ္မိေတာ့ ပါးႏွစ္ဖက္ဆီမွ နာက်င္မႈက ေအာင့္ခနဲ။ လႈပ္လိုက္
တဲ႕ ေနရာတိုင္း ထိမိတဲ႕ ေနရာတိုင္း နာက်င္လိုက္ သည္မွာ ေျပာျပဖြယ္ရာမရိွ ။ ႏိႈင္းယွဥ္ျပစရာ မရွိ။
'မင္း ႏိုးေနျပီလား'
သူ႕ေနာက္ေက်ာ ဘက္ဆီမွ ထြက္လာေသာ အသံခပ္ ၾသၾသေၾကာင့္ Baekhyun ကိုယ္ေလးတခ်က္ တုန္ခနဲပင္ျဖစ္သြားမိသည္။ သူ႕ကို နာက်င္ေစတဲ႕ ဒီလူကို မ်က္ႏွာခ်င္းပင္ မဆိုင္ခ်င္ပါ။
